Yengeç İle Yavrusu

Yengeç ana, kızı yengece kancayı takmış, durmadan konuşurmuş, bıktırırmış canından:

-Öyle eğri büğrü yürüme! Şunu şöyle yapma, bunu böyle yapma! Doğru dürüst yürü! ..

Yengeç kızın canına tak demiş, patlamış

-Peki, sen doğru dürüst yürü önüm sıra da yürümek neymiş ben de öğreneyim. Yapmadım mı, o zaman vır . vır et! demiş anasına:

Kendindeki kusurları görmeden başkasında kusur bulmak kötü bir şeydir.

Kurbağa İle Aslan

Bir gün, Aslan kırda dolaşırken bir ses duymuş. İrkilmiş:
- Nedir acaba? demiş. Kimbilir, belki de çok yaman bir hayvandır. Sesine baksana, ne gürültülü! Benden baskın çıkar da şuracıkta paralayıverir beni! Neme gerek, sineyim,bekleyeyim, Canımı kurtarırım hiç olmazsa.
Beklemiş. Bir de ne görsün? Bir kurbağa!
- Vay . kerata vay! demiş. Boyuna bakmazsın, posuna bakmazsın dünya kadar gürültü edersin. Duyan da seni bir şey sanıp korkar, ürker. öl bakayım!
Ayağını bastığı gibi, kurbağayı ezerek öldürmüş.
Yalnız diline, bağınş çağışına güvenenler, bir gün gelir, ürküttüm, korkuttum sandıklarının kaba gücüyle ezilip ölürler.

Kurbağa Doktor Olmuş

Batak kurbağası gururla:
- Ben doktor oldum, kimin ne hastalığı varsa ben iyileştiririm.
Yakından geçen bir tilki, bunu duymuş, gülmüş:
- Sen daha kendi derdine derman olamamışsın.
Baksana hop hop zıplıyorsun da bir türlü doğru dürüst yürüyemiyorsun. Önce o derdine çare bul da, başkalarınınkine Allah kerimdir, . demiş.
Bilim öğrenmeyle olur. Öğrenmemiş kişiden öğretici olur mu? Cehalet başınıza büyük belalar açar.

İyilğe Karşı Kötülük

Avcılar peşinde, alageyik önlerinde bütün gücüyle kaçıyormuş. Alageyik bir bağa dalmış, asmalardan birinin altına saklanmış. Avcılar görmeyip geçip gitmişler.
Alageyik tehlike geçince doğrulmuş. Taze, yeşil asmaya dayanamamış, başlamış kemirmeye. Hatır hutur yerken, sesi avcıların kulağına erişmiş.
-Yakınlarda bir yerde bir av var galiba, demişler.
Oklarını çıkarıp yaylarına geçirmişler, gerip gerip atmışlar. Okun biri alageyiğin yüreğini saplanmış ve yere yıkılmış.
Ölürken:
- Bunu hak ettim, demiş alageyik. Asmaya sığınıp canımı korudum, sonra onun iyiliğine karşılık tuttum yapraklarını, filizlerini yedim. İyiliğe karşı kötülük ettim.
İyiliğe iyilikle karşılık vermeliyiz.

Tek Gözlü Alageyik

Avcıların attığı oklardan biri güzel bir alageyiğin gözüne gelmiş, çıkarmış. Alageyiğin tek göz kalmış. Bir gün deniz kıyısına varmış, otlanmaya başlamış. Bir yandan da can korkusu yüreğinde kıpır kıpırmış.

- En iyisi, demiş. Tek gözümü karadan yana çevireyim, dikkatli olayım. Avcılar mavcılar gelir de görmem sonra. Denizden adama bir . kötülük gelmez, kör gözümü de ondan yana veririm, olur biter ...

Dediğini bir güzel yapmış, başlamış otlamaya.

Derken denizde bir sandal belirmiş, içinde bir sürü adam. Geyiği görür görmez hemen okla yaylarına davranmışlar, tek gözlü alageyiği gafil avlayıp vurmuşlar. Alageyik oku yemiş, yıkılıvermiş.

- Ah, ah! demiş ölürken. Ne umdum ne buldum.

Kara tehlikeliydi; deniz güvenilirdi güya. Ölüm, denizden çıkageldi.

Her zaman beklenen olmaz. Bir şeyin tehlikeli olduğunu sanırız, oysa güvenilir çıkar. İyi sanırız, kötü çıkar.

Boğanın Boynuzundaki Sivrisinek

Sivrisinek uçarak gidiyormuş. Bakmış boğa, kendisiyle aynı yönde yürüyor. Hemen boynuzlarından birine konmuş. Varacağı yere yaklaştığında boynuzdan kalkmış; giderayak boğaya:
-Ah, seni kimbilir ne yordum, ne ağırlıklar verdim? Kusura kalma e mi? İşte utandım, gidiyorum, demiş.
Boğa kahkahayı basmış:
-Ben senin geldiğini bile duymadım ki, a sivrisinek! demiş. Nerde kaldı gideceğini duyayım!
Bir şey olmadıkların kendilerini bir şey sanan insanlar, ne kendilerine yararları dokunur ne de başka kimselere. Bu masal kibirli davranan insanların boşunalığını örnekliyor.

Meşe Dalında Öten Bülbül İle Avcı Atmaca

Bülbül meşe dalına konmuş, şakır dururmuş. Atmaca duymuş sesini.
-Aman ne güzel, demiş. Açlıktan karnım iil çalıyor; şu bülbülü yiyeyim de açlığımı dindireyim.
Sektirmeden çullanmış bülbüle, kıskıvrak yakalamış. Bülbül:
-Bırak beni atmaca kardeş, demiş. Benden ne olur sana? Bir lokmacık bir kuşum ben. Etim ne budum ne? Dişinin kovuğuna bile gitmem. Beni bırak da sen daha büyük kuşlara git, onları avla, karnını doyur.
Atmaca, bıyık altından gülmüş: Beni kandıramazsın, demiş. Ben tutacağımı tutmuşum. Şimdi seni bırakayım da bilmediğim, görmediğim başka avın derdine mi düşeyim? Yağma yok bülbül!
Çoğu düşünüp azla yetinmeyenler, bir gün azı da bulamazlar. Üstelik ellerindekini kaçırırlar. Bunu böyle bilmeli, akıldan hiç çıkarmamalı.

Ağlayan Domuz

Çayırdaki koyunların arasına karışmış domuz.

Sessizce onlarla birlikte otluyormuş. Derken çoban yakalayıvermiş onu. Bacağından sürüyüp götürmeye başlamış. Domuzda bir feryat, bir figan! ..

Koyunlar çileden çıkmış sonunda:

-Niçin öyle etinden et koparılıyormuş gibi bağırıyorsun? demişler. Bizi de tutup tutup götürüyorlar, gıkımız bile çıkıyor mu?

Durmadan ağlayan . domuz:

-Doğru ama koyun kardeşler, sizi kırkmak için götürüyorlar, demiş. Beni ise kıtır kıtır kesmek için. Ben bağırmayayım da kim bağırsın bu durumda?

Malımı yitirdim diye ağlayıp sızlamanın yararı yoktur, bir gün geri kazanılabilir çünkü. Ama canından olacak kişi geri dönüşün olmadığını bilir, bu yüzden feryat figan eder. .