Şükûfe Nihal Başar Şiirleri Çoban Nine Bu tarlada doğmuştu, burada büküldü beli; Hiç durmadan uludu bahtının kara yeli; O, yerinde oyuldu bir çınar vakarıyla... Es verdi, evlat verdi tükenmeyen cenklere; Hastalıkla, kıtlıkla kaç torun gömdü yere; Saçı bir örnek oldu dağların kariyle... Kimi vardır su yurtta yetmiş yıllık ömrünün? Ardında sürünerek üç koyunluk surunun Allah’ıyla baş başa kalmıştır Çoban Nine Bir sır gibi derindir karanlık bakışları; Gönlünde birdir ömrün baharları, kışları; Çekmiş ummanlar gibi her derdi sinesine... Şükûfe Nihal Başar |