Yaban Arısı (Apocrita)-Yaban Arısı Hakkında Genel Bilgi-Yaban Arısı Resimleri

**Fenci** · 09.05.10, 20:58

Yaban Arısı (Apocrita)

Yaban arısı, zar kanatlılar takımındaki Apocrita alttakımından, Vespidae familyasına dahil kanatlı böcekler. Bazı bilinen cinsleri Vespula ve Dolichovespula (sarı ceketliler) ile Vespadır (eşek arısı). Popüler kullanımda daha çok sadece sarı ceketliler (adi yaban arıları) yaban arısı olarak nitelendirilir.

Bilimsel Sınıflandırma
Alem: Animalia (Hayvanlar)
Şube: Arthropoda (Eklembacaklılar)
Sınıf: Insecta (Böcekler)
Takım: Hymenoptera (Zar kanatlılar)
Familya: Vespidae

Sonbahar başlarında ev içlerine giren ya da piknik yapanları tedirgin eden sarı ve siyah desenli yabanarıları (Vespa ya da Vespula cinsi), anaarıyla birlikte yüzlerce,

bazen binlerce kardeşin barındığı yuvalardan gelirler. Her yuvayı anaarı yapmaya girişir. İlkbaharda kış uykusundan kalkan anaarı, türüne göre toprak içinde yada ağaç kovuklarında yuvasını kuracağı

yeri seçer. Yaptığı yuva genellikle grimsidir ve yuva yerinin tavanına kısa bir sapla bağlanır. Golf topu iriliğindeki bu yuva kaba bir kâğıttan yapılmış izlenimi verir. Koloni oluşturan yabanarıları çürümüş ağaçlardan kazıyarak aldıkları odun kırıntılarını tükürükleriyle çiğneyip yuvalarını yapmakta kullanacakları bir çeşit kâğıt hamuru elde ederler.

Anaarı bu konuda yavruları olan işçi arılar kadar beceriklidir. Küçük bir petekten oluşan yuvasının gözlerinde yumurtalar, yumurtalardan gelişen kurtçuklar ve erişkinlere dönüşecek pupalar bulunur. Petek, zarf denen kâğıt katmanlarıyla korunmuştur. Anaarının bıraktığı ilk yumurtalardan çıkan işçiler hemen yuvayı genişletmeye girişir. Yaz

sonunda büyük bir yuvada sayıları sekize varan petekler üst üste dizilmiş, rahat hareket edilebilmesi için kâğıt hamurundan kısa desteklerle birbirlerinden ayrılmıştır.

Sonbaharda yüzlerce genç anaarı ve erkek arı yuvadan uçarak uzaklaşır ve çiftleşir. Anaarılar kışı geçirecekleri korunaklı yerlere gizlenirken, eski anaarı ile erkekleri

ve işçilerin hepsi soğukların bastırmasıyla birlikte ölür. Boş kalan yuva, toprağın içindeyse parçalanır. Toplu halde yaşayan öbür

yabanarılarından kâğıt yabanarılarının (Polistes cinsi) yuvaları tavana ya da benzeri yerlere ince bir sapla tutturulmuş yuvarlakça ve çok gözlü petekten oluşur. Eşekarısı (Vespa crabro) yaklaşık 3 cm uzunluğunda iri ve yaygın bir türdür. Korkutucu görünmekle

birlikte yuvasını korumanın dışında pek saldırmaz. Yabanarıları larvalarını beslemek için çok sayıda sinek ve tırtılı yakalayıp öldürdüklerinden yararlı böcekler arasında sayılır. Olgun meyveler gibi tatlı besinlere de çok düşkündürler.

Yalnız Yaşayan Yaban Arıları
Bütün yabanarıları koloniler halinde yaşamaz. Yalnız yaşayanları da vardır. Bunların dişileri kendi yuvalarını yapıp yardım görmeden yavrularına yiyecek sağlarlar. Aralarında işçi arı yoktur. Dişiler yakaladıkları böcekleri hemen

öldürmez; sokarak felç eder. Böylece bu böceklerin üzerine bıraktıkları yumurtalardan çıkacak aç kurtçuklar hazır ve taze yiyeceklerle karşılaşırlar. Yalnız yaşayan yabanarılarının türüne göre avladığı böcek de

değişiktir. Örneğin aynı cins içinde bile bir tür hortumlu böcekleri, başka bir tür yalnız küçük arıları avlar. Bu yabanarılarının alışkanlıkları ve yuva yapma yöntemleri arasında önemli farklar vardır. İnce belli kazıcı yabanarılarının (Ammophila cinsi) ince, uzun gövdesi temel olarak siyah ve kırmızıdır. Dişiler yavrusu için yakaladığı iri bir tırtılı oyuğuna götürürken 45 metre kadar sürükleyebilir. Üstelik bu yol çoğu

kez hiç de düz değildir. Oyuğun başına geldiğinde tırtılı çekerek yuvasına indirir ve yumurtlar yumurtlamaz, ön bacak çiftini kullanarak kazdığı kumla oyuğu doldurur. Bu cins üyelerinin en ilginç davranışlarından biri de dişi yabanarısının çeneleriyle aldığı bir çakıl taşını kullanarak yuvasını işaretleme-sidir. Kazıcı yabanarıları toprak yada kumda oyuklar açarken öbürleri çürümüş odunlarda

tüneller kazar. Bunlar arasında Crabro cinsinin hemen hemen tüm üyeleri yuvalarına koymak için sinekleri avlar. Yeryüzünün sıcak bölgelerinde birçok yalnız yaşayan yaban-arısı vardır. Avrupa'da da görülen Eumenes cinsinin üyeleri ince dallar üzerine ya da duvarlara çamurdan tek tek kuluçka odaları yapar. Bezelye tanesinden biraz iri olan

bu odacıklara yumurtlamadan önce küçük tırtıllar bırakır. Yaz geldiğinde kemirerek kendine bir delik açan genç yabanarısı odacığından uçup gider. Çamurdan kap biçiminde yuva yapmalarından ötürü bu cins üyelerine çömlekçi yabanarısı denir. Örümcek yabanarıları uçmaktan çok koşarak avlanır. Son derece çevik olmakla birlikte bir

dizi sıçramalardan oluşan ilginç hareketleri vardır. Soktukları örümceği bacağından tutup yuvalarına sürüklerler. Tropik bölgelerde, özellikle de Güney Amerika'da yaşayan bazı türleri bilinen en iri yabanarılarını arasında yer alır. Sokmalarının çok ağrı verici olduğu belirtilmektedir. Bu

türler en iri örümcekleri bile avlayıp felce uğratabilir. Tırtır denen böcekler yabanarılarının yakın akrabasıdır. Çok geniş bir grup oluşturan tırtırlar büyük ölçüde öbür böceklerle beslenir…