Kuzey Türküsü

Gözlerim kuzeye takılı kaldı
Ne ışık görünür, ne güneş doğar
Zifiri karanlık, yerinde değil
Ne kutup yıldızı, ne da ayılar

Yüzümü çevirdim şimale doğru
Vecd içinde ihsanımı beklerim
Taş gibi o cihet, hissiz ve sağır
Boşluğa asılır tüm dileklerim

Ellerim uzanır kuzey kutbuna
Ne eskimolar var, ne de penguen
Ümitlerim dondu boşu boşuna!
Geyiklerin olsun bütün serüven.

Hünkâr Dağlı

Masal

I.
Masal bu ya, evvel zaman içinde
Payitahtda bir güzelce kız varmış

İnce, zayıf, çıtkırıldım bedende
Âlemin sığdığı yürek atarmış

Biçimli yüzünde kara gözleri
Alev alev, ışıl ışıl yanarmış

Bakışı etrafa yöneldiği an
Nice yürekleri çarpar, yakarmış

Her mevzuda az-çok bir şeyler bilir
Umulmadık meseleden anlarmış

Zerafette, incelikte, hünerde
Melekesi bir "prenses" kadarmış

Bahtı da gözleri kadar karanlık
Ve yılmadan mutluluğu ararmış

II.
Masal bu ya, evvel zaman içinde
Payitahtda bir de genç adam varmış

İşe gelir-gider sabah ve akşam
Kendi halinde bir hayat yaşarmış

Dünya ha var, ha yok onun gözünde
Bahar seli gibi çağlar, akarmış

"Efenin teki"ymiş şartsız, kayıtsız
Nerde akşam oldu; orda yatarmış

Güzelliğe meftun, güzele tutkun
Güzellere döner döner, bakarmış

Hiç bir başarıya varmamış amma
"Şair"miş, kendince şiir yazarmış

Şiiri de bahtı kadar karanlık
Ve yılmadan mutluluğu ararmış

III.
Masal bu ya, evvel zaman içinde
Günlerden bir günde, olmadık bir an

"Prenses"le "Şair" karşılaşmışlar
İkisini birden sarmış heyecan

"Aradığım budur" hayallemesi
Sanki biri canmış, biri de canan

Yüksek frekanslı iletişimler
Mesajlar savrulmuş, mesajlar yaman

Bir kırmızı gülmüş bağlantıları
Musiki ve şiir yumağı saran

"Hüzünle sarardı ümid goncası"
Andelip misali "Şair"de figan

"Sen miydin o" şaşkınlığı içinde
"İyi ki senmişsin" dönsün bu devran

Ve tutmuşlar mutluluğun ucundan
"Şair" gönül hayran, "Prenses" handan

IV.
Masal bu ya, evvel zaman içinde
Sıyırmış yükünü, atmış "Prenses"

Yıldızları gören gönül evinin
Üstüne kör çatı çatmış "Prenses"

Kapıyı kapatıp zor ve güzele
Fayda ve konforla yatmış "Prenses"

Bir bebek edinmiş oyuncakçıdan
Geri kalan ne var satmış "Prenses"

Bebek büyüdükçe artmış geliri
Servetine servet katmış "Prenses"

Bebek bahaneymiş, atlama taşı
Zulüm ve ihanet tatmış "Prenses"

Utanç ve gururdan bir çizgi çekmiş
Aşılmaz, geçilmez hatmış "Prenses"

Ve eskiyi uzak tutar bu çizgi
Sadece seyredip, şadmış "Prenses"

V.
Masal bu ya, evvel zaman içinde
Aşk denilen ecir esas hayatmış

Aşkın deryasında yüzmek zor iştir
"Prenses" üç fersah gitmeden batmış

Bu zamanda, sade sevda yeter mi?
Variyetsiz olmak bir kabahatmiş

Asude bir aşkın kahrı çekilmez
Maksadı, meramı tüm şatafatmış

Rahat şevk verir ki; meşk olsun aşkta
Tez ferah edinmiş, lüksü donatmış

Ya sevdası yalan, ya olan-biten
Hep kırmış, hep dökmüş, vurup kanatmış

En zayıf yerinden vurmuş "Şair"i
Günah silahıyla sarıp, kuşatmış

Amma ne hikmetdir bir yol dener ki
Meram; zühd-ü süluk.. yeni icatmış!

Ve "Şair"e ondan geriye kalan
Sahte gözyaşları, naylon feryatmış

Hani bittiydi ya bu tuhaf masal
"Şair" tabutundan kalem uzatmış

VI.
Masal bu ya, evvel zaman içinde
Mutlu devirlerin hep sonu vardır

Masalın sonunu yazmış "Prenses"
Kimbilir şu anda kimlere yardır

"Şair" sevgisinin kadrini bilmez
Yaptıkları kendisini inkârdır

Üç-beş dünyalığa tamah eyleyip
Bir gönlü katletmek ancak zarardır

Bazı zararları görmek güçse de
Albenisi, cazibesi ısrardır

On kişide olan umar hâlbuki
"Şair"de olanın biri kadardır

"Prenses", "Şair"i ihmal ettikçe
"Şair"in şiiri sırf intizardır

Çıkmaz bir sevdaya mesken edilmiş
Kitlemiş aşkını, kalbi mezardır

Ve ne olsa yapar bu deli "Şair"
Gayrı dünya onun gözüne dardır
...
Dedik ya masal bu üstünde durma
Her masalda iyi-kötü son vardır...

Hünkâr Dağlı

Mecnun ile Hasbıhal

Eya Mecnun! Bu meydanda, senden gayrı bulunmaz mı?
"Leyla sevdim" deyu çıksan, aşk bilmeyenler kanmaz mı?

Gönlün aşka eriştirdin, dilin şi’re alıştırdın
Sonra sahralara düştün.. Sana insan aldanmaz mı?

Hasret-i aşkı şi’r ettin, bülbüle derdin söylettin
Senin Leyla’n mağrur değil; daha dilin dolanmaz mı?

Ya bir de gör beni, gel de; çare bulunmaz bu derde
Mum gibi durduğu yerde insan yanar mı, yanmaz mı?

Bizde canan cevri çoktur; hem sever, hem vefa yoktur
Melek yüzlü zalim dilber sevgimize inanmaz mı?

Hem sever gönülden beni, hem dahi istemez vuslat
Pençe atar kalbime de; eli kana bulanmaz mı?

Kamu canım o’na verdim, mah yüzün gözledim durdum
Ol cananı düşte gördüm; uyanır mı, uyanmaz mı?

Cümle canım yiyip-içer, istihzaen geri kusar
Yar elinden zehir içen, ab-ı hayattır sanmaz mı?

Beyler aynı beyler amma; Leyla’ya bir ne hal oldu!
Cevri cana yetti gayrı.. İnadından usanmaz mı?

Zulmü Leyla’dan biliriz, ağyar zulmü de ne demek!
Mecnun olan "Mecnun" gerek; insan buna dayanmaz mı?

İmdi bana haber kim; bu halleri kıyas edip
Hala "Mecnunum" demeye insan olan utanmaz mı?

Hünkâr Dağlı

Med-Cezir

İçimde bir yangın var ise eğer
Yakan sensin gülüm, söndüremezsin
Aklım, fikrim, hissim peşinde gezer
Çeken sensin gülüm, döndüremezsin!.

Senden gayrı güzel görmezse gözüm
Senin tekrarından ibaret sözüm
Çölde seraplarla esrükse özüm!
Bakan sensin gülüm, kandıramazsın..

Seni hapsediyor göğüs kafesim
Gözlerine ritim tutar nefesim
"Dağbaşı Çığlığı" olursa sesim
Çıkan sensin gülüm, indiremezsin

Aklım sarpa sarsa, mantığım şaşsa
Senden gayrı dünya tenha ve boşsa
Hasret oluk oluk gözümde yaşsa
Akan sensin gülüm, dindiremezsin.

Hünkâr Dağlı

Meded!

Ya Rab! Şu inleyen kullar, hep müslümandır, meded!
Günahları olsa bile ehl-i imandır, meded!

Çevirmişler etrafları ins ü cinden şeytanlar
Aslı viran olan belde, sözde ümrandır, meded!

Aybı ifşa eden takdir, setr’eden tazir görür
Biçare-i mahcuplara ah-ı efgandır, meded!

Her mahlûku ayrı ayrı sıfatlarla yarattın
Parçalar, yer kardeşini.. Bu da insandır, meded!

Karnındaki yavrusunu yâd ellerle bir olup
Kürtaj diye öldürenler katil-i candır, meded!

Medeniyet namı ile odlare yaktıkları
Bir onların mülkü değil, bütün cihandır, meded!

Bir imanı imha içün; bin oyun düzenleyen
Taifenin yardımcısı lâin şeytandır, meded!

Yurtlarında müreffehen ömür süren insanlar
Dizilip, yollara düşmüş; şimdi kervandır, meded!

"Emr-i ma’ruf, nehy-i münker" unutulduysa eğer
İman-ı taklide korku; hışm-ı sultandır, meded!

Masiva çok, takatim yok.. Nasıl varam divanına!
Deyuben inleyen kullar; çeşm-i giryandır, meded!

Yardım eyle başaralım nefsimizi yenmeyi
Biliriz ki bunlar bize; bir "imtihandır" meded!

Hünkâr Dağlı

Münacaat

Sen yüce bir ilahsın
Biz günahkâr kullarız
Hem meliksin, hem şahsın
Affet bizi Allah’ım

Biz âdem-i beşeriz
Bazı yerde şaşarız
İznin ile yaşarız
Affet bizi Allah’ım

Nefis verdin coşkulu
Kılma bizi şaşkılı
Felahımız kuşkulu
Affet bizi Allah’ım

Canım yoluna feda
Yürektendir bu nida
Ey merhametli hüda
Affet bizi Allah’ım

Bu eziyet canadır
Yönüm senden yanadır
Dönüşümüz sanadır
Affet bizi Allah’ım.

Hünkâr Dağlı

Neredesin?

Burkulur yüreğim, gözlerim muhtaç
Nerdesin sevgili, hani nerdesin?
Ellerim yumrukta, ihtirasım aç
Nerdesin sevgili, hani nerdesin?

Yokluğun ufkumda satır be satır
Yürür, etrafımı zulmet kapatır
Yüzünden yayılan nur aydınlatır
Nerdesin sevgili, hani nerdesin?

Isınmaz ortalık etraf hâlâ kar
Düşer vücut ısım, yüreğim donar
Biraz ateş getir, az ısıt ne var!
Nerdesin sevgili, hani nerdesin?

Bozuldu, kalmadı ağzımın tadı
Uçmaz gönül kuşum, kırık kanadı
Bütün bedenimin ortak feryadı
Nerdesin sevgili, hani nerdesin?

Muhtacım sesine ve sohbetine
Gül yüzünde açan gül demetine
Çöllerde Mecnunun su niyetine
Nerdesin sevgili, hani nerdesin?

Saçımda gezmiyor sihirli elin
Kollarımdan çokça uzakta belin
Nedir meşakkatin, nedir engelin
Nerdesin sevgili, hani nerdesin?

Ne tatlı buse var, ne hırslı öpme
Kendini saklama, hainlik etme
Benden tarafa gel, uzağa gitme
Nerdesin sevgili, hani nerdesin?

Bir keyiftesin sen, bir kederdesin
Tarif olunmayan bir eserdesin
Herhalde dönülmez bir seferdesin
Nerdesin sevgili, hani nerdesin?

Hünkâr Dağlı

Niyaz

Tanrım! Şu uslanmaz deli gönüle
Daha bu dünyada merhamet eyle
Henüz vakit varken çevir yönünü
Müstakîm yola koy, hidayet eyle

Ömrü gaflet içre hebâ olmasın
Daldır tefekküre, cıba* olmasın
Bütün sa’yı; boşa çaba, olmasın
Bire yüz kazandır, inayet eyle

Emr olunan gibi dosdoğru olan
Elestü’ye tabi ve sadık kalan
Bir şaşkın ördektir; deryaya dalan
Cennet sahilini işaret eyle

Sağlam iman olsun can tahtasında
En az "yüz kırk rekât"** bir haftasında
İyilerden densin musallasında
Evini cümleye imaret eyle

Edeb ve hayâyı ziynet edinsin
İsyandan oluşan fırtına dinsin
Huzur, sükûn bulsun, biraz sevinsin
Kulluğa kabul et, beşaret eyle

Tekrar yaşamasın eyvahlarını
Sil defterindeki siyahlarını
Geçmiş ve gelecek günahlarını
Bağışla Ya Rabbi! mağfiret eyle.

* cıba: sığ, derinliksiz. (dere, çay, göl, vb. sular için kullanılır.)
** sabah2+öğle4+ikindi4+akşam3+yatsı4+vitr3=20x7=140

Hünkâr Dağlı

ODTÜ Günlerinden

I.
Usulca kalkarım şafakla birlik
Çul yatağıma inat,
"Besmele" alır yorgunluğumu..
Buz gibi su ile abdest alırken,
Sımsıcak çaya çağırır anam
"Rabbim! Nasip eyle dirlik-düzenlik"
Derviş sükûneti, bir dilim ekmek
Ve iki bardak çayla, "Elhamdülillah"
Anam: "-biraz daha!.." dese de;
Sabah doyumluğum buncadır

II.
Kıstırıp koltuğuma kitaplarımı,
Kapıdan çıkarken anam;
Uzatıp üç-beş kuruş, seslenir:
"-Akşama geç kalma, eve erken gel"
"-Olur, meraklanma!.." desem de
Durgun bir isyanla ufka bakarım
Tümden irtibatı kesip etraftan,
Sırf kendi kendine kalır da gönül
Hislerimi mısra mısra dizerim

...Onsekiz biteli kaç sene oldu?
...Yirmi yaş üstünün çocuğuyum ben
...Bir garip öğrenci, işim-gücüm bu
...Feleğin bin sille vurduğuyum ben

Bir fidan siluet uyarır beni,
Bir ela bakışla tir tir titrerim
Tebessümlerinden yüzüm kızarır,
Görmesin diye yarım dönerim
"-Ne o Dağlı! Kaçıyor musun?"
Bilmem ne haldedir hayret ederim!
İçinden çıkılmaz bir bulanıklık..
Korka korka yüzüne bakar,
İçimden türkü söylerim:

...Maişet anaya, babaya bağlı
...Sabah boynum eğri, yüzüm yerdedir
...Gün boyu duyduğum: "Ne haber, Dağlı"
...Akşam evin yolu acep nerdedir?

Mektepten çıkınca hayallemesi
Elim cebimdeyken yarıda kalır
Ben, bana rücu ederim
Her şey olduğuncadır!..

III.
Gürültü cehennemine dalınca gayrı
Sesin sükûneti burnumda tüter
Soğuk yığınlara gözümü yumar,
Ufuklarda gök-yeşili gözlerim
Ezik, yorgun, asabi..
Hır-gürcülerle doludur etraf
Ayakta, -fakat yürümeden- tükenir yollar!
Ve sürekli bir sinir savaşı..
Gün boyu sohbetler aklıma gelir;
Cennet köyümü özlerim
Yanağıma görünmez damlalar dizilir
Hasret, yağmur bolluğuncadır..

IV.
...Mektebin yolları talim alanı
...Bu gidiş-gelişten nefret ederim
...Bu sokaklar sığır eder insanı
...Yıkılsın bu düzen, batsın isterim

Mektebin kapısı gümrük misali;
Zaptiyeler kimlik sorar giriş-çıkışta
Gözleriyle yüzlerden bir şeyler okur,
Bazı kere üst-baş ararlar
Taş avluya dalar bir yığın ırgat
Köşe-bucak sinsin oynar haytalar
Beygir gibi dolanır "kanayaklı"lar*
Bir ecnebi memlekete geldim zannederim
Her biri bin kerre yabancı bana
Dershane önünde ayrılır yollar
"-Bırak dersi Dağlı! Kantine gelsene"
Bir ela bakışla tir tir titrerim,
Bir fidan siluet şaşırtır beni
Niye gelir bunlar, nasıl giderler
Bilmem ne haldeler, hayret ederim
Şüphe-muhakeme, muhakeme-şüphe
İbişin merkebini yâd eder, acırım!
"Rabbim! Hidayet et, yoldan çıkarma"
Onları bırakıp kendi haline
Başımı çevirip, derse giderim
Zihnim yorguncadır..

V.
Ders başlar, değişir güzelim lisan
Bir göğüs geçirir, bir iç çekerim
Bir sinek vızıldar; iri bir sinek!
İğneler X'den, Q'dan
Beş lafın dördünde Marx teranesi
Söz istesen; gürültüye boğarlar
Sigara dumanı, kargaşa, şak şak
Ve devamlı aynı vızıltı!
Memnuniyetsizliğimi ifade edip açık açık,
İçimden küfrederim
Hava sıcak ve de bunaltıcıdır
Kimisi uyuklar köşe-bucakta
Kimi zaman dızlak tutar malları
Hırsımdan buz gibi terlerim
"Rabbim! Çekemeyeceğimi yükleme bana"
Yine de tüm vızıltıları,
Bir doğru-dört yanlış ezberlerim
Benzim solguncadır..

VI.
Ders biter, çekinerek yaklaşır biri
"-Yakar mısın?" Bir sigara uzatır
Biraz şaşkın, ifadeleri teşekkür doludur
Belli ki beni kendine yakın bulur
Belki tercüman olmuşum hislerine
Ben dişlerimi sıkarken "yuppi", "hurra" seslerine
O da kızgın ve alaylı başını sallar
Hademe sınıftan izmarit toplar
"-Gel birer çay içelim hemşerim"
Hemen cebine davranır, eğlerim
"-Olmaz! Çaylar benden"
Israr eder, engellerim..
"-Aa Dağlı! Hani benim çayım"
Bir fidan siluet kapar bardağı
Bir ela bakışla tir tir titrerim
Bakışlarım lügatler devirir ama
Ağzımı bıçak açmaz..
"-Yapma Dağlı! Şakaydı"
Gözlerimde bir sürü neden ve niçin
Bilmem ne haldedir hayret ederim
Usulca yürürüm; mahcup, muzaffer..
Bahçede yaban kestanesi ve çam ağaçları
Daha derse on dakika var!
Zaman bir türlü geçmez
Yeşil çimler üzerine oturur,
Ak kâğıda kara yazı yazarım:

...Üstüme gelmeyin böyle devamlı
...Bir bağlı düğümüm, çözülürüm ben
...Şöyle dolanırım; efkarlı, gamlı
...Daldan yaprak düşer, üzülürüm ben!

Bir fidan siluet belirir yine
Bir ela bakışla tir tir titrerim
"-Affedersin Dağlı! Barışalım mı?"
Silme tereddüt ve diz boyu şaşkınlık
Bilmem ne haldedir hayret ederim
Vakti gelmiş gibi dilim çözülür:
"-Aslında yakınsın ruhunla bana
Bilmiyorum, ama hissediyorum
Fakat anlaşılmaz bu vaziyyetin
Yaptıkların sana ait değil mi?
Ve söz götürmez şaheser fiziğin
Nasıl hayır denir ki sana!"
Övgüden serhoşca, hafif süzülür
Tatlı bir tebessümle, usluca dinler
Ve kalkıp birlikte derse gideriz
Biraz daha olguncadır..

VII.
Hüzünle sarılı bir uyuşukluk
Ve berbat bir halde dönerim eve
Üzgün müyüm, kızgın mıyım, memnun mu?
Mesud muyum, rahat mıyım, yorgun mu?

...Her gün bir belanın içine düşer
...Her an bin heyecan duyar, yaşarım
...Günler geçip gider, birer-ikişer
...Kör bir umud ardı sıra koşarım

Bilinmez hallerde girsem içeri
"Selamünaleyküm" düzeltir beni
Babamın namazı henüz bitmiştir
"Rabbim! Ağzımızın tadını bozma"
Babamın duası her zaman yeni
Babamda son niyaz her an değişik
Derviş sükûneti, bir tas çorba
Ve iki baş soğanla sofra kurulur:
"Rabbim! Nasip eyle dirlik-düzenlik"
Teslimiyyet, memnuniyet, huzur..
Bolcadır, yoğuncadır.

Hünkâr Dağlı