| |  Sönük Sarmaşıklar Gölgesi
Sönük Sarmaşıklar Gölgesi Gece; Sessizliğin kara korsanı Yağıyor çiy ırmaklarıyla Mavi düşlerine taş köprülerin. Gece; karanlığın derebeyi Örümcek parmaklarıyla kuruyor kum saatini... Dinle geceyi Paris'te, Roma'da ya da İstanbul'da Devinirken senfonisi kimsesizlerin Oynanıyor son perdesi yazılmamış hüzünlerin Aşkı bozmalı, tek düze ve de çılgınlıkları Gece örüyor saltanatını simden Tüm aşklar eşittir ve aşklar emek... Gece; sönük sarmaşıklar gölgesi Kırıyor zincirlerini tinsel tutsaklıkların Özgürleşmesi bu usun Unutulmuş seslere boyanıveriyor zindanlar Devrimin erguvan sesleri. Kızgın kumsallar üzerinde Sürüyor yıldız sağanaklarıyla egemenlik Tanrılar bir bıçağın menevişli sırtında. Gece, ya da sönük sarmaşıklar gölgesi Kaç milyon soru saklı dudaklarında. Özgürleşecek mi kutsal usunuz ? Yoksa hep Tutsak mı kalacaksınız ?... Celal Ülgen |