Kahraman Tazeoğlu Şiirleri

**smtyksl** · 12.10.08, 01:46

Kendini Biriktirme Koleksiyoncusu

Aşkı ayrılıklar yaşatır
Hadi küs kendini ona
Sonra kendi içine kus
Bir şiir kana
Dilinden susul

İntihar kurgulu gözlerinde
Kör bir uçurum var dalgın
Gölgen kendine dargın
Ona çığlığın çok ama
İçin kendinden yorgun

Bir yağsan ıslanacaksın
Kanamalı bir düşe
Eski bir cinneti asacaksın
Gece kara çalınca yüzüne
Heybenden intihar çıkaracaksın
Aşkı ayrılıklar yaşatır
Kendini biriktirme
Ayrılacaksın

Kahraman Tazeoğlu

---------------------------------------------------------

Nota

Dudağında kırmızı bir notayla
Şarkılar dokuyorsun sağırlığıma
Hani gitmesen diyorum hani gitmesek diyorum
Gitme sisli ülkemin çığlık notası
Damarımda patlayan kırık şiirim
Sen aşkın anadilisin
Kalabalıktan yalnızlık yapma becerimsin

Hayatın solfejini öğretip
Notasız coğrafyalara çalmışlar seni
Kendi cümleni kuramıyorsun
Kenti dudaklarımdan öpemiyorsun
Yetiştin bütün geç kalmalara
İklimler biriktirdin kanına tenha(sızım)

Aşk hep yazdan kalma
Ayrılık ise kıştır
Senden sonraki dünde
Sulardan başka her yerde kulaçlar atıyorum
Boğuluyorum
Kırık notam

Sol anahtarınla
Kilitleme gözlerini
Kör oluyorum

Kahraman Tazeoğlu

--------------------------------------------------

Seni İntihar Ettim

Deli dolu geçtik ateş hatlarından
Sevgim korkuyla beraber büyüdü içimde
Sevdikçe korktum
Korktukça daha çok sevdim
Er geç birbirini boğacaktı bu duygular biliyordum
Neden sonra farkına varıyor insan
Ayağına takılan bütün taşları
Yoluna kendi döşediğinin

Senin yarınlara inancın benden yüklüydü
Daha cesaretliydin
Planı çatılmamış yarınlara ektiğin umutlar
Er geç açacaktı biliyordun

Deli sevdalı çocuk ruhumun
Nicelerinin uğruna kıyametler kopardığı
Değersiz değerlere sırt dönmüş güvenli saflığında
Bir sonsuzluk buldun kendine
Ve hayatımızın resimlerini çizdin duvarlarımıza
Sonra birden
Yeşil bir kentte
Ilık bir yaz gecesine astın beni

Sevdalı ömrümün dakikası beş para etmedi
Ödedim
Cümlelerim seni taşımaktan yorgun düştü
Son sözün
Ve son anın efendisi olmaya bilenmiş yüreğine yenildim
Geçmişten nefes alıp geçmişe nefes verdim
Anılar kemirdi yüreğimi
Felç oldu hislerim
Zamanın çoktan dibe çöktüğü kum saatimin belinden
Tek bir saniye bile süzülmüyordu
Ters çevirmeye cesaretim yoktu
Çünkü yeniden başlayacak bir hayatın
Korkağı olmuştum

Aşkların sonrasında hüzün vardır
Ya sen hüznü boğarsın
Ya da hüzün seni boğar
Ama birisi kanatlarını kırarsa eğer
Yaralı kuş rolüne soyunacağına
Yürümeyi denemelisin
Hayata dönmelisin

Bunları düşünebilmek bile kendime dönüşümdü
Ve sonunu infaz ediyordu içimde
O gece yüreğimden sağ çıksaydın eğer
Ölen ben olurdum
O gece
Hayatın lekesiz bir anında
Seni intihar ettim
Şimdi katil benim

Artık güncemde bir boşluksun
Yavaş yavaş taze anıların altına gömülüyorsun
Ve sana ait sandığım her şeyin
Aslında benim olduğunu öğreniyorum
Hiçbir duygunun tek ilhamı değilsin
Kendimi keşfettikçe
Seni kaybediyorum
Ve ufkuma sensizliği
Korkusuzca geriyorum

Kahraman Tazeoğlu

-------------------------------------------------------

Sesine Uyku Kaçmış Adam

Bir adam vardı bu şehrin bir yerlerinde
Sesine uyku kaçmış bir adam
Ağlasa duyardınız
Yağmur şırıltısı gibi yağardı düşler ormanına
Yüzü silik bir adamdı
Gözlerinde
En çok da gözlerinde saklıydı hüznü
Bu yüzden kısardı gözlerini

Buz gibi sessizdi o
Sesine uyku kaçmış bir adamdı
Ne zaman düş kursa
Çocukluğunun soğuk günleri gelirdi aklına
Gençliğinin
Deli fişek günlerine yazgılıydı yazgısı
Vadesi dolmamış toprakların
İnce tortularında saklıydı ruhunun gizemliliği

Ve bir gün
Bir şeylerin intikamını bıraktı ardında
Bir türlü alamadığı

Şapkalı günlerin umut kokan güvercinleriyle birlikte
Gitti bu şehirden
Sesine uyku kaçmış adam
Gecelerdir onu düşünüyorum
Uykularım kaçıyor.

Kahraman Tazeoğlu

-----------------------------------------------------------

Şehirler Olmasa Anılarımız Ölü Olurdu

...
Ve hep uçurum kenarlarında gülümsüyordun bana
Nicedir kendimi biriktiriyorum herşey aşka varır diyerek
Ve utanmadan ağlayabiliyorum artık gidişlerine
Bir tek sen çıkıyorsun şehirden tüm kalabalıklar yalnızlaşıyor
İçi boşalmış bir kente içtiğim antları kusuyorum
"Yanındayım" diyorsun en yanım bayramlanıyor

Geceleri molasız geçiyorum şehirleri
Bir aşka bir ölüm yetmiyor bu çağda
Gecemin en zifiri yanını kemiriyor bir sırtlan
Ve leşim bir aşkı kusmaya and içiyor
Sönmüş olsa da

Gölgeme bile sözüm geçmiyor artık
Oysa ben şehir çocuğuyum
Yani yorgunum
Her karanlık bir kent kursa da bana
İçinde ellerin olmayan herşey sadece kalabalık

Bilir misin yanımdaki
Düşler kırılarak çoğalır
Ve yoklaşarak azalmak
Bir varoluş şeklidir çaresizliğin
Çünkü güneşi terk edenler çabuk ölür
Elleri tütün kokulu gece yalnızları
Nikotin biriktirir gece nöbetlerine
Bu yüzden
Bütün çay bardaklarına dudak izim bulaşıyor
Buralarda ölmek ve gülmek arasında fark kalmamış
Sürüyorum kendimi
Büyük sevdalarını küçük korkulara yedirtenlerin şehrinden
Ömrüm!
Kendine saklı bir kent bul
Yarin gözlerinden yapılmış

Kahraman Tazeoğlu

12.10.08, 01:46	#2 (permalink)
Kullanıcı Profili smtyksl Delta Üye Kullanıcı Bilgileri Üyelik tarihi: Jan 2008 Nerden: SaMSuN Mesajlar: 776 Konular: 146 Puan Grafiği Rep Puanı:1997 Rep Gücü:0 RD: Teşekkür Ettiği Teşekkür: 0 17 Mesajına 80 Kere Teşekkür Edlidi :	Kendini Biriktirme Koleksiyoncusu Kendini Biriktirme Koleksiyoncusu Aşkı ayrılıklar yaşatır Hadi küs kendini ona Sonra kendi içine kus Bir şiir kana Dilinden susul İntihar kurgulu gözlerinde Kör bir uçurum var dalgın Gölgen kendine dargın Ona çığlığın çok ama İçin kendinden yorgun Bir yağsan ıslanacaksın Kanamalı bir düşe Eski bir cinneti asacaksın Gece kara çalınca yüzüne Heybenden intihar çıkaracaksın Aşkı ayrılıklar yaşatır Kendini biriktirme Ayrılacaksın Kahraman Tazeoğlu --------------------------------------------------------- Nota Dudağında kırmızı bir notayla Şarkılar dokuyorsun sağırlığıma Hani gitmesen diyorum hani gitmesek diyorum Gitme sisli ülkemin çığlık notası Damarımda patlayan kırık şiirim Sen aşkın anadilisin Kalabalıktan yalnızlık yapma becerimsin Hayatın solfejini öğretip Notasız coğrafyalara çalmışlar seni Kendi cümleni kuramıyorsun Kenti dudaklarımdan öpemiyorsun Yetiştin bütün geç kalmalara İklimler biriktirdin kanına tenha(sızım) Aşk hep yazdan kalma Ayrılık ise kıştır Senden sonraki dünde Sulardan başka her yerde kulaçlar atıyorum Boğuluyorum Kırık notam Sol anahtarınla Kilitleme gözlerini Kör oluyorum Kahraman Tazeoğlu -------------------------------------------------- Seni İntihar Ettim Deli dolu geçtik ateş hatlarından Sevgim korkuyla beraber büyüdü içimde Sevdikçe korktum Korktukça daha çok sevdim Er geç birbirini boğacaktı bu duygular biliyordum Neden sonra farkına varıyor insan Ayağına takılan bütün taşları Yoluna kendi döşediğinin Senin yarınlara inancın benden yüklüydü Daha cesaretliydin Planı çatılmamış yarınlara ektiğin umutlar Er geç açacaktı biliyordun Deli sevdalı çocuk ruhumun Nicelerinin uğruna kıyametler kopardığı Değersiz değerlere sırt dönmüş güvenli saflığında Bir sonsuzluk buldun kendine Ve hayatımızın resimlerini çizdin duvarlarımıza Sonra birden Yeşil bir kentte Ilık bir yaz gecesine astın beni Sevdalı ömrümün dakikası beş para etmedi Ödedim Cümlelerim seni taşımaktan yorgun düştü Son sözün Ve son anın efendisi olmaya bilenmiş yüreğine yenildim Geçmişten nefes alıp geçmişe nefes verdim Anılar kemirdi yüreğimi Felç oldu hislerim Zamanın çoktan dibe çöktüğü kum saatimin belinden Tek bir saniye bile süzülmüyordu Ters çevirmeye cesaretim yoktu Çünkü yeniden başlayacak bir hayatın Korkağı olmuştum Aşkların sonrasında hüzün vardır Ya sen hüznü boğarsın Ya da hüzün seni boğar Ama birisi kanatlarını kırarsa eğer Yaralı kuş rolüne soyunacağına Yürümeyi denemelisin Hayata dönmelisin Bunları düşünebilmek bile kendime dönüşümdü Ve sonunu infaz ediyordu içimde O gece yüreğimden sağ çıksaydın eğer Ölen ben olurdum O gece Hayatın lekesiz bir anında Seni intihar ettim Şimdi katil benim Artık güncemde bir boşluksun Yavaş yavaş taze anıların altına gömülüyorsun Ve sana ait sandığım her şeyin Aslında benim olduğunu öğreniyorum Hiçbir duygunun tek ilhamı değilsin Kendimi keşfettikçe Seni kaybediyorum Ve ufkuma sensizliği Korkusuzca geriyorum Kahraman Tazeoğlu ------------------------------------------------------- Sesine Uyku Kaçmış Adam Bir adam vardı bu şehrin bir yerlerinde Sesine uyku kaçmış bir adam Ağlasa duyardınız Yağmur şırıltısı gibi yağardı düşler ormanına Yüzü silik bir adamdı Gözlerinde En çok da gözlerinde saklıydı hüznü Bu yüzden kısardı gözlerini Buz gibi sessizdi o Sesine uyku kaçmış bir adamdı Ne zaman düş kursa Çocukluğunun soğuk günleri gelirdi aklına Gençliğinin Deli fişek günlerine yazgılıydı yazgısı Vadesi dolmamış toprakların İnce tortularında saklıydı ruhunun gizemliliği Ve bir gün Bir şeylerin intikamını bıraktı ardında Bir türlü alamadığı Şapkalı günlerin umut kokan güvercinleriyle birlikte Gitti bu şehirden Sesine uyku kaçmış adam Gecelerdir onu düşünüyorum Uykularım kaçıyor. Kahraman Tazeoğlu ----------------------------------------------------------- Şehirler Olmasa Anılarımız Ölü Olurdu ... Ve hep uçurum kenarlarında gülümsüyordun bana Nicedir kendimi biriktiriyorum herşey aşka varır diyerek Ve utanmadan ağlayabiliyorum artık gidişlerine Bir tek sen çıkıyorsun şehirden tüm kalabalıklar yalnızlaşıyor İçi boşalmış bir kente içtiğim antları kusuyorum "Yanındayım" diyorsun en yanım bayramlanıyor Geceleri molasız geçiyorum şehirleri Bir aşka bir ölüm yetmiyor bu çağda Gecemin en zifiri yanını kemiriyor bir sırtlan Ve leşim bir aşkı kusmaya and içiyor Sönmüş olsa da Gölgeme bile sözüm geçmiyor artık Oysa ben şehir çocuğuyum Yani yorgunum Her karanlık bir kent kursa da bana İçinde ellerin olmayan herşey sadece kalabalık Bilir misin yanımdaki Düşler kırılarak çoğalır Ve yoklaşarak azalmak Bir varoluş şeklidir çaresizliğin Çünkü güneşi terk edenler çabuk ölür Elleri tütün kokulu gece yalnızları Nikotin biriktirir gece nöbetlerine Bu yüzden Bütün çay bardaklarına dudak izim bulaşıyor Buralarda ölmek ve gülmek arasında fark kalmamış Sürüyorum kendimi Büyük sevdalarını küçük korkulara yedirtenlerin şehrinden Ömrüm! Kendine saklı bir kent bul Yarin gözlerinden yapılmış Kahraman Tazeoğlu