İclal Aydın Şiirleri

**Josephine** · 15.04.09, 15:36

Seni Seviyordum

Sana uzak kentlerden birinde
Zamanın bir yerinde
Seni ve senli günleri anımsattı akşam güneşi
Onca zamanın üstünde eskimeyen bir düşüncesin şimdi
İnsan hergün anımsar mı aynı gözleri.

Seni seviyordum ve senin haberin yoktu.
Saçlarını izliyordum uzaktan
Kulağının arkasına düşüşü ve burnun
Herkesten başkaydı işte.
Güldüğün zaman yukarıya bakardın.
Yukarı kalkan başın ve gülen gözlerin vardı.
Ne güzeldiler
Sen bilmiyordun.
Ben seni seviyordum.
Kalbime sığmıyordu aklımdan geçenler.
Duvarlara, vitrin camlarına, kaldırımlara çarpıyordu.
Geri dönüyordu çoğalarak.
Senin sesini duyduğum masalarda erteliyordum her şeyi.
Her şeyi erteleyişim oluyordun.
Kalp ağrısı oluyordun.
Birlikte soluduğumuz sokak isimleri oluyordun.
Mevsimler değişiyor ve büyüyorduk.
Dönemeçler geçiyor, köprüler göze alıyor
Ve bazen, tekin olmayan suların üzerinden atlıyorduk.
Cesurduk!
Ufuk çizgisi maviydi, günbatımı hep turuncu
Ve kırmızıydı bütün karanfiller

Ben seni seviyordum.
Sen bilmiyordun.
Sevinçlerim oluyordun ara sıra.
Sen hiç bilmiyordun.

Sonra herhangi biri oldun.
Bütün sevinçlerim bittikten sonra.
Yağmurlar yağdı serin haziran akşamları.
Derken birgün uzaktan gördüm seni.
Saçların bana inat başın herşeye meydan okuyarak
İşte yine aynı
Kalbimi acıttın.
Her zamanki gibi.
Değiştik sanıyordum.
Ve sen yine bilmiyordun.

Şimdi bunları anlatsa sana birileri,
Kimbilir.
Yada boşver
Bilme en iyisi...

İclal Aydın

15.04.09, 15:36	#8 (permalink)
Kullanıcı Profili Josephine Beta Üye Kullanıcı Bilgileri Üyelik tarihi: Feb 2008 Nerden: Adana Mesajlar: 5.415 Konular: 1058 Puan Grafiği Rep Puanı:2028 Rep Gücü:0 RD: Teşekkür Ettiği Teşekkür: 46 73 Mesajına 92 Kere Teşekkür Edlidi :	Seni Seviyordum Seni Seviyordum Sana uzak kentlerden birinde Zamanın bir yerinde Seni ve senli günleri anımsattı akşam güneşi Onca zamanın üstünde eskimeyen bir düşüncesin şimdi İnsan hergün anımsar mı aynı gözleri. Seni seviyordum ve senin haberin yoktu. Saçlarını izliyordum uzaktan Kulağının arkasına düşüşü ve burnun Herkesten başkaydı işte. Güldüğün zaman yukarıya bakardın. Yukarı kalkan başın ve gülen gözlerin vardı. Ne güzeldiler Sen bilmiyordun. Ben seni seviyordum. Kalbime sığmıyordu aklımdan geçenler. Duvarlara, vitrin camlarına, kaldırımlara çarpıyordu. Geri dönüyordu çoğalarak. Senin sesini duyduğum masalarda erteliyordum her şeyi. Her şeyi erteleyişim oluyordun. Kalp ağrısı oluyordun. Birlikte soluduğumuz sokak isimleri oluyordun. Mevsimler değişiyor ve büyüyorduk. Dönemeçler geçiyor, köprüler göze alıyor Ve bazen, tekin olmayan suların üzerinden atlıyorduk. Cesurduk! Ufuk çizgisi maviydi, günbatımı hep turuncu Ve kırmızıydı bütün karanfiller Ben seni seviyordum. Sen bilmiyordun. Sevinçlerim oluyordun ara sıra. Sen hiç bilmiyordun. Sonra herhangi biri oldun. Bütün sevinçlerim bittikten sonra. Yağmurlar yağdı serin haziran akşamları. Derken birgün uzaktan gördüm seni. Saçların bana inat başın herşeye meydan okuyarak İşte yine aynı Kalbimi acıttın. Her zamanki gibi. Değiştik sanıyordum. Ve sen yine bilmiyordun. Şimdi bunları anlatsa sana birileri, Kimbilir. Yada boşver Bilme en iyisi... İclal Aydın