 Kirli Masa
KİRLİ MASA
İkisi de okumuş
Ana baba
Yoktu kimseleri.
İçlerinde karanlık
Çökerken bir daralma
Ev zindan gibiydi.
Alıp geldiler
Bir süre
Oyalandı yoruldu.
Derken biri gördü
Uyumuş kalmış
Bir kenara yatırdı.
Biri baktı bir ara
Yüzünde seğirmeler
İçki gürültü.
Kansız soluk
Çocuk küçük
Başı yana düştü.
Yürüdü saatler
Doluysa masa
Herkes şiirden konuştu...
Behçet Necatigil |