 Ne Kadar Kocamansa O Kadar Iyi
NE KADAR KOCAMANSA O KADAR İYİ
Karen ve ben, oğlumuz Michael'ın anaokulunu ziyarete gittiğimiz o gün kendimizi günün anababası gibi hissetmiştik. Bize sınıfım gezdirirken ve arkadaşlarıyla tanıştırırken çok eğlendik. Kesme, yapıştırma, dikme aktivitelerine katıldık. Günün en güzel kısmım kumlarla oynayarak geçirdik. Tam bir cümbüşlü.
"Halka olun" diye seslendi öğretmenleri. "Hikaye anlatma zamanı." Ortada ayakta durup sırıtmamak için Karen ve ben de yeni arkadaşlarımızla halka oluşturduk. "Kocaman" adlı hikayeyi bitirdikten sonra, öğretmen "Size kendinizi ne kocaman hissettiriyor?" diye sordu.
"Böcekler bana kendimi kocaman hissettiriyor" dedi çocuklardan biri. Diğeri "karıncalar" diye seslendi. Bir diğeri de "sivrisinekler" diye bağırdı.
Öğretmen sınıfı düzene sokmak istiyordu. Ellerim kaldıran çocuklara söz hakkı veriyordu. Sonra küçük bir kız çocuğunu işaret ederek, "Evet, güzelim sana kendini ne kocaman hissettiriyor?" diye sordu. Çocuğun yanıtı "Annem" oldu.
"Annen sana kendini nasıl kocaman hissettiriyor?" diye sorguladı öğretmen. "Çok basit" dedi minik kız, "Beni kucaklayıp, seni seviyorum, Jessica diyerek."
Barry Spilchuk |