Anneciğim

Necip Fazıl Kısakürek

Ak saçlı başını alıp eline,
Kara hülyalara dal anneciğim!
O titrek kalbini bahtın yeline,
Bir ince tüy gibi sal anneciğim!

Sanma bir gün geçer bu karanlıklar,
Gecenin ardında yine gece var;
Çocuklar hıçkırır, anneler ağlar,
Yaşlı gözlerinle kal anneciğim!

Gözlerinde aksi bir derin hiçin,
Kanadın yayılmış, çırpınmak için;
Bu kış yolculuk var, diyorsa için,
Beni de beraber al anneciğim!... (1926)

Necip Fazıl’ın çocukluk döneminde yaşadığı hayat, annesine düşkün bir kişilik oluşturmuş ve incelediğimiz iki şiirdede bunun yansımalarını görüyoruz. Bu şiirdeki anne unsuru sembolik değil, somut olarak ifade edilmiştir. Şiirde yine bir kasvet ve umutsuzluk havası bulunmakta “Sanma bir gün geçer bu karanlıklar, Gecenin ardında yine gece var;” dizeleriyle şairin içine düştüğü umutsuzluk açık bir şekilde ifade ediliyor. Ayıca kadercilik düşüncesine yer verilmiş “O titrek kalbini bahtın yeline, Bir ince tüy gibi sal anneciğim” dizeleri buna örnek olabilir. Bu şiirde işlenen ölüm, annenin ölümüdür, zaten şair ilk dizede “Ak saçlı başını alıp eline,” sözleriyle annesini yaşlılığını hissettirmeye çalışmış ve son dizelerde onun ölmesi ihtimaline alışmış ama yine onunla olmak isteğini ifade etmektedir. Yazıldığı dönem açısından ele alındığında ilk aşama dönemi özelliklerini yansıtırken, bu şiirde daha fazla bir bohem havasına girmiş görülmektedir.