 Sınavı Geçmek
SINAVI GEÇMEK
Mayıs 1947, saat sabahın beş buçuğuydu. Iowa Des Moines'in 20 mil doğusunda küçük bir kasabanın papaz evinin mutfağında tost yiyordum. Bütün gece bir ikilemden dolayı kabuslar görmüş ve dua etmiştim. Drake Üniversitesi'ne hala öğrenim harcım olarak 50 dolar borcum vardı. Bugün de son sene final sınavlarına girmem gerekiyordu. Öğrenci işleri, son sınıf öğrencilerinin finallere girebilmeleri için öğrenim harçlarım yatırmaları ön koşulunu koymuştu. Çek yazmaya nasıl cesaret ederim? Bunu ödeyecek parayı nereden bulacağım?
Birinci sınıftayken evlenmiştim. İkinci sınıfın sonuna doğru ilk çocuğumuz olmuştu. Şu anda iki oğlumuz var ve eşim geçtiğimiz yaz bir ameliyat geçirdi. Bu küçük kasabada öğrenci papazı olarak iş bulduk ve rahibin evinde yatma ve biraz para kazanma şansım yakaladık. Gelirimize destek olsun diye ben okuldan sonra ve cumartesileri Des MoinesRegister and Tribune'de (des Moines gazetesi) çalışmaya başladım. Şu anda mücadelenin sonuna yaklaştık, ama hala çözümsüzlükler yakamızı bırakmıyor.
O sırada telefon çaldı. Kilisenin muhasebecisi Ed arıyordu. "Bu kadar erken saatte aramak hiç hoşuma gitmiyor, ama dün gece düşünüyordum. Kilisede aramızda mezun olunca sana vermek üzere para toplamıştık. Buna şimdi ihtiyacının olabileceği aklıma geldi. Erkenden derse gideceğini bildiğim için bir arayayım dedim."
Kalbim yerinden çıkacaktı. "Ed, ne kadar iyi düşünmüşsün. Sen dualarımın kabul edildiğini gösteriyorsun. Ona ihtiyacım olmaz mı? Final sınavlarına girebilmem için gerekli harcı henüz yatıramadım." dedim.
"O zaman hemen oraya geliyorum." dedi. Birazdan Ed kapımızdaydı. Bana verdiği zarf için ona teşekkür ettim ve üniversiteye gitmek üzere arabama atladım. Yolda ilerlerken zarfı açtım ve içine baktım. Parayı saydım, tam tamına 50 dolardı.
Gayle Fischer |