Aşk-ı Memnu
Güneş ayı kıskandığında,
Kargalar bülbülü solladığında,
İnsanlar zalimlere karşı durup
Buna rağmen gülümseyebildiğinde,
Tabancalar bırakılıp
Çiçeklerle taarruza geçildiğinde,
Kara tren güzel haberler getirdiğinde,
Hapishaneler pastaneye dönüştüğünde,
Gözyaşları dinip
İnsan mutlulukla boğulduğunda,
Artık kolanın içine uyku hapı değil
İlla ki sevgi katıldığında,
‘Yeşili koru’yu bilmeyen kalmadığında,
Gül bülbüle şakıyıp
İlan-ı aşk ettiğinde,
Yeni nesil savaş nedir bilmediğinde,
Pencereler demirlenmediğinde,
‘Ben karayım sen ak’ deyip
Buna rağmen dost olunduğunda,
Yenilmenin aslında bir çeşit
Kazanmak olduğu anlaşıldığında,
Bugünün işi yarına bırakılmadığında,
Sevginin sevgi, aşkın aşk olduğu
Bunların yürekte yaşanıldığı hatırlandığında,
Politikacılar tarihe gömülüp
Bir daha çıkamadıklarında,
Kısacası
İnsanlar ‘insan’ olduklarında,
O zaman söyleyeceğim sana,
Keşke söyleyebilsem şimdi.
O zaman söyleyeceğim sana,
Seni çok sevdiğimi.
Neslihan Gökçen