Sahnedeydi İdil ve Ölüme Açılıyordu Perde Sahnedeydi İdil ve Ölüme Açılıyordu Perde Yavaş yavaş araladı göz kapaklarını Perdeleri açılıyordu tiyatronun Sahnedeydi artık idil can Heyecandan titreyip kasıldı Ağır ağır kapandı perde Gülümsüyordu dünyaya Kadınlar ki; bin yıldır cephe ardında Kadınlar ki; şimdi düşmüş, dövüşüyorlar cephede Ayşe gülen, nil, sibel, adalet Toplanmışlardı başına Terini sabo siliyordu İçi bir cehennemdi söndüremiyordu Mitralyöz, mitralyöz Kim? dedi sabo Benim dedi mitralyöz... Grup Yorum |