Cumali Ünaldı Hasannebioğlu Şiirleri

**Josephine** · 17.08.08, 04:51

Ay Burcu Yorumu

Ey siyah! Katran sür cılk yarama, yak çıranı
Suya değdir dolunayın yüzünden çekip kanatlarını
Denize, o sonsuz gaybubete, büyük yetime
Dağların şekline ah! Tepelere, doruklara, eteğe
Öp ayın kenarını, sür geceyi lâciverte

Cebimde taşıdım yıllar yılı fermanımı
Bu benim ölümüm dedim, ben ki seyyahım
Zail oldu cürümüm, aşk geldi, gurbet bitti
Rengârenk flâmalar, sancaklar, ordularla
Girer yârin hanesine omuzunda şahini

Külrengi bulutlar küfleniyor, aşk mı yalan?
Kelimeler yorulup çekiliyor meydanlardan
Bir dönen ok sesin, kurşun bakışın can alan
Ömrümü verirdim tek nefesine, ay bölünse ortasından
Kar yağıyor topuğundan, tenin kan kokuyor

Kutsal İncil, Kutsal Tevrat, Kutsal Kur'ân ve Zebur
Bütün iyi insanların hayatı kollayan sözleri
Söylenmemiş saklı şiirlerin utangaç kelimeleri
Sen geliyorsun aklıma, elini kalbimde unutuşlarınla
Ay dökülüyor dünyaya, ay! Bütün çocukluğuyla

Gizlendiği yerden çıkıyor gece, yani bir denizden
Bir karanlık ormandan, o İpek kozasından, vadiden
Benim yetim kızlarım korku ve üzüntüden:
Ey siyah! Devir ağaçları, sallansın sokaklarım
Kendini yorumlasın kalbinden mecruh bir aşk...

Cumali Ünaldı Hasannebioğlu

**Josephine** · 17.08.08, 04:52

İstanbul Baştankara Bir Bakışınla

Ocak sonu İstanbul yıl doksandokuz
Çıldırtan bir güneş sızlatıyor yaramı
Hangi toprak parçasına değse gözüm sayrılık
Hangi yola vursam kendimi çıkmaz sokak
Ordum yenik, baham kara, umarsızım
Kütürtüyle geçiyor damarlarımdan muzdarip kan dereleri
Yerlerde sürünüyor sancağım
Edirne'den Van'a kadar hüzünlü bir yurdu yazacağım

Ocak sonu İstanbul yıl doksandokuz
Kapıönü hicranından hüzne yatılı akşamlan
Sabahla uyandırmak'çün ötüyor gri göğün kuşları
İstesem de toplayamam dağıttığım firakı
Herbİrl döllemede oğullar vererek ham bir askı
Övül, Övül ki Iğvasız tenlere düştü hatıralar
Sanki İstanbul'u sırtlamış çocuklar çıkıyor tüm yokuştan
Ezik kalpte dağılıp, dağlanıp durmada bakıştan
Gülse dudağının o can alan hüzünlü kıvrımları
Bir küçümsese önünde gidiveren kaderi
Balçık kıyılara savrulan ah kiril Bizans dalgası

Hiçbir şeyi sığdıramıyorum yüreğime
Yüce dağların basında nasıl durursa ağaçlar bir basına
Nasıl bakarsa ormana şaşkınlıkla
Rüzgâr vurup kırarsa dalını, yaprağını
Nasıl savurursa boşluğa
İşte öylece sığınıyorum bakışlarının av'cuna
Kokuna
Sarhoşluğuna

Bu İstanbul bana göre mi? Kurşundan
bir kapak örtünce gözlerini. Kayıp denizi
düğünce, tarihin duvarlarını. Sonsuz uykusundan
alıp imparatorları, bırakıyor tepeli sokakların ağzına
Bir bakışının deryasına dalınca Sâ'dâ'bad civarında
Nasıl da yapay geliyor birdenbire Nedim'in sayhaları
"aşk budur" diyorum, gerçekten, kokuna ram olmaları
Bütün bunları, sen de biliyorsun bütün bunları
bir yana bırakıp, hırsla toprağı avuçlayıp
Kalbin rayihasıyla harlandırıp sunmak sevdayı

Ne'tsem acep bu kalbimi? Nerde eğlesem? Nerde?
Artık kim durdurabilir o ılık esintiyi? Kim? Nerde?
Yağmur yağıp duruyor çiseleye çiseleye, içimin buğusu
Ah, anlamıyor musun? Bu bakışlarımdaki yanardağ
Bu püsküren lâvlar, susunca, ah, anlamıyor musun? Bu
bir tutam hüzün ele veriyor tüm maceramı

Ocak sonu İstanbul, yıl doksandokuz, geceyarısı
Sözsüz yolculuyorum seninle bir utangaçlığı
Bir söyleyip aşkı soylulukla bir küllemek arası
Bakışlarına bakışımla yazıp en uzun sevda lâyihasını
Bir bekleyebilsem kendi halinde sürüp gelen baharı
Güllerle, çiçeklerle karşılayıp açsam kapılan. Oysa, ah!
Ocak sonu İstanbul, yıl doksandokuz, geceyarısı

Her gün biraz daha derinleşe derinleşe, yeniden
Açılan bir yara bu. Bir bakışınla kalkar kabuğu
Yeni bir bin yıla giriyorum adımla mağdur
yenik, yıkık ve yalnız. Eyvah ki vah silahlı:
Açacaksan aç İstanbul kalbinin kapılarını!

Cumali Ünaldı Hasannebioğlu

**Josephine** · 17.08.08, 04:53

Yok Gibi

Seni sevmek
yemyeşil meşe ormanlarının hayâliyle
akşam alacasında
bir serin, bir diri, bir vurgun rüzgâr olup
dallardan, yapraklardan
leylî hışırtılarla geçmek demek
ve demek gerek ki belki
bu gözlerindir

Seni sevmek
bir yaz sıcağında serçe kuşunun
gagasıyla oynayıp durduğu
daneyim demek
ve demek gerek ki belki
senin ellerinde
bu yüreğimdir

Seni sevmek
dağın eteğine bırakıp sıcak soluğu
bir alev harmanını salmak yeryüzüne
kül etmek demek bu cabbar sensizliği
bir buse kondurup sevda parmaklarına

ve demek gerek ki belki
böyle sevilir

Seni sevmek
ten deryalarında çırpınıp asi dalgalarla
tuz göllerinde kavrulmak
rüzgârınla senin savrulmak demek

Seni sevmek
sesini
altınlar, gümüşlerle süsleyip her kelimeni
hamaylı gibi takıp boynuma gezmek demek
ve demek gerek ki belki
düşlerimin ortasında akan ırmağa dönüp yüzümü
bu yüzündür

Seni sevmek
böyle
gizli
tutkun
ve görmeden
İşte hepsi bu!

Cumali Ünaldı Hasannebioğlu

Konu Bilgileri
	Konu Başlığı Cumali Ünaldı Hasannebioğlu Şiirleri	Konudaki Cevap Sayısı 2
	Şuan Bu Konuyu Görüntüleyenler	Görüntülenme Sayısı 1250

17.08.08, 04:52	#2 (permalink)
Kullanıcı Profili Josephine Beta Üye Kullanıcı Bilgileri Üyelik tarihi: Feb 2008 Nerden: Adana Mesajlar: 5.415 Konular: 1058 Puan Grafiği Rep Puanı:2028 Rep Gücü:0 RD: Teşekkür Ettiği Teşekkür: 46 73 Mesajına 92 Kere Teşekkür Edlidi :	İstanbul Baştankara Bir Bakışınla İstanbul Baştankara Bir Bakışınla Ocak sonu İstanbul yıl doksandokuz Çıldırtan bir güneş sızlatıyor yaramı Hangi toprak parçasına değse gözüm sayrılık Hangi yola vursam kendimi çıkmaz sokak Ordum yenik, baham kara, umarsızım Kütürtüyle geçiyor damarlarımdan muzdarip kan dereleri Yerlerde sürünüyor sancağım Edirne'den Van'a kadar hüzünlü bir yurdu yazacağım Ocak sonu İstanbul yıl doksandokuz Kapıönü hicranından hüzne yatılı akşamlan Sabahla uyandırmak'çün ötüyor gri göğün kuşları İstesem de toplayamam dağıttığım firakı Herbİrl döllemede oğullar vererek ham bir askı Övül, Övül ki Iğvasız tenlere düştü hatıralar Sanki İstanbul'u sırtlamış çocuklar çıkıyor tüm yokuştan Ezik kalpte dağılıp, dağlanıp durmada bakıştan Gülse dudağının o can alan hüzünlü kıvrımları Bir küçümsese önünde gidiveren kaderi Balçık kıyılara savrulan ah kiril Bizans dalgası Hiçbir şeyi sığdıramıyorum yüreğime Yüce dağların basında nasıl durursa ağaçlar bir basına Nasıl bakarsa ormana şaşkınlıkla Rüzgâr vurup kırarsa dalını, yaprağını Nasıl savurursa boşluğa İşte öylece sığınıyorum bakışlarının av'cuna Kokuna Sarhoşluğuna Bu İstanbul bana göre mi? Kurşundan bir kapak örtünce gözlerini. Kayıp denizi düğünce, tarihin duvarlarını. Sonsuz uykusundan alıp imparatorları, bırakıyor tepeli sokakların ağzına Bir bakışının deryasına dalınca Sâ'dâ'bad civarında Nasıl da yapay geliyor birdenbire Nedim'in sayhaları "aşk budur" diyorum, gerçekten, kokuna ram olmaları Bütün bunları, sen de biliyorsun bütün bunları bir yana bırakıp, hırsla toprağı avuçlayıp Kalbin rayihasıyla harlandırıp sunmak sevdayı Ne'tsem acep bu kalbimi? Nerde eğlesem? Nerde? Artık kim durdurabilir o ılık esintiyi? Kim? Nerde? Yağmur yağıp duruyor çiseleye çiseleye, içimin buğusu Ah, anlamıyor musun? Bu bakışlarımdaki yanardağ Bu püsküren lâvlar, susunca, ah, anlamıyor musun? Bu bir tutam hüzün ele veriyor tüm maceramı Ocak sonu İstanbul, yıl doksandokuz, geceyarısı Sözsüz yolculuyorum seninle bir utangaçlığı Bir söyleyip aşkı soylulukla bir küllemek arası Bakışlarına bakışımla yazıp en uzun sevda lâyihasını Bir bekleyebilsem kendi halinde sürüp gelen baharı Güllerle, çiçeklerle karşılayıp açsam kapılan. Oysa, ah! Ocak sonu İstanbul, yıl doksandokuz, geceyarısı Her gün biraz daha derinleşe derinleşe, yeniden Açılan bir yara bu. Bir bakışınla kalkar kabuğu Yeni bir bin yıla giriyorum adımla mağdur yenik, yıkık ve yalnız. Eyvah ki vah silahlı: Açacaksan aç İstanbul kalbinin kapılarını! Cumali Ünaldı Hasannebioğlu

17.08.08, 04:53	#3 (permalink)
Kullanıcı Profili Josephine Beta Üye Kullanıcı Bilgileri Üyelik tarihi: Feb 2008 Nerden: Adana Mesajlar: 5.415 Konular: 1058 Puan Grafiği Rep Puanı:2028 Rep Gücü:0 RD: Teşekkür Ettiği Teşekkür: 46 73 Mesajına 92 Kere Teşekkür Edlidi :	Yok Gibi Yok Gibi Seni sevmek yemyeşil meşe ormanlarının hayâliyle akşam alacasında bir serin, bir diri, bir vurgun rüzgâr olup dallardan, yapraklardan leylî hışırtılarla geçmek demek ve demek gerek ki belki bu gözlerindir Seni sevmek bir yaz sıcağında serçe kuşunun gagasıyla oynayıp durduğu daneyim demek ve demek gerek ki belki senin ellerinde bu yüreğimdir Seni sevmek dağın eteğine bırakıp sıcak soluğu bir alev harmanını salmak yeryüzüne kül etmek demek bu cabbar sensizliği bir buse kondurup sevda parmaklarına ve demek gerek ki belki böyle sevilir Seni sevmek ten deryalarında çırpınıp asi dalgalarla tuz göllerinde kavrulmak rüzgârınla senin savrulmak demek Seni sevmek sesini altınlar, gümüşlerle süsleyip her kelimeni hamaylı gibi takıp boynuma gezmek demek ve demek gerek ki belki düşlerimin ortasında akan ırmağa dönüp yüzümü bu yüzündür Seni sevmek böyle gizli tutkun ve görmeden İşte hepsi bu! Cumali Ünaldı Hasannebioğlu

Benzer Konular
Konu	Konuyu Başlatan	Forum	Cevaplar	son Mesaj
Kargın Şehit Cumali Çağlar İlköğretim Okulu Aksaray - Aksaray Kargın Şehit Cumali Çağ	Pelince	Anaokulu - İlköğretim	0	19.09.14 10:24
Cumali İlköğretim Okulu Bozkurt Denizli - Denizli Bozkurt Cumali İlköğretim Okulu	Pelince	Anaokulu - İlköğretim	0	04.05.13 21:54
Cumali İlköğretim Okulu İhsaniye Afyon - Afyon İhsaniye Cumali İlköğretim Okulu	Pelince	Anaokulu - İlköğretim	0	21.04.13 16:03
Ünaldı İlköğretim Okulu Varto Muş - Muş Varto Ünaldı İlköğretim Okulu	Pelince	Anaokulu - İlköğretim	0	07.09.11 02:13
Cumali Durmuş Hayatı(Biyografisi)	Başak	Siyasetçilerin Hayatı ( Biyografisi )	0	10.12.08 12:22

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)