 Korkularımdaki Ben
Korkularımdaki Ben
Tutamıyorum yılları avuçlarımda,
Giden her yıl, bir iz bırakıyor saçlarımda.
Üzüntülerim, belki sadece gözyaşlarımda,
Sevinçlerim kahkahalarımda.
Takvim yaprakları bile kalmıyor duvarda
Biten her günün sonunda,
Yırtıp attıgımız takvim yapraklarına yansıyor yaşamdaki kavga.
Önce, soluyor pembemsi olanlar,
Sarıya çalıyor renkleri.
Işıldayan gözler
Bırakıyor çerçevelere kendini.
Sevgiyle, aşkla, dolu olan kalplere
Yasaklanıyor heyacanların en güzeli.
Önce, heyecandan yerinde duramayan ayaklar,
Kendini her daim soguktan ve sıcaktan saklar.
Cabasıdır, titreyen eller ve parmaklar.
Canın bogazdan gelmedigini anlarsın yaş ilerledikçe.
Bir gün bindiginde bir otobüse,
Onbeşinden bir delikanlı sana yer verince;
Anlarsın saçlarındaki beyazın yerini,
Titreyen ellerini,
Tılsımını kaybeden gözlerini,
Ve artık yorulan bedenini,
Bir de anılarındaki seni...
Sabriye Kavuncu |