|
Andre Du Bouchet Şiirleri Buzul I Rüzgar büyük yüz donmuş kıpırdanan taş ya da doruk rüzgar. II Kapı, beyaz hava. III Yanmayı sürdürdüğüm sıkı toprak üzerinde, hava öldüresiye sıkarken bizi, tanımıyoruz artık duvarı. Birdenbire kaplıyorum sende önceki şu boşluğu. IV İkinci dönemeçte, kör eden dalgası bir buzulun, birkaç tutam hava. V Besleniyorum bir taşlar ateşiyle vazgeçiyorum bir el var uzanmış havada ona bakıyorsun onu benden edinmiş gibi her yerde çizgilerimiz parıldıyorlar. Andre Du Bouchet |
Düzleştirme Düzleştirme Çiyin anısını koruyorum bulunmadığım bu yol üzerinde yeniden bağlayan rüzgarın umutsuzluğunda. Bu gök, esintisinin sonunun açığa vurduğu toz halindeki yerde. Alanda, uyumuşken bile, bulduğum önümde, dün soluk aldım. Yer tarafından karşılanmış, görebildiğim yolun alanı gibi. uzun süre kalıyorum günün ortasında. Andre Du Bouchet |
Esintiden Uzakta Esintiden Uzakta Çarpmış olarak, tanımadan, havaya, biliyorum, şimdi, güne doğru inmeyi. Bir ses gibi, tam da dudaklarında, parıltıyı kurutacak. Kıskaçları bu alanın, bizim için kayıp, ama buraya dek. Ağzımıza varmayan bu araziye ulaşıyorum, çiye sarılan araziye. Üzerinde yürüdüğüm yer değiştirmiyor, alan büyüyor. Andre Du Bouchet |
| Bütün Zaman Ayarları WEZ +3 olarak düzenlenmiştir. Şu Anki Saat: 17:28 . |
Powered by vBulletin Version 3.8.7
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.
Search Engine Optimization by vBSEO 3.6.0 RC 2