|
Hüseyin Ferhad Şiirleri Külleri Eşelemek İçimi ezer delice bir cesaret görünmez bir el kilitler kapılarımı, miskinliğimden değil bu minnet çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem Dilsizim. Çırpınmayı bile unutmuş bir serçe gibi saklarım göğsüme kanatlarımı, kadınlığın böyle karşıma dikildikçe utanırım seni sevdiğim söyleyemem. Dilsizim. Bilinç denen şey şeffaf bir hançer her gece deşer yaramı. yıllar divâne ömrümden zulümler geçer halsizim seni sevdiğimi söyleyemem. Dilsizim. Eski yalnızlıklardır soframdaki nicedir hayatla katlayamam yorgun yaşımı, büyük aşklar hep gecikmeli gelir garibim seni sevdiğimi söyleyemem. Dilsizim. Erken geldin dünyaya,benden önce benden önce koştun yollarımı, şu ince yağmurlar dinince gideceğim sevdiğimi söyleyemem. Misafirim... Hüseyin Ferhad |
Senin Yerine... Senin Yerine... Senin Yerine, Yavrulu Geyik ve Terli Atlar Gelir Kıbleden... Kar çiçekleri fışkırır göğsümden Kökleri kalbime sarılı. Ay büyürken Geyikler iner ovaya, Nehir boyuna avlanmaya çıkar Bir asena. Seni düşünürken Gözlerim uyku tutmaz, Baykuş sesleriyle göğ uçurumlar uğuldar Pusarık vadiler. Şafak sökerken Atlar dolar avluya, Sağ omuzuma hüma kuşları konar kalkar Sol omuzuma anka. Seni düşünürken Gözlerim uyku tutmaz, Yıldızlar kayar gecenin eteklerinden Kıbleye. Kumsalda denizkızları ağlar Yakamozlar ağar kirpiklerindeki karaltıya, Kızıl tüllere bürünür sarmal yollar Ufkun ardı. Seni düşünürken Gözlerim uyku tutmaz, Başını kaldırır makûs talihimdeki ejder Zehrini kanımla karar. Bulutlar kaynar Bir maviye çalar gök bir sarıya, Çığlıklar gelir metruk fener kulesinden Zincir şakırtıları. Zaman akar Gözlerim uyku tutmaz, Başını kaldırır makûs talihimdeki ejder Zehrini kanımla karar. Bulutlar kaynar Bir maviye çalar gök bir sarıya, Çığlıklar gelir metruk fener kulesinden Zincir şakırtıları. Zaman akar Gözlerim uyku tutmaz. Kan çiçekleri fışkırır göğsümden Sen geri dönünceye kadar! Hüseyin Ferhad |
Yalınayak Ve Telaşlı Bir Yürekle Yalınayak Ve Telaşlı Bir Yürekle Çıplak ayaklarını dalar çakırdikenleri, Kanatır yüreğini yaban gece, Sinsi yalnızlıkların soğuk demiri Küs gittiğin yollara gömülünce. Yüzün solar telâştan ve ayazdan Çiy taneleri buza dönüşür, Yarasalar alır kaçar bohçanı elinden, Rüzgâr seni hendeklere düşürür. Ay yok. Uzakta yıldızlar. Dön geri Korkarsın tek başına, arkadaşsız. Ateşböceği kanatlarından bereler ördüm sana Dön geri, dön geri küçük kız... Hüseyin Ferhad |
Yaprak Dökümü Yaprak Dökümü Ay ulur geceleri hep. Çağırır beni karanlıklara. Yaban toprak taşıyamaz dağlı gövdemi benim. Bulutlar sınırtaşları diker gök tarlasına. Kısalır samanyolu. Azrail bir adım daha yaklaşır idamlıklara. Susam tarlalarında yanık güneş tadı. Sonbahar sürer tahta kızağını kış aylarından daha yukarı. Atlılar iner kıyıya, yüzünde kar tuzu çobanlar, gözlerinde yayla çiçeklerinin köklendiği dağ keçileri sonra. Kızamığı sır gibi saklar köylü kızları: İkicanlı ve anaç tavuskuşları gibi büyür göğüsleri bitlerini kırarlarken. Yapkılarla örülen urgan: Yıldızlar, ayaz ve rüzgâr: Kuş seslerini andırır yıldızların uzak kımıltıları. Gemilerden sahillere yıkılan silah, kağnılara yüklenen asker kaputları, fotinler, tabanca susturucuları. (Tüm pencereleri açarım: Dökülür içeri cam kırıkları kızıl alazlara bulanarak gecenin tâ derinliklerinden.) Atılmış bir çapa. Yakamozlar. Nedensiz bir gelgit. Ay ulur geceleri hep, saldırır kapalı kapılara lâcivert gece taşıyamaz çiftçi gövdemi benim. Sarı tüylerinin arasında başını gizlemeye çalışan bir it gibi, Ölüm: Kuyruğunu dikip iner ıssız ovalara... Hüseyin Ferhad |
| Bütün Zaman Ayarları WEZ +3 olarak düzenlenmiştir. Şu Anki Saat: 00:19 . |
Powered by vBulletin Version 3.8.7
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.
Search Engine Optimization by vBSEO 3.6.0 RC 2