|
Tahsin Saraç Şiirleri Aramızdaki Sevgilim sevgilim Kuzey sanrısı gibidir Geceyi beşe filan böler Sonra ayılar hüzünden ölmez Sevgilim sevgilim Açlıktan ölür onlar İşte bundan ötürü Hüznü artık bir ayıya bıraktım Sevgilim sevgilim Bir ayıya İster ormanda kullansın İster buzdağında Hayatın kutlu olsun sevgilim Ki sana değişe değişe aktım Kimi zaman bir japon gibi uykusuz kaldım - Uykusuz kalır mı onlar bilmem aslında - Sevgilim sevgilim Bir orman gibi çoğal aramızda Şehirden bir çocuk olarak şurda burda Bir sabuntozu markasında köpürerek Çınarın tutsaklığını Ve menekşenin tutsaklığını Ve menekşenin sevincini yaşa Sevgilim sevgilim Hüzüne yer var hayatımızda... Tahsin Saraç |
Biliyor musun? Biliyor musun? Biliyor musun? Aşk şiiri yazmaktan bıktım Bir gün şöyle bir baktım Yazdığım bütün şiirler öyle Bir sarsılma, nedir bu Bir otuz aşk şiiri daha Kendimi hiç suçlamadım Peki o zaman ben neden Dereceler sokayım koltuğumun altına Ateşim varsa zaten Ey gözleri maden Çünkü aşk bir suçlamadır Sonuna kadar yaşanmamışsa Bir bardak birada yeni bir deniz Ve yağmur Eski bir denizde yeni bir ada Yaşanmamışsa Sözgelimi Galata'dan Afrika'ya gidiyordum Korsanları kralları ve bazı ülkeleri Ve bütün madenleri Ve kendi sonumu İyi görmüyordum sonunda Her türlü madeni Elimde bir sürü kağıtla Hazırladım kendimi... Tahsin Saraç |
Bir Ölümsüz Yalnızlığa Şimdi Otağ Kurdum Bir Ölümsüz Yalnızlığa Şimdi Otağ Kurdum Islanır bir orman yağmurunda şimdi uzak O bir suskun mavide ışıyan ilk sevimiz. Kalacak tüm karanlığıma karşın belki tek Yalnız seni uyuduğum şu ılık gece. İlk soluğunca evrenin bir serinlik Serpilir yirmi çağlar ötesinden çölümüze Kaç ölümler aştık da vardık ancak işte Bir ölümsüz yalnızlığa şimdi otağ kurduğumuz... Tahsin Saraç |
Dudakların Gül Şenliği Dudakların Gül Şenliği Bir bahar kaçkını yeşil Tomurcuklar seni bende Sarı sıcak güneşler ışır Aykırı güzel o dişlerinde Dudakların, gül şenliği Öpüşmeye giriştiğinde Taş uyanır, yatak kişner Ateş harmanı dişiliğinde Soğuk bir Kars gecesinde gürül gürül Yanan bir soba gibisin içimde... Tahsin Saraç |
Güvercin Kasapları Güvercin Kasapları Yel ulur kar tozdurur bir kış Yazı yabanda şu sıra içimiz. Oysa sevmelerin ustasıyız biz Bir de alçaklıklarla kavganın. Alıcıkuş kesiliriz ve de ense kökünde Göğsümüzdeki o sıcak güvercini Kara dirgen elleriyle Boğmaya kalkışanların. Neden, güvencin kasapları, barışımıza kan bularsınız Öyle kötüsünüz ki İki gözden dört ölüm bakarsınız. Tabanca gibidir tabanca Sevgilenmemiz de vuruşmamız da Ya yürek dalında patlar Ya da bir alın çatında. Ne ki çok kez dalaşmaktansa Acıdan yükünü tam almış Güçlü bir katır gibi Vururuz yalnızlık yokuşumuza. Neden yolunuz bu denli ıramış güzellikten Öyle bataklıksınız ki Bir çiçek düşü bile geçmemiş içinizden... Tahsin Saraç |
İçerden Işıyabilmek İçerden Işıyabilmek Senin gözlerin mavi Nerden ve ne sürem baksan Yıkanır göğün çividi. Bir filinta genç asılmış gibi acılı bir gece Bir dağ ozan öldürülmüş gibi allak bullak. Kanara kaçkını bir susku Uyusam, kirlenecek uyku. Ve yakılmış kitap külü döküklüğünde bir duygu Çiçek ezmiş pis bir pabuç gibi umursamaz, kör. Işığın kötücül bir uru Lamba, bir en deligöz namlu. Duvar delen bir bungunluk, ama içim yeşil başak Bin demire baskın işte benim evrensığmazlığım. Ak bir alın, silen korkuyu Bir sevgi, ışıyan tan boyu. Senin gözlerin kara Nerden ve ne sürem baksan Yıldız ağar karanlığa. Tahsin Saraç |
Kıyıdaki Elmaya Bir Ses Kıyıdaki Elmaya Bir Ses Ey canımın güftesi, eylülün ikinci haftasıydı o sıra Bana gülümseyerek getirdiğin bir bardak suydu o sıra Hatırla denize hiç bakmadık çünkü kıyısındaydık Bir elma kendi kendine büyür dururdu o sıra Bir kıyı ikindisiyle bir elma öyle kendiliğinden Büyürler bir öfkenin ya da bir dağın yanısıra Bir kıyının beslerliği bir elmadan ayrılmaz gibi ama Elma soğuk bir kış akşamında bile yenir ısıra ısıra Bir öfkeyi diriler durmadan elma, ovadan gelir Elbet küfelerle sandıklarla hüzünlerle ardısıra Ey geçmişten gelen konuk, sonsuz düğmelerimi tut Yerlerini yadırgayan sonsuz iliklerin adına Ey canımın güftesi, denize hiç bakmadık, hatırla Tek pencereli bir odada elma yedik ısıra ısıra Elmanın topraktan süzdüğü gemilerin denizlerde gezdiği Bir tatildi, bir geçiştirmeydi, yalnızlıktı bir kusura Neydi, ne doğruydu, nerden vardık yakışmıyor konuşmak bize Öyle barışlar okuyup yalnızlığı yaşamak kara kara Ey canımın güftesi, ey penceresi bütün sıkıntılarımızın Bizim babalarımız neden ölürlerdi hatırla sıra sıra Bu söylediğim iyi bir şarkıdır elle bile hatırlanır Yani şu, ateş ve deniz buluşurlar bir limanda arasıra Yani şu, elma yenir ve balık durmaz kaçar Ama yenilmezler artık buluştukları sıra... Tahsin Saraç |
Otuzüç Menekşe Otuzüç Menekşe Bir morlukta alabora oldu gök Tan söktü Güneş dik doruklara konan bir öpücüktü. Yürüyordu Yürüyordu değil, sürülüyordu Bir ak ölüme suçsuzlar, öbek öbek; Korkunç bir önseziyle tanık tepeler Utançtan eriyip küçülüyordu. Yatağında sütlü kahve içerken Karıcığı kırıtarak geçerken Paşa orasını kaşıdı derken. Otlar daha bir diridir şu an Koyak daha bir can kokulu. Öte yandan süngü, candarma, namlu Bir de o paşadan gizli buyrultu; Bir alçaklık göz kesilmiş, namludan Gelincik yüreklere nişan alıyordu. At üstünde geçer başkent sırtından Ülkeyi kurtarmış derler yağıdan Daha bir yağı mı olurmuş ondan? Göz bağlı, diz bağlı, dil bağlı Sıralandı yanyana otuzüç karaltı Ve nişancılar çöktü. Şu ılık dağ yellerinde sabahın, mermiler Bir kılıç komutla, yağmurca boşanıp Koca çınarları biçti yere döktü. Ne horoz sesi, ne ezan, ne koyun Ala bir acılıkta tüm doğa suskun Bitti demir ağırlığı uykusuzluğun. Bu dağ ne kıyımlar görmüştür bu dağ Bu yöre ne açlıklar, kavgalar, kanlar... Ve bu su, ne canlar almıştır bu su Ne gelinler yutmuş, ne taylar, boğalar... Ama bu kan var ya, otuzüç damla kan Varan şu otuzüç sıcak pınardan Akıp ezgi ezgi artık çağlara Onu tüm kirlerinden arıtıyordu. Buyurdu ölenler: kin tutulmaya Son bula bu acı, bu kan, bu kıya Mutlulukta yaşana koyun koyuna. Bir kızılda alabora oldu gök Gün söktü Ve otuzüç menekşe günle boyun büktü... Tahsin Saraç |
Sevgiyi Boyutlandırmak Sevgiyi Boyutlandırmak Göl kıyısında gölü esenlemekle başladık Öpüştük bir Ölü suda maviyi uyandırdık. Sözü geçersiz kılan bir uçuk sevgilenmede Suskunluğu Yeni oylumlarla uyandırdık. Kars kaşarı kalçaların ve verimcil göğüslerinle En kara soğuklara karşı bile Tandırdık. Tüm yasakları şöyle en özünden yaşayıp Seninle Günahı uyandırdık. Bir yaygı gibi yaydığım o gül güzelliğinde Seviştik Sevgiyi boyutlandırdık... Tahsin Saraç |
| Bütün Zaman Ayarları WEZ +3 olarak düzenlenmiştir. Şu Anki Saat: 12:57 . |
Powered by vBulletin Version 3.8.7
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.
Search Engine Optimization by vBSEO 3.6.0 RC 2