Celal Ülgen Şiirleri

**Başak** · 17.10.09, 22:28

Gidenlerin Şiiri

Soğuk gecelerdi.
Gene de on dördü gibi ayın sevecen
Unutulmuş çağlayanlar kadar coşkulu...

Özgürlüğün yorulmaz yarışçıları
Atlastan ak yeleli kısraklarla
Dikeldiler yalnızlıklara.
Susuz bir yazın yağmur bulutları
Çoğalamadılar...

Kimlerdi, hiç bilinmediler.
Soluk alamadılar, türkü yakamadılar,
Çok okudular, çok vuruldular, çok öldüler...

Ne şiire şiir diyebildiler,
Ne resme resim.
Doyasıya sevemediler,
İmbat saçlı sevgililerin
Güneş yanaklarından öpemediler.

Soğuk gecelerdi
Gene de on dördü gibi ayın sevecen
Çağlayanlar kadar coşkulu...

Bilinmedik denizler köpürtüyor şimdi
Başkaldıran dalgalarla yüzlerini.

Ey geleceğin fenerleri
Yaprağa düşen çiy
Ey Haziran hasadı, yitik kuşlar

Dönün geri... Celal Ülgen

**Başak** · 17.10.09, 22:29

Gözleri Özgürlüğün

Her gün karanfil kokmazdı
Her bulut taşımazdı yağmur.
Dalgalar düşmandı gözlerine,
Gözleri nar çiçeği...

Güneşi sağardık her bağbozumu
Yön yitiren tarla kuşlarıydı gülen.
Eski çerçeveli fotoğraflardan.

Çocuklar çığlıklarla doğardı
Çocuklar su.
Çocuklar dalgaları taşırdı okyanuslardan
Ve kuş üzümlerini
Babil'in asma bahçelerinden...

Yük katarları geçiyordu
Tutsak kadınlar dolu vagonlarda.
Yük katarları, mevsimler gibi hızlı...
Geçiyordu.

Açmaz mıydı menekşeler yeniden ?
Kumsala yazılı aşklar siliniyordu.
Kilimler dokuyordu güz yaprağı
Kaç kez sebil etmişti geceyi kül rengi akşamlardan
Dudakları silinmişti yine de
Dudakları fırtınalardan.

Kim yazardı tarihini ölümsüz sevilerin
Elleri olmasaydı.
Elleri baş kaldıran...

Her gün karanfil kokmazdı
Her bulut taşımazdı yağmur.
Dalgalar düşmandı gözlerine,
Gözleri nar çiçeği.

Yük katarları geçiyordu.
Posta trenleri, ekspresler
Kampanalar çalıyordu giz mavisi istasyonlarda
Posta trenleri yorgundu taşımaktan gözlerini.

Ne çok gözleri vardı özgürlüğün
Dalgaların silemediği... Celal Ülgen

**Başak** · 17.10.09, 22:30

Sen Olmazsan Şiirim Olmaz

Sen olmazsan
Maviler ölür.
Dudaklarım tuz denizi...
Sen olmazsan
Kurumuş ağaç gövdesiyim yapraksız
Yararı yok gölgemin
Ne kuşlara barınak
Ne direncim fırtınalara
Dingin sular uykusunda gemilerim alabora
Gizlenir yağmur sonu gökkuşakları
Bulanık sisler arkasına...
Sen olmazsan
Toprak kokmaz
Değişir rengi yaprakların
Kuşlar dilini unutur gizemli ötüşlerde.
Sen olmazsan
Gözlerim Akdeniz güneşinde çarmıha gerilir
Akbabalar sevişir gökyüzünde...
Kalem tutmaz ellerim / Ellerim öksüz...

Bilirim şiirim olmaz... Celal Ülgen

**Başak** · 17.10.09, 22:33

Sönük Sarmaşıklar Gölgesi

Gece; Sessizliğin kara korsanı
Yağıyor çiy ırmaklarıyla
Mavi düşlerine taş köprülerin.

Gece; karanlığın derebeyi
Örümcek parmaklarıyla kuruyor kum saatini...

Dinle geceyi
Paris'te, Roma'da ya da İstanbul'da
Devinirken senfonisi kimsesizlerin
Oynanıyor son perdesi yazılmamış hüzünlerin

Aşkı bozmalı, tek düze ve de çılgınlıkları
Gece örüyor saltanatını simden
Tüm aşklar eşittir ve aşklar emek...

Gece; sönük sarmaşıklar gölgesi
Kırıyor zincirlerini tinsel tutsaklıkların
Özgürleşmesi bu usun
Unutulmuş seslere boyanıveriyor zindanlar
Devrimin erguvan sesleri.

Kızgın kumsallar üzerinde
Sürüyor yıldız sağanaklarıyla egemenlik
Tanrılar bir bıçağın menevişli sırtında.

Gece, ya da sönük sarmaşıklar gölgesi
Kaç milyon soru saklı dudaklarında.
Özgürleşecek mi kutsal usunuz ?
Yoksa hep

Tutsak mı kalacaksınız ?...

Celal Ülgen

**Başak** · 17.10.09, 22:34

Yitik Kentler Büyütüyor Yalnızlığımız

Gök yolu sokaklarında kentin, mevsimlerden güz
Sönük lambalar gizliyor, deniz rengi gözlerini
Merdivenlerinde yolcular peronların,
Ertelenmiş buluşmalar getiriyor trenler
İstasyonlarını geçiyoruz bir bir çizgil kentlerin
Tere boğulmuş at sırtında gibi - erken -
Kırkında kadınların kösnül trajedileri sokaklarda
İstasyonlarını geçiyoruz bir bir kuşatılmış semtlerin...

Eski giysiler karşılıyor
Son tangoda takılı kalmış yüzleri
Atlı tramvaylar geçiyor tarih köprülerinden
Birlikte sürüyoruz yorgun izini dansların
Eğilen gökdelenleri utancın
Gülüyor sevi taşıyla örülü eski yapılar
Ağaçlar ağlıyor dal ucunda ve de tanrılar
Boşalması bu yağmur bulutlarının
Gülüyor sevi taşıyla örülü eski yapılar...

Ey kent uzaksın kocamış çınarlar görkeminden
Kavrulurken güneş acında karanlıkların
Kerbelalar çiziyorsun ortasında suların
Tulumbacılar çıkarıyor yangınları, çerçevelerden fırlayıp
Koca kent haraca kesiliyor
Kerbelalar çiziliyor ortasında suların...

Tiner kokluyor çocuklar, köprü altlarında, renkleri uçuk
Kaldırımlara uzanmış küçük dilenciler
Çiğneniyor sivri topuklarında rüküş kadınların
Gök yolu sokaklarında kentin mevsimlerden ilk yaz
Mecnunlar yiterken menevişinde çelik rayların
Kapatma dolsun gözlerine teni eski aşk şarkılarının
Sönük lambalar gizliyor deniz rengi gözlerini
Ay doluyor içimize, içimiz yakamoz aynası
İstasyonlarını geçiyoruz bir bir kuşatılmış semtlerin
Kiraz bahçeleri üzgün, frezyalar ve papatyalar
Yitik kentler büyütüyor yalnızlığımız
Sönük lambalar gölgesinde deniz rengi gözlerin...

Hüzzam bir hasret şarkısıdır eski İstanbul uykusunda

-Senden hatıra kalan bir sarı saçtı-

Celal Ülgen

**Başak** · 17.10.09, 22:35

Zilan

Bu kara yazgıdır Zilan;
Topraksız olmak, yetim kalmak yetmezmiş kimin
Sensiz de olmak kara yazgıdır kurban...
Bilisen
Kaç gece kaç gündüz adın sayıklamışam
İçimden atamamışam
Küçelerde yolun gözlemişem
El etmişem, işmar etmişem
Sen gülmüş geçmişsen Zilan...
Ne zaman büyümüşsen farketmemişem
Ne zaman ellerin büyümüş
Ne zaman gözlerin büyümüş
Ne zaman börünmüşsen kara çarşafa
Bir gözlerin görmüşem ceylan kimin
Vurulmuşam.
Sen gülmüş geçmişsen Zilan...
Daracık köçelere sığmamış sevdam
Seni Halilrahman'a sormuşam Anzılha'da
Urfa kalasında Nemrut köşküne adın kazımışam
Sen gülmüş geçmişsen Zilan...

Şimdi gelin olisen telli duvaklı
Yine gülü misen biye?
Kara Şar'dan gelen deli oğlan deyi misen?
Sevdanı içime gömdüm bilesen
Bu kentin hampara taşlarına sır sakladım.
Üç kuruşluk başlık parasına değer miydi Zilan...
Bilirem dahlin yoktur bu işte.
Töreler böyle demiş
Yazgılar böyle çizmiş.
Kim karşı gelmiş ki sende gelesen.
Atalar boynumuz kıldan incedir demiş...

Her şafak seninle sökerdi Zilan.
Sıcak yaz geceleri seninle eserdi.
Ben siye şiirler okurdum.
Sen biye Urfa türkülerini...
Yediveren gülleri kimin açılırdın baharla
Karakoyun deresinden çiçekler getirirdin.
Önceleri inanmamıştım sevdigine.
Anladım zamanla.
Seni yitirmek kor kimin yaktı yüreğimi;
Acımı anla...

Kar ender yağardı Urfa'ya
Sevdamız yağan kar kimin aktı.
Hatırlı misen bir de tutkumuz
Yağmurda 'çömçe gelin' oynamaktı...
Şimdi sen mi gelin olisen Zilan?
Sevgin bir yanda Töreler diger yanda
Duydum ki 'KUMA' olimişsen
Akar suda saman çöpü gibi çaresiz
Ve de köle kimin İtaatkar, sessiz
Gidisen
Oldu mu ya?...
Kaçıncı asrını yaşamakta Harran'da toprak?

Bu kenti terkediyem Zilan.
Anzılha'da kutsal balıklar şahidim olsun ki
Bu kenti terkediyem...
Yasak mayın tarlalarını
Kaçakta kol verenleri
Can verenleri terkediyem...
Efsunlu akrepleri, çıyanları
Urfa kalasında kenetlenen
Efsane şahmaranı
Kümbetlerde barınan sahipsiz insanları, terkediyem.
Körpecik bedenine uzanan hoyrat elleri itmediğin için
Yıllardır söylenen ninniyi yazgı bellediğin için
Bu kenti terkediyem...
Bu sana son satırlarım Zilan...
Biliyem unutacaksan beni.
'Unutmam' deme biye
Davullar uranda unutmalısan.
Yoksa nasıl yaşayabilir
İnsan...

Hani nar ağaçları çiçek açardı ya
Hani Urfa divanı çalınırdı sıra gecelerinde.
İşte ben
Her çiçek açanda nar ağaçları
Ve söylenende Urfa türküleri
Seni ve gülüşünü hatırlayacağam...
Bundan böyle cigaramda dumansın
Kaçak tütünden sarılmış...
Her içime çekişte ağun yakacak beni.
Kendini düşünmedin
Beni düşünmedin
Sevdanı düşünmedin
Çocuklarını düşün.
Seni tutsak
Beni esrik eden töreler
Çocuklarını da yakacak bir gün...

Bu kara yazgı değildir ZİLAN...
Topraksız olmak, yetim kalmak yetmezmiş kimin
Sensiz olmak da kara yazgı değildir kurban...
Bu çağlar boyu insanları kul eden
Bağnazlıktır.
Ki yıkılacak.
Bilesen ZİLAN
Sen görmesen de
Ben görmesen de
Ceylan gözlü çocukların görecek ZİLAN...

Not: Zilan 1968 yılında yaşanmış bir
Olaydan esinlenerek yazılmıştır. Şive ile okunması gerekir.
Urfa'daki feodal düzenin hala devam ettiğini söylemek şiirin niçin

Eskimediğini yanıtlamaktadır. Celal Ülgen

Konu Bilgileri
	Konu Başlığı Celal Ülgen Şiirleri	Konudaki Cevap Sayısı 5
	Şuan Bu Konuyu Görüntüleyenler	Görüntülenme Sayısı 1044

17.10.09, 22:29	#2 (permalink)
Kullanıcı Profili Başak Moderator Kullanıcı Bilgileri Üyelik tarihi: Jan 2008 Mesajlar: 7.449 Konular: 6324 Puan Grafiği Rep Puanı:14360 Rep Gücü:167 RD: Teşekkür Ettiği Teşekkür: 53 719 Mesajına 1.316 Kere Teşekkür Edlidi :	Gözleri Özgürlüğün Gözleri Özgürlüğün Her gün karanfil kokmazdı Her bulut taşımazdı yağmur. Dalgalar düşmandı gözlerine, Gözleri nar çiçeği... Güneşi sağardık her bağbozumu Yön yitiren tarla kuşlarıydı gülen. Eski çerçeveli fotoğraflardan. Çocuklar çığlıklarla doğardı Çocuklar su. Çocuklar dalgaları taşırdı okyanuslardan Ve kuş üzümlerini Babil'in asma bahçelerinden... Yük katarları geçiyordu Tutsak kadınlar dolu vagonlarda. Yük katarları, mevsimler gibi hızlı... Geçiyordu. Açmaz mıydı menekşeler yeniden ? Kumsala yazılı aşklar siliniyordu. Kilimler dokuyordu güz yaprağı Kaç kez sebil etmişti geceyi kül rengi akşamlardan Dudakları silinmişti yine de Dudakları fırtınalardan. Kim yazardı tarihini ölümsüz sevilerin Elleri olmasaydı. Elleri baş kaldıran... Her gün karanfil kokmazdı Her bulut taşımazdı yağmur. Dalgalar düşmandı gözlerine, Gözleri nar çiçeği. Yük katarları geçiyordu. Posta trenleri, ekspresler Kampanalar çalıyordu giz mavisi istasyonlarda Posta trenleri yorgundu taşımaktan gözlerini. Ne çok gözleri vardı özgürlüğün Dalgaların silemediği... Celal Ülgen

17.10.09, 22:30	#3 (permalink)
Kullanıcı Profili Başak Moderator Kullanıcı Bilgileri Üyelik tarihi: Jan 2008 Mesajlar: 7.449 Konular: 6324 Puan Grafiği Rep Puanı:14360 Rep Gücü:167 RD: Teşekkür Ettiği Teşekkür: 53 719 Mesajına 1.316 Kere Teşekkür Edlidi :	Sen Olmazsan Şiirim Olmaz Sen Olmazsan Şiirim Olmaz Sen olmazsan Maviler ölür. Dudaklarım tuz denizi... Sen olmazsan Kurumuş ağaç gövdesiyim yapraksız Yararı yok gölgemin Ne kuşlara barınak Ne direncim fırtınalara Dingin sular uykusunda gemilerim alabora Gizlenir yağmur sonu gökkuşakları Bulanık sisler arkasına... Sen olmazsan Toprak kokmaz Değişir rengi yaprakların Kuşlar dilini unutur gizemli ötüşlerde. Sen olmazsan Gözlerim Akdeniz güneşinde çarmıha gerilir Akbabalar sevişir gökyüzünde... Kalem tutmaz ellerim / Ellerim öksüz... Bilirim şiirim olmaz... Celal Ülgen

17.10.09, 22:33	#4 (permalink)
Kullanıcı Profili Başak Moderator Kullanıcı Bilgileri Üyelik tarihi: Jan 2008 Mesajlar: 7.449 Konular: 6324 Puan Grafiği Rep Puanı:14360 Rep Gücü:167 RD: Teşekkür Ettiği Teşekkür: 53 719 Mesajına 1.316 Kere Teşekkür Edlidi :	Sönük Sarmaşıklar Gölgesi Sönük Sarmaşıklar Gölgesi Gece; Sessizliğin kara korsanı Yağıyor çiy ırmaklarıyla Mavi düşlerine taş köprülerin. Gece; karanlığın derebeyi Örümcek parmaklarıyla kuruyor kum saatini... Dinle geceyi Paris'te, Roma'da ya da İstanbul'da Devinirken senfonisi kimsesizlerin Oynanıyor son perdesi yazılmamış hüzünlerin Aşkı bozmalı, tek düze ve de çılgınlıkları Gece örüyor saltanatını simden Tüm aşklar eşittir ve aşklar emek... Gece; sönük sarmaşıklar gölgesi Kırıyor zincirlerini tinsel tutsaklıkların Özgürleşmesi bu usun Unutulmuş seslere boyanıveriyor zindanlar Devrimin erguvan sesleri. Kızgın kumsallar üzerinde Sürüyor yıldız sağanaklarıyla egemenlik Tanrılar bir bıçağın menevişli sırtında. Gece, ya da sönük sarmaşıklar gölgesi Kaç milyon soru saklı dudaklarında. Özgürleşecek mi kutsal usunuz ? Yoksa hep Tutsak mı kalacaksınız ?... Celal Ülgen

17.10.09, 22:34	#5 (permalink)
Kullanıcı Profili Başak Moderator Kullanıcı Bilgileri Üyelik tarihi: Jan 2008 Mesajlar: 7.449 Konular: 6324 Puan Grafiği Rep Puanı:14360 Rep Gücü:167 RD: Teşekkür Ettiği Teşekkür: 53 719 Mesajına 1.316 Kere Teşekkür Edlidi :	Yitik Kentler Büyütüyor Yalnızlığımız Yitik Kentler Büyütüyor Yalnızlığımız Gök yolu sokaklarında kentin, mevsimlerden güz Sönük lambalar gizliyor, deniz rengi gözlerini Merdivenlerinde yolcular peronların, Ertelenmiş buluşmalar getiriyor trenler İstasyonlarını geçiyoruz bir bir çizgil kentlerin Tere boğulmuş at sırtında gibi - erken - Kırkında kadınların kösnül trajedileri sokaklarda İstasyonlarını geçiyoruz bir bir kuşatılmış semtlerin... Eski giysiler karşılıyor Son tangoda takılı kalmış yüzleri Atlı tramvaylar geçiyor tarih köprülerinden Birlikte sürüyoruz yorgun izini dansların Eğilen gökdelenleri utancın Gülüyor sevi taşıyla örülü eski yapılar Ağaçlar ağlıyor dal ucunda ve de tanrılar Boşalması bu yağmur bulutlarının Gülüyor sevi taşıyla örülü eski yapılar... Ey kent uzaksın kocamış çınarlar görkeminden Kavrulurken güneş acında karanlıkların Kerbelalar çiziyorsun ortasında suların Tulumbacılar çıkarıyor yangınları, çerçevelerden fırlayıp Koca kent haraca kesiliyor Kerbelalar çiziliyor ortasında suların... Tiner kokluyor çocuklar, köprü altlarında, renkleri uçuk Kaldırımlara uzanmış küçük dilenciler Çiğneniyor sivri topuklarında rüküş kadınların Gök yolu sokaklarında kentin mevsimlerden ilk yaz Mecnunlar yiterken menevişinde çelik rayların Kapatma dolsun gözlerine teni eski aşk şarkılarının Sönük lambalar gizliyor deniz rengi gözlerini Ay doluyor içimize, içimiz yakamoz aynası İstasyonlarını geçiyoruz bir bir kuşatılmış semtlerin Kiraz bahçeleri üzgün, frezyalar ve papatyalar Yitik kentler büyütüyor yalnızlığımız Sönük lambalar gölgesinde deniz rengi gözlerin... Hüzzam bir hasret şarkısıdır eski İstanbul uykusunda -Senden hatıra kalan bir sarı saçtı- Celal Ülgen

17.10.09, 22:35	#6 (permalink)
Kullanıcı Profili Başak Moderator Kullanıcı Bilgileri Üyelik tarihi: Jan 2008 Mesajlar: 7.449 Konular: 6324 Puan Grafiği Rep Puanı:14360 Rep Gücü:167 RD: Teşekkür Ettiği Teşekkür: 53 719 Mesajına 1.316 Kere Teşekkür Edlidi :	--->: Celal Ülgen Şiirleri Zilan Bu kara yazgıdır Zilan; Topraksız olmak, yetim kalmak yetmezmiş kimin Sensiz de olmak kara yazgıdır kurban... Bilisen Kaç gece kaç gündüz adın sayıklamışam İçimden atamamışam Küçelerde yolun gözlemişem El etmişem, işmar etmişem Sen gülmüş geçmişsen Zilan... Ne zaman büyümüşsen farketmemişem Ne zaman ellerin büyümüş Ne zaman gözlerin büyümüş Ne zaman börünmüşsen kara çarşafa Bir gözlerin görmüşem ceylan kimin Vurulmuşam. Sen gülmüş geçmişsen Zilan... Daracık köçelere sığmamış sevdam Seni Halilrahman'a sormuşam Anzılha'da Urfa kalasında Nemrut köşküne adın kazımışam Sen gülmüş geçmişsen Zilan... Şimdi gelin olisen telli duvaklı Yine gülü misen biye? Kara Şar'dan gelen deli oğlan deyi misen? Sevdanı içime gömdüm bilesen Bu kentin hampara taşlarına sır sakladım. Üç kuruşluk başlık parasına değer miydi Zilan... Bilirem dahlin yoktur bu işte. Töreler böyle demiş Yazgılar böyle çizmiş. Kim karşı gelmiş ki sende gelesen. Atalar boynumuz kıldan incedir demiş... Her şafak seninle sökerdi Zilan. Sıcak yaz geceleri seninle eserdi. Ben siye şiirler okurdum. Sen biye Urfa türkülerini... Yediveren gülleri kimin açılırdın baharla Karakoyun deresinden çiçekler getirirdin. Önceleri inanmamıştım sevdigine. Anladım zamanla. Seni yitirmek kor kimin yaktı yüreğimi; Acımı anla... Kar ender yağardı Urfa'ya Sevdamız yağan kar kimin aktı. Hatırlı misen bir de tutkumuz Yağmurda 'çömçe gelin' oynamaktı... Şimdi sen mi gelin olisen Zilan? Sevgin bir yanda Töreler diger yanda Duydum ki 'KUMA' olimişsen Akar suda saman çöpü gibi çaresiz Ve de köle kimin İtaatkar, sessiz Gidisen Oldu mu ya?... Kaçıncı asrını yaşamakta Harran'da toprak? Bu kenti terkediyem Zilan. Anzılha'da kutsal balıklar şahidim olsun ki Bu kenti terkediyem... Yasak mayın tarlalarını Kaçakta kol verenleri Can verenleri terkediyem... Efsunlu akrepleri, çıyanları Urfa kalasında kenetlenen Efsane şahmaranı Kümbetlerde barınan sahipsiz insanları, terkediyem. Körpecik bedenine uzanan hoyrat elleri itmediğin için Yıllardır söylenen ninniyi yazgı bellediğin için Bu kenti terkediyem... Bu sana son satırlarım Zilan... Biliyem unutacaksan beni. 'Unutmam' deme biye Davullar uranda unutmalısan. Yoksa nasıl yaşayabilir İnsan... Hani nar ağaçları çiçek açardı ya Hani Urfa divanı çalınırdı sıra gecelerinde. İşte ben Her çiçek açanda nar ağaçları Ve söylenende Urfa türküleri Seni ve gülüşünü hatırlayacağam... Bundan böyle cigaramda dumansın Kaçak tütünden sarılmış... Her içime çekişte ağun yakacak beni. Kendini düşünmedin Beni düşünmedin Sevdanı düşünmedin Çocuklarını düşün. Seni tutsak Beni esrik eden töreler Çocuklarını da yakacak bir gün... Bu kara yazgı değildir ZİLAN... Topraksız olmak, yetim kalmak yetmezmiş kimin Sensiz olmak da kara yazgı değildir kurban... Bu çağlar boyu insanları kul eden Bağnazlıktır. Ki yıkılacak. Bilesen ZİLAN Sen görmesen de Ben görmesen de Ceylan gözlü çocukların görecek ZİLAN... Not: Zilan 1968 yılında yaşanmış bir Olaydan esinlenerek yazılmıştır. Şive ile okunması gerekir. Urfa'daki feodal düzenin hala devam ettiğini söylemek şiirin niçin Eskimediğini yanıtlamaktadır. Celal Ülgen --------------Tualimforum İmzam-------------- Yeniden gülmem için Beni baştan sevmen lazım.......

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)

Benzer Konular
Konu	Konuyu Başlatan	Forum	Cevaplar	son Mesaj
Celal Tak Biyografisi - Celal Tak Kimdir - Celal Tak Hayatı - Celal Tak Yaşamı	Serap	Tiyatrocuların Hayatı ( Biyografisi )	0	12.09.14 11:07
Mehmet Ali Ülgen Biyografisi - Mehmet Ali Ülgen Kimdir - Oramiral Mehmet Ali Ülgen	Kartal	Diger Ünlülerin Biyografileri	0	15.02.13 18:19
Ülgen İsminin Anlamı ve Açıklaması - Ülgen Adının Anlamı ve Açıklaması - Ülgen İsmini	Kartal	Erkek Bebek İsimleri ( Erkek Bebek Adları )	0	07.12.12 17:15
Levent Ülgen Biyografisi - Levent Ülgen Kimdir - Ömer Levent Ülgen	Başak	Tiyatrocuların Hayatı ( Biyografisi )	0	28.12.10 19:50
Zilan- Celal Ülgen	enkidu	Şairlerden Seçme Şiirler	0	25.07.09 20:55