 Yavuz Nufel Şiirleri
Enkaz Altında
17 Ağustos 1999 sabahı gördüğüm ve ölmüş babasının başında k
baba bak!
o görünen annemin eli
senin aldığın yüzükten belli
kardeşlerimi düşünme
onlar şu anda parktadır belki
oyuncak helikopter
alamamıştın ya hani
alma artık istemem
bak! onlarca helikopter
hem hepsi de sahici
kıpırdat gözlerini
konuş benimle baba
"elle gelen düğün bayram"
derdin ya hep
bu nasıl düğün,
bu nasıl bayram
neden yerde yatıyor
teyzen, halam, dayım , amcam?
ne olur bir şeyler söyle
konuş benimle
hadi benim aslan babam...
istemezsen bu sene
okula da gitmem
eğer gidersem
geçen seneki idare eder,
yeni önlük de istemem
bir kerecik "oğlum" de yeter.
bacaklarında kan var
kırıldı mı yoksa?!
hemen alçıya alsınlar
duyuyor musun
geliyor ambulanslar...
sen iyileşinceye kadar
ben su satar, simit satar
size bakarım;
annemin çamaşır ipleri
yine kopmuş
sen üzülme ben takarım!..
daha dün senin
kocaman adamındım;
berbere götürecektin hani,
uzadığı için saçlarım...
"Yavrum" de okşa saçlarımı,
öp yanaklarımı
babacığım ne olursun!..
hadi kalk
sen de bağır, sen de çağır
her taraf yanıyor cayır cayır
" Erkekler ağlamaz" dersin
ama
ağlamak istiyorsan ağla
vallahi kimseye söylemem baba
gözlerine toz dolmuş
silsene baba!
baba!!!
baba!.. baba!..
yoksa baba!...
Babaaa!
17.08.1999
Kaynak: Şiirmatik
Yavuz Nufel |