Ağlamak Üzereyim

Sen
yanık ovaların
yanık tenli,
Akdeniz mavisiyle hep gülerek bakan
yüreği yanık kadınısın.

Sen
bilinmez bir nedenle,
meltem rüzgarları gibi
gönlümün kıyısına vuran
bir Akdeniz heyecanısın.

Sevdaya obur yürek misali
suya hasret
çatlamış toprak gibiyim.

Akşamın hüznünü
ellerim senle tutmak,
gözlerim senle görmek istiyor.
Senle yaşamak,
senle ölmek,
senle dirilmek
yeni sevdalarda...

Sen bir ceylansın kaçan,
sen bir rüzgarsın coşan,
sen bir heyecansın yakan.

Ve ben;
gözlerimde bir damla
yuvarlanmak bilmeyen yaş,
varlığına mı
yokluğuna mı anlayamadan
ağlamak
ağlamak
ağlamak üzereyim...

23.07.1998

Dr. Arif Ali Albayrak

Aydınlık Körfezlerde

Aydınlık körfezlerde kapkaranlık hüzünle
batmakta hatıralar
Dalıp gidince suya, ellerimde sıcaklık
yüreğimde sanki kar
Dönebilsek rüyadan, hakikatte buluşsak
senle biz sevgili yar
Dalıp gidince suya, ellerimde sıcaklık
yüreğimde sanki kar...

08.06.1995

Dr. Arif Ali Albayrak

Dokunmak Sana

Alacakaranlıkta
bir kadife kumaş düşlüyorum.
Silik, hafif seçilen ama gerçek.
İşte öyle birşeysin sen;
yumuşak, hoş, tatlı,
heyecan dolu, ürkek ve kaygan.
Koklayınca solacak bir çiçek,
dokununca kaybolacak bir hayal gibisin.
Mum alevi gibi titrek,
sevdan gibi kararlı,
yüreğin gibi korkusuz ve
gözlerin,
gözlerin gibi aşk dolu.

Dokunmak sana;
o derinden bakan,
o her zaman gülen gözlerine dokunmak,
o heyecanla,
o sevdayla titreyen tenine dokunmak.
Ama dünyanın en günahkar uzuvları,
elleriyle değil,
sevdalının duyguları ile dokunmak.
Gözlerle dokunmak gözlerine,
sözlerle dokunmak sözlerine,
dokunmak o ipek saçlarına,
sana dokunmak velhasıl
sana
herşeyine.

Sevmek seni;
ama bir avcının avını sevmesi gibi değil
acımasızca,
ürkek bir ceylana dokunur gibi sevmek,
annenin yavrusuna sarılışı gibi sevmek,
duyguların en güzeli ile sevmek,
cevabi bir duygu ile
sevildiğini bilerek.

Yaşamak seni;
çatlamış toprağa inen yağmur damlaları tadında
yaşamak seni,
akşamın hüznüne karışmış duygularda,
erişilmesi en zor sevdalarda,
seni senden sakınarak,
seni senden saklayarak yaşamak,
yaşamak seni.

Yoksun artık,
ama
şimdi sesin tatlı bir nağme,
hoş bir çığlık
düşlerimin harmanında.
Bekliyorum,
bekleyeceğim,
her akşam gün batana dek...

20.10.1998

Dr. Arif Ali Albayrak

Gözlerince Sevdam

Düşünmesen de sen
saatler akıp geçer,
geceler karanlığın koynunda kaybolur,
uzanır,
sarılır buruk sabahlara doğru.
Boş bir şarap şişesi,
ısıtan bir mum ışığı,
bir sigara dumanında
hayat kayıp geçer sensiz.

Bir bilsen
neler geçer aklımdan.
Bir an sen,
bir an ağlayan gözlerin,
yüreğin,
ayrılığın,
hırçınlığın geçer,
sen geçersin,
ela gözlerin geçer.
Başak saçların,
hüzünlü yüzün geçer.
Dokunuşun geçer
Ağustos sıcağı gibi.

Sarılırım düşüncelerime
ağlayamam.
Yarım kalır hayallerim
yarım kalan şiirim gibi,
yarım kalan sevdam,
yarım kalan gözlerin,
ela gözlerin,
gözlerinde sevdam...

24.11.1998

Dr. Arif Ali Albayrak

Kaygan Zeminlerde Aşk Senfonisi

Tarihin günahları
bir öfke oldu ölümüne
gizlendi,
gömüldü hayat veren toprağın
gizemli derinliğine.
Ölüm sessizliğinde bir karanlık,
karanlığa bürünmüş bir sessizlik,
bir tül sessizliği
geceyi örten
beklemekte ölümüne
beklemekte kan ter içinde.

Tutuşmuş bir ucundan yüreğim
kanar,
yanar için için
korkak bir ağustos gecesinde
yakılan ateşe.
Tutuşur, derinleşir
karanlıklaşır, hainleşir
belki bir korkak haziranda tekrar
bilinmez.
Gebe olacak soluk soluğa
doğuma ve ölüme
aynı anda
aynı zamanda.

Yaz yorgunu çiçekler
rüzgara bırakılmış
tedirgin topraklarında yüreğimin
boyun bükmekte
çaresiz.
Boyun bükmekte
kimbilir kaç mevsime
hazan yazmış dudakların,
yarısı kan, yarısı toz içinde
geçmişin hatırasını gizleyen
kırık bir ayna,
sevdalı yüreklerden yelken alıp
toprağa, sulara gömülen hatıralar
boyun bükmekte.

Karanlık
bir mızrak gibi çökerken
yanan bağrıma,
anlatır bu şehir kendini,
anlatır korkularının
bir eylülle başlayan
ve yine hazanda biten sevdasını.
Hoyrat bir rüzgarda
ölüme hayal kurar umutlar.

Zamanın acımasız penceresinde
güller ve ağlayan yaseminler olur
hayatın kendi kendini
yok etmesinin tanığı.
Ve şimdi
ölümünü ispat etmiştir karanlık.

Kimbilir
hangi hoş nağmeler dolanırdı
bulunduğu odada.
Sabah rüzgarlarına eşlik eden
bir acem-aşiran melodi
yok artık
bir akrep yalnızlığını andıran
karanlık duvarlarında.
Mızrabı yitik, yıllanmış
çaresiz bir ud gibi
kahrolmakta düşlerim,
saksısından uzak yaseminlerin beyazında
hala mor kanamakta yüreğim.

Yüreği doruklarda bir genç kız
gözlerinde bir ayrılık şarkısı,
ıslak, ağlamaklı
tutkun maviye.
Akşam hüzünle inerken şehre
firari dudaklarında bir sevda türküsü,
henüz bir kadın dudağının
lezzeti dudaklarına sinmemiş sevdalısına
yazdığı şiiri arıyor
o yarım kalan,
o hep yarım kalacak olan şiirini.
Çok şey yarım kaldı;
söylenmemiş sözler,
sevgiliye yapılacak en güzel teklif,
ödenecek senetlerin akıbeti,
belki de "evet" olacak bir cevap.
Hep yarım.

Feryatlar dolaşıyor gökyüzünde.
Bu gidiş, bu yolculuk
kan yorgunu yüreklerden
yaş yorgunu gözleredir.

Şöyle diyor bir şair,
bir ses son kez şöyle diyor
boğazında hıçkırıklarla:
"Gidiyorsun ciğerparem birtanem
Bir sonun başlangıcına
İhtiyacın yok artık
Hıçkırıkla, gözyaşlarına

Hıçkırıklar kalanlarda
Gözyaşları yalanlarda
En sevdiğim canım insan
Şimdi, şimdi artık karanlıklarda

Zaman geri dönebilseydi
Gözüm son kez görebilseydi
Sarılmak isterdim sana
Elimden gelebilseydi."

Yüreklere bir kırbaç gibi inen
karanlığın öfkesinde
bir kırık plak
uzaklarda
döner durur hüzünle.
O denizi gözleriyle maviye
boyayan kız
gözyaşlarını koyup rüzgarın önüne
tarifi imkansız acılarla
bir yolculuğa çıkar.
Der ki :
"Senden uzakta gülüm günlerim geçer
Geçer amma geçer de yüreğim ezer

Neden bıraktın da gidiverdin sen
Beni yalnız koyup ölüverdin sen

Yıllar geçse de gülüm unutmam seni
Ömür bitse de gülüm unutmam seni

Sende hasretim
Yıllarda nefretim
Kalbimde yaş donar

Sende hasretim
Yıllarda nefretim
Kalbimde yaş donar."

Bir ay geçti,
yine bir gün
yine bir ay geçecek sensiz.
Yıllar yılları kovalar belki de "unutmaya hasret",
şiirler:
"Bir yıl sürer
ölüm acısı yirminci asırlarda"
der demesine
der de hala
o en iyi ilaç "zaman" da
kendine bir çare
kendine bir ilaç arar, durur.
Buruk yüreğim
ölümüne buruk.

Sen
zifiri karanlığın ortasında
ışıksız kalmanın
ne demek olduğunu
bilemezsin be kardeşim,
neon lambaların altında
düşlerinle gezintiye çıkarken.
Işık
umut olmamıştır
senin için hiç.
Unutma;
hüznün, ihtirasın
yalvarışın da namusu vardır.

Sen
susuz kalmanın acısını
bilemezsin be kardeşim,
elinde;
Küba'lı genç kızların
bacağına sürülerek hazırlanan
kocaman puron,
terleyen bardağından
Fransız şarabını yudumlarken.

Sen
kış gecelerinin amansız soğuğunda,
ellerin çırılçıplak,
yüreğinde umutlar solgun
belki de yalınayak,
gözlerinde yarım damla yaş
o anlatılmaz acıyı
bilemezsin be kardeşim,
en sıcak otel odalarında,
avuçlarında
karanlık gecelerin korkusuz hayali,
terleyen düşünceler gezerken
ve sen
tarifsiz keyifler içindeyken.

Sen
sevdiğini kaybetmenin,
sen
aşksız kalmanın acısını
bilemezsin be kardeşim,
çünkü
sen hiç sevmesini bilmedin ki.

Ey kara gecelerin
kara gömlekli
kara yürekli
kara mimarları,
bu feryat, bu sesleniş size.

Tarihin amansız tokadını yemeye alışık
ey insanoğlu
üzülme
sarılır yaraların gün gele,
senin gözündeki yaş
benim yüreğime aktıkça benim yüreğimdeki umutlar
senin düşüncende filizlenir,
sevgililer kavuşurlar birbirine,
toprağa karışsa da
o kırık ayna
yansıtır hatıralarını geleceğe.

Fırsat ver
bu hüzün, bu ızdırap
seni kendine biraz daha yaklaştırsın.
Gördün işte;
gözleri çekik, rengi siyah
dili farklı olsa da
her çocuk oyun ister,
her aşık
ilk el tutuşta
ilk öpüşte heyecan duyar,
her genç
umutla soyunur kavgaya,
sevdaya ve özgürlüğe.
Her insan
ateşi tutunca yanar
yandığı gibi acı çekene,
ağlayınca
gözünden akıttığı yaştır
iki damla
birbirinin aynı.

Ve şimdi
güneşe tutulmuş bir nergis demeti gibi
kurumadan gözyaşlarımız,
her şeyi
ama her şeyi
sevginin potasında eritip
aydınlığa doğru, karanlığı delerek,
sevgiliye açan bir çiçek heyecanıyla
uzanmak zamanıdır.
Belki de bu
son şans
son şansımızdır.

Tarihin günahları
bir öfke oldu ölümüne
gizlendi,
gömüldü hayat veren toprağın
gizemli derinliğine.
Ölüm sessizliğinde bir karanlık,
karanlığa bürünmüş bir sessizlik,
bir tül sessizliği
geceyi örten
beklemekte ölümüne
beklemekte kan ter içinde...

30.09.1999

Dr. Arif Ali Albayrak

Kıymetini Bil

Nice sevdalar yaşayan şu kalbin
bilinmez bir zaman sonra
belki de
yeni bir sevdaya,
belki de bir kalp krizine
yenik düşmeyi bekliyor.
O yüzden
sevdaların kıymetini bil.

Gökyüzünde güneşin,
kışın yağan yağmurun,
denizdeki tuzlu suyun,
hırçın esen rüzgarın,
bütün güzellikleri görebilen gözün,
ağrıyan dişin
kıymetini bil.

Yemek yaparken
şarkı söyleyebilmenin,
yağmurda ıslanmanın,
sevdiğine ağlayabilmenin
bil kıymetini.

Bunaltıcı, sıcak günlerde
güneş yakıp kavurabilir seni,
kızgın güneşin altında
içtiğin buz gibi soğuk suyun
kıymetini bil.

1956 yılında doğmuşsan
2056 yılını yaşaman zor,
yaşayabildiğin yılların
kıymetini bil.

Dünya kötülüklerle dolu.
Kan, nefret, kavga, ölüm
kol geziyor etrafında.
Sen yokken de
bu dünya dönmeye devam edecektir.
Şu kısacık ömürde
dostluğun,
sevginin,
kardeşliğin,
barışın
kıymetini bil.

Ömür
yaşanmak üzere devralınır.
Öldürmek kolay,
yaşatmanın
kıymetini bil.

Sol dizinde menisküs varmış
10 yıl daha seni idare eder ya,
zamana meydan okuyan
dizinin
kıymetini bil.

Ateşi seviyorsan
yanacaksın, yanmalısın.
Ateşin ve elinin
kıymetini bil.

Yaşamadıklarından pişmanlık duyacağına
yaşadıklarından
pişmanlık duymalısın.
Yaşayabildiklerinin
kıymetini bil.

Gideceğin limanı bilmezsen
hiçbir rüzgardan sana
hayır gelmez.
Hedefin
ve bilginin
kıymetini bil.

Vefasız birisine sakın ağlama,
gözünden akan yüreğinin yaşıysa
değerlidir.
Gözyaşının
kıymetini bil.

Okumak güzel şey
hele seni,
sayfa sayfa
satır satır.
Kitapsan okunmanın
insansan okumanın
kıymetini bil.

Buz tutmuşsa dudakların
Haziran'ı beklemekten,
buzun, Haziran'ın ve beklemenin
kıymetini bil.

Dudakların
sana evet deme ihtimali olabilir,
ille ki konuşmasına gerek yok.
Sana evet deme ihtimali
olan dudakların
kıymetini bil.

Gün gelecek
sen olmayacaksın,
dudaklar olmayacak,
çiçekler olmayacak,
Haziran olmayacak.
Zamanın
kıymetini
bil !...

07.12.1999

Dr. Arif Ali Albayrak

Martı

Kanatları,
lacivert denizlerin yansımasıyla
maviye çalan
ürkek bir martı gibisin.
Dünyanın en ürkek,
dünyanın en hassas,
dünyanın en tatlı martısı.

Her kanat çırpışında usulca
uzaklaşıyor,
uzaklaşıyorsun sevdiklerinden
süzülerek.
Sen süzülüyorsun,
gözlerimden yaşlar süzülüyor.
Gözlerimden yaşlar süzülüyor
denizlerin maviliğine,
gözlerimden yaşlar süzülüyor
sana ağlayan yüreğime.

Her kanat çırpışında
uzaklaşıyorsun
uzaklaşıyorsun ama,
sen kanatlarnı çırparken
senle çırpınan
sevda dolu yüreğime
hüzünlü akşamlardan kalan bir hisle
daha da,
daha da
yaklaşıyor,
yaklaşıyorsun...

20.09.1996

Dr. Arif Ali Albayrak

Neredeydiniz?

Yalnızsın bir akşamüstü
yapayalnız.
Korku karanlığının yalnızlığına bürünmüş
yüreğin belki de
bir akşamüstü,
yıldızlar gibi titreşmekte
umut dolu, sevgi dolu,
nefret, yasak ve
heyecan dolu belki de.
Yüreğini ortaya koyabilmek
ne güzel.

Sabahın erken ışıklarında,
dört bir yanı sarmış
çiğ taneleri altında
gözlerini gökyüzüne açmak
ne güzelmiş,
ne güzel.

Ağlamayı bilmek sevdiğine,
ağlamayı bilmek
geceleyin gülen yıldızlara,
yokluğuna,
varlığına, her şeyine
ne güzel.

Bazan
bir sen kalırsın
bir de ben karanlığın ortasında
yapayalnız,
düşler yapayalnız,
ağlarsın geçmiş, gelecek günlere,
ağlarsın yalnızlığına.

Bazan
ağlamaklı gözlerin düşer ellerime,
bir başak tanesi haykırır
uzanır gökyüzüne.
Ay ışığı yorgun,
umutlar yorgun yılların etkisiyle,
alabildiğine.

Sakın korkma,
korkma sakın
karanlıklardan gelen sessiz çığlıktan,
belki bir nefret,
belki bir öfke olmuş
gözünden yuvarlanmak üzere olan
bir damla yaştan,
geçmiş güzel günlerinden
gelecek günlere yolculuktan
korkma.

Korkma
yine bir meltem rüzgarı
esecek sana bir gün,
belki yeşil bir rüzgar,
belki üşütürcesine,
bir melodi kulaklarında aşka dair,
dostluğa dair.

Yalnızlıklar düşün,
baharlar düşün yapayalnız kalmadığımız,
aydınlık geceleri düşün.
Kara kışları düşün
yüreklerimizdeki kor ateşin ısıttığı,
kara kışları.
İnsanı umutlandırıyor
değil mi?
Düşünmek,
düşünebilmek bile.

Sen
dertlerinin ve düşlerinin denizinde
kaybolmak yerine
denizlerin dibindeki güzelliği
yaşamaya bak.
Bak işte
kır çiçekleri güneşe dönmüş,
yavrusuna koşmakta bir yaralı kuş,
yıldızlar ölgün ışımakta gökyüzünde.

Sen ey ahu gözlü dilber,
bir fırtına misali
karanlıklardan sıyrıldın,
geldin süzülerek yalnızlığınla
yalnızlığıma.
Yaklaştık, yalnızlıklaştık apansız.

Sen kara bulutlar üstünde
aydınlık,
beyaz bir güvercinsin.
Sen avuçlarımda
bir tutam ıslak kum
sırılsıklam sevgimden,
sırılsıklam gözyaşlarımla.
Sen varlık,
sen yokluk,
sen her şey.

Sormak geliyor insanın içinden,
şarkıların hicaz bir melodide sorduğu,
sevgiden yorgun bir yüreğin dediği gibi
"Daha önceleri neredeydiniz ?"

31.07.1999

Dr. Arif Ali Albayrak

Seviyorum Seni

Yalnız ve karanlık gecelerde
hep özlediğim,
bir dudak mesafesi kadar yakın
ama giderek nedense uzaklaşan
sarı saçlı,
mavi gözlü,
hep yeşil giysilerle görmeye alıştığım,
tarihin derinliklerinden miras
vakur ve gizemli tavrınla
sevgine mahkum edildiğim
yegane sevgilimsin.
Seviyorum seni.

Yeşilin en güzelini
tanrı sana örtü diye vermiş,
mavinin en güzelini deniz.
Akdeniz'in gri dalgaları
dört bir yanını
yağız bir delikanlı gibi sarmış
okşarcasına, korurcasına.

Bu dalgaları ne mavnalar,
ne gemiler yardı
tarihin seyir defterinde.
Geldiler
keyif gecelerinin unutulmaz şarabı için üzümüne,
geldiler
kömür gözlerine benzer madenine,
geldiler
en güzel bakir duygularına,
geldiler
özgürlüğüne.

Yılmadın, korkmadın, bıkmadın.
Islak saçları arkaya bağlı
kıvrak bir İspanyol dilberi gibi
başdöndüren dansın,
karşı koydu
azgın dalgaların azgın konuklarına.
Raks sesleri
en güzel melodiler eşliğinde
yüreğinin en müstesna meydanlarında yükseldi,
yükseliyor hala.

Seviyorum seni,
yanık çam ormanlarının
hasret kaldığı bülbül sesi gibi,
bir bahçede yeşermiş roka,
bir köy evinde fırın kokusu gibi,
yıkık kerpiç duvarlardan
özgürlüğüne süzülen
o gençliğimin çiçeği yasemin beyazlığı gibi,
seni seviyorum.

Seviyorum seni,
Mesarya'da
başak saçların arasında
sımsıcak temmuz akşamlarında,
bedeninden korkusuzca akan tere inat
özgürlüğe esen
bir deli rüzgar gibi.

Seviyorum seni,
harup ağaçları dalında siyah bir meyve,
Akdeniz maviliğinde salınan bir sevgili,
tarihe meydan okuyan heybetli bir zeytin duruşu,
yaz akşamlarında
sevgiye ve suya hasret bir kına çiçeği gibi.

Seviyorum seni,
hain karanlığı bir gecede
demir parmaklıklar arkasında,
soğuk soluğu ile yapayalnız bir insanın
özgürlük özlemi gibi.

Seviyorum seni,
kara bulutlar arasından
güneş huzmeleri gibi süzülüp
ismini bağrına kazıdığın,
belki sendikacı, belki avukat, belki yazarların
çoluk çocuk, genç, ihtiyarların
yere düşerken,
beyaz ve kırmızı karanfil kokuları arasında
dudaklarından çıkan
bir çığlık gibi.

Seviyorum seni,
tarih boyunca
yaşamsal güzelliğine,
körpe bedenine göz diken,
sana düşman
davetsiz konuklara
ölümüne bir isyan,
anadan doğma bir öfke gibi.

Şairin dediği gibi;
"Sevdam sende benim yüreğim sende
Bir tarih geçmişim yarınım sende
Ben seni yabana veremem asla
Soyunur kavgaya girerim ülkem
Toprakları dost kokan sevgili ülkem ".

Sen sevgilim korkma
ezilsen de baskılar altında,
oluk gibi kan aksa da üzerinden
yazın kavurucu sıcağı,
senden kopan evlatların
uzakta dinmez feryadı,
durmaz gözyaşı,
sonsuz hasreti olsa da
yalnız değilsin.

Gün gelecek
kıyılarında hoyrat rüzgarların
kırdığı dallar yeşerecek,
sarı saçlarını sevgi rüzgarları okşarken
sevgililer kavuşacak birbirlerine,
seni terkeden nice suskun hüzünlü
dönecek sıcak kucağına,
özgürlük türküleri söylenecek
yükselen bulutlarında.

Seviyorum seni,
titrek dudaklarını
doyumsuzca öpmek istediğim,
bedenindeki özgürlüğü
sınırsızca yaşamayı düşlediğim,
gizemli bakışıyla korkusuzca salınan
yasemin kokulu sevgilim gibi.

Sen sevgilimsin,
sen
uğruna ölümlere gittiğim
yegane kadınım,
sen Memleketimsin...

19.07.2000

Dr. Arif Ali Albayrak