Kurbağa İle Aslan

Bir gün, Aslan kırda dolaşırken bir ses duymuş. İrkilmiş:
- Nedir acaba? demiş. Kimbilir, belki de çok yaman bir hayvandır. Sesine baksana, ne gürültülü! Benden baskın çıkar da şuracıkta paralayıverir beni! Neme gerek, sineyim,bekleyeyim, Canımı kurtarırım hiç olmazsa.
Beklemiş. Bir de ne görsün? Bir kurbağa!
- Vay . kerata vay! demiş. Boyuna bakmazsın, posuna bakmazsın dünya kadar gürültü edersin. Duyan da seni bir şey sanıp korkar, ürker. öl bakayım!
Ayağını bastığı gibi, kurbağayı ezerek öldürmüş.
Yalnız diline, bağınş çağışına güvenenler, bir gün gelir, ürküttüm, korkuttum sandıklarının kaba gücüyle ezilip ölürler.