 Beyaz
Beyaz
Ağlamaktan kirpiklerimin gözlerime küstüğü,
Rengini yitiren yorgun ve puslu ala gözlerime
Yalnızlığımın karası düştüğünde karar verdim beyaz yaşamaya.
Gündüzdeki karanlıları
Gece rüyalarımda beyazla yoğurdum
Yoldaş ettim onları.
Savaşlarda barış olsun diye gösterdiğimiz bayraktaki beyazı,
Son yolculukta, son kostüm olarak giyeriz terk ederken dünyayı.
Güneşin rengiyle eşdeğerken
Tarladan soframıza geldiğinde yediğimiz ekmeğin gölgesi de beyaz.
Zifaf gecesine girmeden giydiğimiz
Her genç kızın rüyası gelinlik
Aynı gecede namusa serilen çarşaf beyaz.
Gece, karanlığı ışıtan ay dede
Gündüz, göklerde uçuşan bulut beyaz.
Bayram günlerinde delikanlıların giydiği fiyakalı gömlek beyaz.
Acısı, kanayan bir yara olan ayrılığın simgesi güller,
Gözyaşımızı sildiğimiz kağıt mendiller,
Baharın müjdecisi, aşk falı baktığımız papatyalar beyaz.
Hırçın denizin sahile vuran köpükleri
Güvertedeki subayın çaktığı selam
Barış temsilcisi güvercinler beyaz.
Bir kar tanesinin mevsime attığı imza
Hiçbir zaman üşümeyen kardan adam
Yollardaki şeritler
Adana’da yetişen pamuk
Van canavarına kardeş kedimiz beyaz.
Yazdıgım sekseninci şiirim,
Yolun sonunda görmekten korktugum mezar taşım
Zamana yenik düşen saçlarımdaki aklar beyaz...
11.11.1999
Sabriye Kavuncu |