|
Celal Sılay Şiirleri Hiç Yolunuz Ormana Düştü mü? Hiç yolunuz ormana düştü mü Gözgöre küçük bir adam Büyük bir ağaçla döğüştü mü Ağaç büyüktü ama tek Adam küçüktü ama çok Dedelerinin dedeleriyle gelmiş utanmadan Elinde balta sırtında nacak Dedelerinin dedeleriyle gelmiş arlanmadan Kolunda bıçkı belinde ip Dedelerinin dedeleriyle gelmiş sıkılmadan Dengisiz bir boy ölçüşmeydi bu Ağaç büyüktü ama tek Adam küçüktü ama çok... Celal Sılay |
Bana Gelirsin Bana Gelirsin Yıldızlar görse bendeki güzelliğini Birer birer düşerler içimdeki denize Aydınlanırım o kadar aydınlanırım ki Bana gelirsin. Bahar anlarsa duyduğum üzüntüyü Bütün dallarını uzatır kalbime doğru Çiçeklenirim o kadar çiçeklenirim ki Bana gelirsin. Din duyarsa ettiğim ibadetleri Bütün mihraplarıyla çevrilir bana Büyürüm o kadar büyürüm ki Bana gelirsin. İçimde bir kere görsen güzelliğini Garkolursun nurdan bir aleme Bulmak için kendini bulmak için Bana gelirsin... Celal Sılay |
Gitti Gitti İşitmek istediğini bir sağırın Sezdi havamızdan geçen şarkı Duyuramadı sesini, bu sağıra Eridi, gitti! Yürümek hasretini bir kötürümün Hissetti koltuk değnekleri, Kaldıramadı yatağından hastasını Çürüdü, gitti! Körün görmek arzusunu duydu Bahçenin kenarında bir çiçek Gösteremedi yapraklarının rengini Dağıldı gitti! Ve duydu bir açın yemek ihtiyacını Buğday tarlasındaki başak Utandı büyümesindeki şehvetten Kurudu, gitti! Celal Sılay |
Haziran Şiiri Haziran Şiiri Haziran üstümüzde dal dal Moda çevremizde renk renk İstanbul bin dokuz yüz elli beşinde Çimenler altımızda sık sık Bulutlar üstümüzde seyrek Eteklerin moda yelkenlerinde Elin omzumda sıcak Belin kolumda ince Gözün gözümde ürkek Işık gölge bir oyun Çiçek yaprak allı morlu Haziran üstümüzde dal dal Saçların yüzümde tek tek Bir kuş bir kanat tenimizde Bir rüzgar bir serinlik içimizde Bir gök bir deniz mavi mavi Şarkı bahçe düğün dernek İstanbul bin dokuz yüz elli beşinde Etek yelken bir cümbüş Yanak yanağa sürtünüş Elin omzumda sıcak Belin kolumda ince Dilim kulağında titrek... Celal Sılay |
Korku Korku Gece ormanda bir şey değişmez Aklın lambaları altında Ancak gözün keyfi değişir Gündüz aydınlığında Ağaçlar insan eti yemez Akıl vücudun yardımında Gece ormana iner inmez Vücutla akıl arasında Vücutla akıl arasında Gece ormana iner inmez Ağaçlar ortasında Bir şey ki akıl ermez Ağaçlar insan eti yemez Gündüz gece yarısında Bir korku akıl ermez Vücutla orman arasında... Celal Sılay |
Lacivert Işıklar Lacivert Işıklar Lacivert bir denize benzer gözleri vardı; Bakışları sessiz bir gece kadar alıcı, Ruhunun süzgecinden ruhumu anlayıcı, Engin... sonsuz bir mana bende beni arası Lacivert gözler derin, hassas bir keman sesi, Lacivert gözleri benim içimde bir lisandır. Denizler kadar sonsuz genişliğin akisi, “Lacivert gözlü Allah” çürüyen bir insandır... Celal Sılay |
Mavi Randevu Mavi Randevu Mavi bir elbiseyle gelmiştin, gökyüzü maviydi.. Getirdiğin rüzgarla ev kokuyordun.. Kolun koluma değiyordu, omzun omzuma.. Mendilin maviydi, gökyüzü maviydi.. Bin dokuz yüz kırk iki baharıydı Bahçeli pencereler önünde geziyorduk, Gözlerimiz buluşuyordu, ürperiyordum Gökyüzü maviydi, mendilin maviydi Sıcak nefesin yüzüme değiyordu "Evlenebilir miyiz" diye sormuştum, Yürüyüşün değişmiş, yüzün pembeleşmişti; Mavi elbiseler içindeydin, gökyüzü maviydi. Elini elime verdin, ayrılıyorduk, Gözlerin gözlerimde, dudakların ıslak, "Sık sık konuşalım" demiştin; gittin Mendilin maviydi, gökyüzü maviydi... Celal Sılay |
Nerde Nerde Küçük bir kız gördümdü çok eskiden Annesinin dizi dibinde, Bir de incir dikdiydim hasta iken, Üç yapraklı mı, dört yapraklı mı ne. Küçük kız da büyüdü o incir de, Ama yüreğimin erinci nerde? Romeo'yu onca kaygılandıran O kuş seslerini düşünürüm de Sabaha karşı bir korudan Tarla kuşu muydu, bülbül mü diye, Tarla kuşunu da dinledim, bülbülü de, Ama yüreğimin erinci nerde? Geç kaldığımda oldu belki Laternaları dinlerkene, Periler yeryüzüne indirmiş geceyi, Çerağlar içinde yanmış gökkubbe. Gökkubbeyi de bilirim perileri de, Ama yüreğimin erince nerde? Celal Sılay |
Sabah Sabah Uyanır seccadeler üstünde din, Aklın endişeleri yayılır şehre, İnsan kastle, güneş vakitle temas eder Taşa, toprağa..herşeye!.. Serinlik bir ihtiyardır ki şehrin üstünde Gerinir sabahla beraber; Kurtarır gecenin karanlığından İnsanı, hayata davet eder. Şarkın çekilen perdeleri içinden Uzanır devamın eli zamana, Korkusu, düşüncesi, endişesi..insanın Toplanır sığar bir ana. Açılan kapılardan fırlar dışarı Günlük meselesi insanlığın; Çırpınan bir endişe halinde çarpar Düşen başların içinde yarın! Celal Sılay |
Yanyana Yanyana Bu gürül gürül otların başında Ağacın gölgesine deydi değecek Tam şeftalinin kokusu başlarken Öpüşmeye kıl kadar bitişik Akarsuyun burnunun dibinde Bu zulüm, bu haksızlık, bu işkence... Celal Sılay |
| Bütün Zaman Ayarları WEZ +3 olarak düzenlenmiştir. Şu Anki Saat: 03:14 . |
Powered by vBulletin Version 3.8.7
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.
Search Engine Optimization by vBSEO 3.6.0 RC 2