|
Kemal Özer Şiirleri Alın Yazısı Öyle inaçla yaz ki onu, ne silmek mümkün olsun, ne saklamak gün ışığından: yıksalar bile yazdığın duvarı gene de okunsun boşlukta. Geçsin bakışlardan ellere, ellerden duvarlarına bütün sokakların. Kemal Özer Kemal Özer Hayatı ( Biyografisi ) |
Aylı Karanlık Aylı Karanlık Saklı tuttun saklı tutmanı sevdim En karanlığa açılan kapını sevdim Yüzümü döndürmek için az mı Denizler dalgalar az mı yangınlar bulutlar Geldi savruldu üstüme geldi yıkıldı Bir nice batık taşlara gemilerim Yıkılmış ağaçlara bir nice gölgelere Gemilerim dedim beni alır götürür Onun kıyısına bırakır onun ülkesine Koskoca bir uykunun ardında Bir ormanın ardında karıncaların Olmadı mı en çok onu sevdim Saçlarını kurutmaya yaz güneşi Olmadı mı ellerini sevdim gülüşlerini Ateşler yaktım ısındım karanlığında Yoluma çıktıkça gözlerinin akşamı Ne ürkek ne büyük olduklarının akşamı Sevdim çağrıladım ben seni geceler Günler yalnız olduğumun kıyılarında Aydınlığı sürüp giderken yan yana gelmelerin Dedim elleri kimbilir kimin elinde Saçları dudakları kimbilir kimin? Kemal Özer |
Bir Alev Gibi Bir Alev Gibi Bir alev gibi ozanın karısı. Nereye yürüse onunla karşılaşıyor, Onun tuttuğu aynada görüyor ozan İlerde şiire dönüşecek ilk ipuçlarını. Bir alev gibi ozanın karısı. Kaşlarının birbirine değecek kadar Yakın olması ve değmeden kalması, Omuzlara doğru akacak olması Ve durması saçlarının ensede öylece Duyumsatıyor ozana durmadan Baktığı zamanki başdönmesini Bir uçurumun kıyısından. Sürekli açık kitabından gözlerinin Okuduğu satırlarla eğitti yüreğini, Sürekli dönüştüren ellerinden öğrendi Ne vakit bir işe sarıldıysa Sonuç alana kadar direnmeyi. Bir armağan. Güneşli günlerin Solduramadığı bir alev, söndüremediği En başa çıkılmaz fırtınanın bile. Küçük bir alev. Duyarlı ve titreşimli. Kemal Özer |
Bir Engel Çıkınca Bir Engel Çıkınca Yokuş aşağı koştunuz mu hiç? Durdunuz mu hiç Bir engel çıkınca Birdenbire? Bileceksiniz öyleyse... Bir başdönmesi alır Kesilen hızın yerini Ve bacaklarınızda gelen rüzgar Sizden önce aşar engeli... Kemal Özer |
Deniz Orakçısı Deniz Orakçısı Sor kendi kendine bir sabah Av hazırlığına başlarken Sulara kim salar ilk güneşi Sen kayığına binmesen Orağını almasan eline İlk ürünü kim biçer denizden Kent niye bir büyük gergeftir Geçirmiş ilmiğini alınterine Niye aç ağızlardan örülü Bir martı cığlığıdır gök İner kalkar başının üzerinde Küçük dalışlarla yoklar tekneni Bir başınasın yaşamı üretirken Zıpkın çizer kürek acıtır ağ yorar Neden elleri bulunmaz elinin yanında Sofrasına çökerken yeryüzünün Sor kendi kendine bir sabah... Kemal Özer |
En Köklü Yorumdan En Küçük Anıya En Köklü Yorumdan En Küçük Anıya Bakarsınız, özetliyiverir bir tek sözcük, İnsanın bakışını bir savaşa Dönüşür bir tek sözcüğe, bakarsınız, Geçmişteki bir olayın bütün anlamı. Yıllar sonra, yeniden yazılmış, Bir duvarda çıkar karşınıza. Düşünürsünüz, küçümsenir gibi değil, Bir tek sözcük deyip de hiçbiri; En az bir silah kadar yeri var kavgada. Sözcükler olmasa, bir zaferin işlevini Nasıl çarpıtırlardı tarih kitaplarında, Ne ile süsleyip de yuttururlardı yalanı? Anlarsınız, okurken yanlış bir şiiri, Kendi sesinizle dirilttiğiniz düşman. Ne kadar kö p rü varsa, yaşamla aranızda, Biliyor önce onları atmak gerektiğini, Sözcüklerle kurulduğunu biliyor kö p rülerin, Geçmiş serüvenleri bugüne bağlayan. Öyleyse, dersiniz, ulaşmak yetmez Nice kan ve acıdan sonra zafere, Yapmak ve kazanmak kadar savaşı Sürdürmek de gerekir düşünce ve bilinçte, Durmadan sürdürmek, çoğaltmak, tazelemek En köklü yorumdan en küçük anıya dek. Kemal Özer |
Her Soluk Alışta Her Soluk Alışta Kaldırın bugün ne kadar engel varsa güneşle aranızda elinizin değdiği her şey gökyüzü koksun. Türkülerle doldurun göğsünüzü açılın kırlara çiçekler devşirin kolan vurun ağaçtan ağaca her soluk alışta duysanız bile o zonklayan hüznü Bugün ilkyazın ilk günü... Kemal Özer |
Leyla Leyla Taşlığına uzanmış zayıf terliklerinin leyla Ay gibi leyla gibi ay gibi leyla Arkası budala memeleri orta budala Kimsenin kimseye git demediği leyla İnmiş yukardan kirlenmiş ağızları yangında Yeninin yeni olan gözlerine sokulgan Ayakları adımlı saçları taşkın sokulgan Vardıkça leyla soğuklara seğirten adamlar Her biri bir başka günle karşı duvarda Gözlerine kadar yorgun adamlar Gözleri ne kadar yorgun adamlar... Kemal Özer |
Sen Ve İstanbul Sen Ve İstanbul Ben Sana türkülerden sesleniyorum Bir akşam vakti ve uzak Deniz bütün ürperişleriyle kapında Ayaklarını bekliyor küçük çakıl taşları Ve gönlüm Bir akşam vakti ve uzak Ben Sana türkülerden sesleniyorum Bir sabah erkenden Sisli ve yakın Sancısı ellerinde başlıyor yalnızlığın Kimsesizlik dilinmiş bir yürek gibi Ellerini bekliyor Uzanıp tutmuyorsun Uzanıp tutmuyor parmakların Sisli ve yakın Ben Sana türkülerden sesleniyorum Dilimde semt semt dolaşıyor İstanbul İki güzellik önündeyim Biri o biri sen İki güzellik önünde çırpınıyor bu yürek Bu arzular böyle döküm saçım Ve boynuma düğüm atan kader Sen ve İstanbul Ben Sana türkülerden sesleniyorum Türkülerde öğreniyor İstanbul seni Sesimde titreşiyorlar birer yaprak gibi Enlem ve boylam daireleri Yitirilmiş rüzgarı bulup çıkarıyorum Diriliyor bütün bayrakları dünyanın Bütün yüzyılları birden Bir arada yaşıyor gönlüm Ve türkülerde öğreniyorlar İstanbul'u Türkülerde öğreniyor İstanbul seni... Kemal Özer |
Seni Anmakla Artıyorum Seni Anmakla Artıyorum Korkak değilim umutsuz değilim bundan böyle Değiştirdim sana yaraşmayan günlerimi verdiklerinle Sana yaraşmayan ne varsa bir bir çıkarıp attım Yeller esiyor şimdi o büyük karanlığımın yerinde Geldin kutsal bildiklerimi yeniden tanımladın Ülkemi bir bakışta bağladın güzelliğine En varılmaz yerlere vardırdın ellerimi En gizli denizleri açtın gemilerime Sensin artık adı bir dönülmezliği çağıran Kelimeleri ölümsüz kılan şiire... Kemal Özer |
| Bütün Zaman Ayarları WEZ +3 olarak düzenlenmiştir. Şu Anki Saat: 02:55 . |
Powered by vBulletin Version 3.8.7
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.
Search Engine Optimization by vBSEO 3.6.0 RC 2