 Gül
Gül
Gül;
Hep gül, gülerken daha güzelsin.
Göz yaşların bulandırıyor güzelliğini
Sen ki, sudaki ruhunun yansıması gibi şen, güzel;
Gül durmadan, hiçbir derde aldırmadan gül.
Gül bahçelerinde tomurcuklansın gamzelerin;
Yeni yetme bir veledin, imalı gülümsemesi gibi,
Gül, hep yüzüme gül;
Bir Hançer kadar keskin,
Dedemin ekmek bıçağı kadar kör dudakların aralansın,
Bırak saçlarını okşasın rüzgar, serinletsin bedenini,
Ne olur bırak, alsın hüznünü ruhumun gülümsemen;
Gül, sen hep gül...
Kaynak: Eskimiş Şiirler
Şakir Özüdoğru |