 Sessizce
Sessizce
Hala saklı bir yerde o görmediklerin
O bilmediklerin, içimdeki acılar...
Hala kaldı bir yerde o hissetmediklerin,
Hiç sezmediklerin,
İçimdeki aşk.
Geçmişi hatırlatır
Hatırlatır bu yağmurlar
Bu yağmurlarda kaybetmiştim seni.
Ve karanlığı hatırlatır
Hatırlatır bu rüzgarlar
Bu rüzgarlar alıp gitmişti benden seni.
Ve şimdi sokaklar
Sokaklar yalnızlığa çıkar
Yıldızlar gökyüzüne
Gece olunca bişeyler çöker yeryüzüne
Soğuk ıssız sessizce.
Neden hep pencerede bekleyince daha çabuk gelir sanır o bekleyenler
Neden o kaldırımlarda yüzlerini göremediğim insanlardan biri Sanırım seni sen bilmezsin
Bilmezsin nasıl olur insan
Nasıl olur aysız gece yalnızken
Üşüdüğünü sanırsın aniden,
Ağladığını duyarsın birinin içinde hıçkırarak sessizce.
Ellerin... ellerin
Ellerin cennetimdi benim
Gözbebeklerinde kendimi görmek istedim
İstedim bir sabah
Güneş doğarken güneşe gülümsemek,
Güneş batarken başımı omzuna dayayıp, kapamak gözlerimi dünyaya
Kapkaranlık bir gecede saçların ellerimde,
Ay ışığının ışığı yansırken kirpiklerinden yüzüme
Sabaha kadar yanında uyumak isterdim bir gece
Sessizce...
Cem Adrian |