OSMANLI MİNYATÜR SANATININ EVRELERİ

1- Oluşum dönemi 1451–1520 (II. Mehmet, II. Bayezıt, I. Selim)
2- Geçiş dönemi 1520 – 1574 (I. Süleyman, II. Selim)
3- Klasik dönem 1574 – 1603 (III. Murat, III. Mehmet)
4- Geç klasik ve duraklama dönemi 1603 – 1700
5- Neo – klasik dönem 1700 – 1750 (III. Ahmet)
6- Son dönem: 1750 – 1900

Erken tarihli Osmanlı minyatürleri fatih Sultan Mehmet (1451 – 1481) devrine uzanır. Fatih’in sanata ve resme düşkünlüğü İstanbul’a davet ettiği çeşitli batılı sanatçılardan ve ressamlardan da bilinir. İtalyan ressam Gentile Bellini 1479 -1480 yıllarında İstanbul sarayına davet edilmiş ve Fatih Sultan Mehmet’in portresini yapmıştır.
Fatih devrinin son yıllarında (1479 -1481) İtalyan ustaları Costanzo da Ferrara ve Bertoldo di Giovanni Fatih portresini taşıyan madalyonlar yapmıştır.
İstanbul sarayına çeşitli batılı ressamların davet edilmesi ve sultanın portresini yapmaları saray ustalarını ve minyatürlerini de etkilemiştir. Bu sanatçılar İtalyan ustaların yetiştirmesi veya onların etkisiyle portreler yapmışlardır. Saray minyatür ve nakkaşlarını tanıtan ve Gelibolulu Mustafa Ali tarafından yazılan Menakıb-ı Hünerveran adlı eserde Sinan Bey ve öğrencisi Şiblizade Ahmet isimli portre sanatçılarının adları geçmektedir. Sinan Bey, Ragusalı usta tarafından yetiştirilmiş ve İtalyan tarzında eser vermiştir.
Sinan Beyin portresinde Da Ferrara madalyonu ile büyük benzerlik görülmektedir. Şiblizade Ahmet’e atfedilen minyatürde ise Fatih’in bağdaş kurma pozisyonu, kaftanı, türbanı, bir elinde gül, diğerinde mendil tutması ve iki boyutlu yüzeysel işlenişi İslam minyatür sanatının özellikle Timur dönemi hükümdar portrelerinin etkilerini yansıtır. Portrenin gerçekçi niteliği, Fatih’in fizyonomik özelliklerinin doğru bir şekilde yansıtılmış olması ve Bellini’nin yağlı boya portresiyle benzerliği ise batılı etkileri ortaya koyar. Bu eserlerde batı resmiyle İslam minyatürünün sentezini buluruz.