|
Kemalettin Kamu Şiirleri Akdeniz'den Geçerken Sular pırıl pırıl, rüzgârı mis kokulu, Kuş uçmaz eski Türk kalyonlarının yolu. Sağda, sıra dağlarla kabaran Anadolu, Yeşil eteklerinde tükeniyor Toros'un. Akşam pembeleşiyor bembeyaz tepelerde, Eğiliyor bulutlar engine perde perde. Dönüyorken kıyılar koyu bir laciverde, Sesini dinliyorum sularda Barbaros'un. Havada bir dost eli okşuyor derimizi, Boynu bükük adamlar tanıyor sanki bizi; İçimize çevirip nemli gözlerimizi. Geçtik yabancı gibi yakınından Rodos'un. Kaynak: Türkiye Şiirleri Kemalettin Kamu Kemalettin Kamu Hayatı ( Biyografisi ) |
Bingöl Çobanları Bingöl Çobanları Daha deniz görmemiş bir çoban çocuğuyum. Bu dağların eskiden aşinasıdır soyum. Bekçileri gibiyiz ebenced buraların, Bu tenha derelerin, bu vahşi kayaların Görmediği gün yoktur sürü peşinde bizi Her gün aynı pınardan doldurup testimizi Kırlara açılırız çıngıraklarımızla. Okuma yok, yazma yok, bilmeyiz eski yeni, Kuzular bize söyler yılların geçtiğini, Arzu, başlarımızdan yıldızlar gibi yüksek; Önümüzde bir sürü, yanımızda bir köpek, Dolaştırıp dururuz aynı daüssılayı. Anam bir yaz gecesi doğurmuş beni burda, Bu çamlıkta söylemiş son sözlerini babam; Şu karşıki bayırda verdim kuzuyu kurda, "Suna"mın başka köye gelin gittiği akşam, Gün biter, sürü yatar ve sararan bir ayla, Çoban hicranlarını basar bağrına yayla. Kuru bir yaprak gibi kalbini eline al, Diye hıçkırır kaval: Bir çoban parçasısın, olmasan bile koyun, Daima eğeceksin başkalarına boyun; Hülyana karışmasın ne şehir, ne de çarşı, Yamaçlarda her akşam batan güneşe karşı Uçan kuşları düşün, geçen kervanları an, Madem ki kara bahtın adını koydu çoban! Nasıl yaşadığından, ne içip yediğinden, Çıngırak seslerinin dağlara dediğinden Anlattı uzun uzun. Şehrin uğultusundan usanmış ruhumuzun Nadir duyabildiği taze bir heyecanla, Karıştım o gün bugün bu zavallı çobanla Bingöl yaylalarının mavi dumanlarına, Gönlümü yayla yaptım Bingöl çobanlarına. Kemalettin Kamu |
Gurbet Gurbet Gurbet o kadar aci Ki, ne varsa içimde, Hepsi bana yabanci, Hepsi başka biçimde. Eriyorum git gide, Elveda her ümide! Gurbet benligimi de Bitirdi bir içimde. Ne arzum ne emelim... Yaralanmiş bir el'im... Ben gurbette degilim, Gurbet benim içimde... Kemalettin Kamu |
Gurbet Geceleri Gurbet Geceleri Bekçisiyim, bu serin Bu siyah gecelerin Gurbetten daha derin Bir yara yok içimde! Korku bilmez ölümden Her gün yeniden ölen Bir bade gibi neden Biteyim bir içimde! Ne aşkım, ne emelim Soluk bir karanfilim Ben gurbette değilim Gurbet benim içimde! Kemalettin Kamu |
Gurbette Renkler Gurbette Renkler Doğuda kırmızı, batıda turunç, Yanık bir yörüğü andıran bu tunç, Şu renk aleminde ne yok ki bizden, Mavi: Marmara'dan, mor: Akdeniz'den! Yeşil bir köşedir bana Bursa'dan, Kara: Erciyes'in yarları gibi, Sarıda güzü var Uzunyayla'nın Beyaz: Erzurum'un karları gibi! Kemalettin Kamu |
Hazan Yolcusu Hazan Yolcusu Saçların yine solgun Bağrın elemle dolgun Nereye yolculuğun Yeni bir gurbete mi? Ben de bir kuru yaprak Gibi seninleyim bak Zülfüne takılarak Oldum gönül veremi Gözlerim dolu melal Yüzün bir ince hilal Giderken beni de al Beraberine e mi? Kemalettin Kamu |
İrşad İrşad Sevgilim güvenme güzelliğine Senin de saçların tarumar olur Aldanma talihin pembe rengine Hayatın uzun bir intizar olur. Sevgilim her insan doğarken ağlar Çiçeklerle açar, sularla çağlar Rehgüzâr olur bahçeler, bağlar Nihayet isimsiz bir mezar olur. Sevgilim baksana bir yanda gülen Bir yanda gözümün yaşını silen Kimi benim gibi erir derdinden Kimi senin gibi bahtiyar olur! Sevgilim senin de geçer zamanın Ne şöhretin kalır, ne hüsn-ü ânın Böyledir kanunu kahpe dünyanın Dört mevsim içinde bir bahar olur! Kemalettin Kamu |
İzmir'e Tahassür İzmir'e Tahassür Anne, deniz nerde, yalımız nerde? Hani gideceğimiz İzmir'e der de Beni uyuturdun dizinde anne! Geçende ablam da öyle diyordu Bu bahar İzmir'e girmezse ordu Kanmam sözünüze sizin de anne! Yeşil bir bahara büründü dağlar Bülbüllü bahçeler, üzümlü bağlar Kimlerin işine yarıyor anne! O bağlar nerede, bahçeler nerde? Her akşam güneşin battığı yerde Gözlerim İzmir'i arıyor anne! Şimdi bir kuş olsam, kanadım olsa İzmir'e giden yol eğer bu yolsa Bir başıma bile giderim anne! Bir çetin bilmece sorsam Paşa'dan Söylemem memleket bağışlamadan Mutlaka İzmir'i isterim anne! Kemalettin Kamu |
Karadeniz Karadeniz Göklere aynasın, bulutlar senin, Bir ufak meltemle ürperir tenin. Fırtına, türküsü enginlerinin; Köpük, sularının perisi, deniz! Gemiler görünmez dalga çığında. Bir hınç uğultusu var çığlığında, Duru sabahların gün ışığında, Serili bir kaplan derisi deniz! Kıyın yeryüzünün cenneti bize, Koylar sıra sıra, dağlar diz dize, Giresun, Görele, yemyeşil Rize, Siyah sularının perisi deniz! Kaynak: Türkiye Şiirleri Kemalettin Kamu |
Kimsesizlik Kimsesizlik Yıllardır bir kıvılcım kapalı kında, Kimsesizlik dört yanımda bir duvar gibi; Mustaribim bu duvarın dış tarafında, Şefkatına inandığım biri var gibi. Sanıyorum saçlarımı okşuyor bir el, Kıpırdamak istemiyor göz kapaklarım; Yan odadan bir ince ses diyor gibi gel! Ve hakikat bırakıyor hülyamı yarım. Gözlerimde parıltısı bakır bir taşın, Kulaklarım komşuların ayak sesinde; Varsın yine bir yudum su veren olmasın, Baş ucumda biri bana 'su yok' desin de! Kemalettin Kamu |
| Bütün Zaman Ayarları WEZ +3 olarak düzenlenmiştir. Şu Anki Saat: 12:41 . |
Powered by vBulletin Version 3.8.7
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.
Search Engine Optimization by vBSEO 3.6.0 RC 2