Uğur Arslan Şiirleri

**smtyksl** · 12.10.08, 00:11

Ben ondokuz yaşımdaydım öldüğümde
Daha ayaklarım yere basmamıştı
Konmamıştı aşkın adı
Gözlerim bir dilberin gözlerine bir karış mesafeden dahi bakmamıştı
Ve genzime inmemişti hiç yağ kokusu
Bir dağ ceylanı,yayla kekiği aklımı başımdan almamıştı

Ben ondokuz yaşımdaydım öldüğümde
Ondokuzundaydım şimdiye kadar söylenmiş tüm yalanlar gözlerimin önüne serildiğinde
Gerçek gibi görülen yalanların
Ve yalan gibi görülen gerçeklerin sahiciliği serildi önüme
Ondokuzundaydım tüm doğruları gönül gözümle gördüğümde

Ben ondokuzundaydım öldüğümde
Daha saçlarıma ak düşmemişti
Babamın saçları düştüğünde öne
Kırışıklık değmemişti yüzüme
Ne ayaklarım asker botuna girmiş
Nede başım yaslanmıştı yar göğsüne
Ben Ondokuzundaydım öldüğümde
Belki de herkes öldüğü, ben dirildiğimde

Ölüm bile anamın feryadı kadar canımı acıtmamıştı
Köyün genç ve bekar kızları taşıdı tabutumu
Ola ki birinde gönlüm kalmıştır diye
Hiç olmazsa gittiğim yerde ruhum huzur bulsun diye
Köyün genç ve bekar kızlar taşıdı beni musalladan öteye
Ve en çok içlerinden biri ağladı adı Safiye

Köyün genç ve bekar kızları taşıdı tabutumu
Ola ki birinde gönlüm kalmıştır diye
Hiç olmazsa gittiğim yerde ruhum huzur bulsun diye
Meğer ne çok mezar var mı bu köyde
Kim bilir kaç meçhul sevgili ve kaç yarım hikaye
Hiç dokunma sakın bizimkine
Hasrete ve sevdaya doymamış bir hayat işte

Her mezar yaralı güllerin ıssız aşk tepecikleri
Her tepecikde bir uludağın dumanlı gölgesi
Yazkıkki bir avuç topraktır işte yaşadığının nihayeti
Her ölüm aşktan inan
Enfaktüs, kalp, şeker külliyen yalan
Son nefeste unutamadığınsa zira canan canan...

12.10.08, 00:11	#15 (permalink)
Kullanıcı Profili smtyksl Delta Üye Kullanıcı Bilgileri Üyelik tarihi: Jan 2008 Nerden: SaMSuN Mesajlar: 776 Konular: 146 Puan Grafiği Rep Puanı:1997 Rep Gücü:0 RD: Teşekkür Ettiği Teşekkür: 0 17 Mesajına 80 Kere Teşekkür Edlidi :	Ben Ondokuzundaydım Öldüğümde... Ben ondokuz yaşımdaydım öldüğümde Daha ayaklarım yere basmamıştı Konmamıştı aşkın adı Gözlerim bir dilberin gözlerine bir karış mesafeden dahi bakmamıştı Ve genzime inmemişti hiç yağ kokusu Bir dağ ceylanı,yayla kekiği aklımı başımdan almamıştı Ben ondokuz yaşımdaydım öldüğümde Ondokuzundaydım şimdiye kadar söylenmiş tüm yalanlar gözlerimin önüne serildiğinde Gerçek gibi görülen yalanların Ve yalan gibi görülen gerçeklerin sahiciliği serildi önüme Ondokuzundaydım tüm doğruları gönül gözümle gördüğümde Ben ondokuzundaydım öldüğümde Daha saçlarıma ak düşmemişti Babamın saçları düştüğünde öne Kırışıklık değmemişti yüzüme Ne ayaklarım asker botuna girmiş Nede başım yaslanmıştı yar göğsüne Ben Ondokuzundaydım öldüğümde Belki de herkes öldüğü, ben dirildiğimde Ölüm bile anamın feryadı kadar canımı acıtmamıştı Köyün genç ve bekar kızları taşıdı tabutumu Ola ki birinde gönlüm kalmıştır diye Hiç olmazsa gittiğim yerde ruhum huzur bulsun diye Köyün genç ve bekar kızlar taşıdı beni musalladan öteye Ve en çok içlerinden biri ağladı adı Safiye Köyün genç ve bekar kızları taşıdı tabutumu Ola ki birinde gönlüm kalmıştır diye Hiç olmazsa gittiğim yerde ruhum huzur bulsun diye Meğer ne çok mezar var mı bu köyde Kim bilir kaç meçhul sevgili ve kaç yarım hikaye Hiç dokunma sakın bizimkine Hasrete ve sevdaya doymamış bir hayat işte Her mezar yaralı güllerin ıssız aşk tepecikleri Her tepecikde bir uludağın dumanlı gölgesi Yazkıkki bir avuç topraktır işte yaşadığının nihayeti Her ölüm aşktan inan Enfaktüs, kalp, şeker külliyen yalan Son nefeste unutamadığınsa zira canan canan...