Canımsın Benim

Düşünce gönlüme kordan bir alev

Ruhlara dayanılmaz bir ıstırap gelir

Sen sonu kıvrımlara varan bir yolun taşısın

Güneş billur billur bakar sana

Hitam olmuş tüm başlangıçlar bana

Hak eden sen misin? Ki bu hayatı devam edersin

Kalbimden bir Boğaziçi akşamı geçer

Yüreğim yalnızlığa hep boyun eğer

Bütün hayatların bir noktasında hep ünlemler var artık

Takılıp kalmışız bir noktasında hayatın

Uykuya yatarken yıldızlarla birlikte

Gecenin efkarı hala üzerimde

Tüm feryatlar dökülüyor şimdi bembeyaz kağıtlara

Hayat gazelleşmiş yaprak yaprak dökülüyor üzerime

Rüyalarıma meleklerin hayali geldi

Bir hayat yetmedi mi? Gözü doymazlar gibi

Sen değilsin bu şiirin baş kahramanı

Kahramanı yada ilhamı

Es artık rüzgar yüreğime neye yarar

Yağ yağmur hırçınca bedenime neye zarar

Yoksulluğun güneşe gülümsemesi gibi

Tüm gençlik ormanları kül oldu gözümde

Ne bir ses ne bir nefes

Kalbimde sonbahardan kalma yapraklar var

Ve hayat

Rüzgarın avuçlarından uçurması gibi

Geriye kalan sadece iki cümle:

Eylüldü bir düştü

Gençliğime bir ah da hayattan düştü...