 Hüzünlü Gurbet
Hüzünlü Gurbet
Beynim tıpkı bir sorular harmanı
Kafamda istifham, cevabı sisli
Gezer dururum yorgun ve avare
Sarmış buğulu hüzün dört bir yanı
Kalbim annemin kalbi gibi hisli
Her halim garipliğime emare
Kulaklarımda bir gurbet jüri
Nağmelerimde poyraz serinliği
Düşüncem veda diyor bu yerlere...
Burda ruha güzellikler sinmiyor
Tüter gözümde o bizim bahçeler
Nerde o yemyeşil bahar günlari
Doğ ey ışık dığ gönlümün içinden
Tasayla dolaştığım bu yerlerde
Bana ruhumun sırlarını duyur
Bir ses sun o eski bestelerinden
Şu hüzünlü şafakta perde perde
Açlıkla kıvranan ruhumu doyur
Ahmet Özhan |