 Kara
Kara
Sevdanın bile en yücesini kara kılmışlar
Kara kaplı defterlere sıgdırmışlar bilinmeyen sırları
Kardaki beyazın sogunu, kara kış bilmişler
Kara diye ırkları ayırmışlar
Bir parmak üstteki beyazlardan
Yürekteki güçleri arda bırakıp
Bileklerdeki karalara sarılmışlar
Kimi yüregi kara insanlar
Kara çarşafa bürümüşler
Sen kadınsın anlamazsın
Kapat saçını, bacagını ve düşünen taraflarını
Deyip karalara kara çalmışlar
Ölümü de sıgdırmışlar kara günlere
Soguk yüzünü ölümün, karaya eşdeger biçmişler
Sıkıntılı, zor, meteliksiz ve bir de sevgisiz günleri
Kara gün ilan etmişler
Bir de unutmamışlar kara gün dostlarını
Sarıldıysa sana bir çift sıcak el
Bu ellerin kara günlerdeki dost elleri oldugunu bildirmişler
Evladını kaybetmiş analara, babalara
Yavukluyu özleyen yarlara
Çiçege hasret kelebekler gibi
Mutluluga hasret tüm insanlara karaları baglamışlar
Ardından nice türküler yaktıgımız
Geciken kara trenlerimiz
Kara kaşlı, kara gözlü
Yüregi yürekli Türk insanımız
Ekmegimize azık, bir dirhem zeytinimiz
Nicelerini nezninde kabul eden kara toprak
Görmemizi engelleyen tek renk
Ne suçun vardı senin de
Bütün bu kötülükleri sana etmişler terk...
Sabriye Kavuncu |