Gözlerinde Seni Yaşamak Sensizlik

Bir kızıl tomurcuk harelenir

Kirpik uçlarımda her sabah

Bin şafağın yangınında tutuşan

Yanaklarımda hep dinmez gözyaşım

Gözlerinde seni yaşamak sensizlik

Yüregimde kaldı bakışların

Yağmursuz ümit çiçeklerim açmıyor

Masumluğunu yitiren gözlerimde

Sararıp soluyor hayat!

Adının mısralarını derime kazıdım

Yaşam bir illet gibi dolaşıyor kanımda

Ben hayallerimi gökyüzüne ulaştıramadım

Gözlerinde seni yaşamak sensizlik

Sokaklar boş bakışlar dalgın evler yıkık

Yüz kızartıcı bir suç değil hırsızlık

Çalınan birinin kalbiyse eğer

Belirsizliğe yelken açardı gözler zamanla

Öylesine delice bakmasalardı eğer

Yoksul düşmezdi

Yıllanmış şarap tadındaki şiirler böylesine

Kulağına okunacak biri olsaydı eğer

Issızlığa teslim olmazdı sahiller

Gözlerinde seni yaşamak sensizlik

Somutlaştıramadım düşüncelerimi

Gül yüzlü seherlere açamadım kalbimi

Müjdeleyemedim

Gözlerime baharın geldiğini

Ertelenen gözyaşlarım

Akmaya başladı yanaklarıma

Nemli gözlerle baktım dünyaya son kez

Nedir, içimi acıyan yerinden mühürleyen?

Nedir insanı kalabalıklardan kuytulara sürükleyen?

İsterdim;

Gözlerimle kurşuna dizebilmek seni

Amacım; en çözülmez düğümde buluşmaktı seninle

Sonbaharın en inatçı yaprağıyla dalı gibi

Diledigince savurdun beni

Bir oraya, bir bu tarafa

Ellerinde küçük bir oyuncak olmaktan

Kurtaramadım bir türlü kendimi

Gözlerinde seni yaşamak sensizlik

Kalbim zorlanır, çözerim birden gözlerimi

Kendimle oynadığım oyunu bitiririm

Gelmeye çalışırım gittiğim yerlerden

Seni sevmek adına sensizliğe sabır ekerim

Zordur kendime dönüş, aslında zordur bilirim...