 Kuşlar da Ölür
Kuşlar da Ölür
Her sabah böyle ağlar mı Üsküdar
Yoksul karanlığında kuşların
Aşkın ve umudun bir de acının
Rüzgarıyla uçarken bulutlar
Herkesten çok kendime yabancı
Yaşadığımdan bir hayli yanlışsam
Kim süzer gözlerimden ışığı
Ölümü yüreğimde avlamışsam
Çalınsa da inancın alınteri
Sessizlikle boğulsa da sesim
Şafaklar yazacaktır kimliğini
Ufkumu kuşatan denizlerin
Sabah olsun giderim, sen kalırsın
Kalır seninle, binlerce kuş cesedi
İçimde sönmeyen o diri yangın
Ve sessizliği özetlemek hüneri
Aydınlığımdan damlarken umutlar
Zulmün ve kederin bir de acının
Hâlâ barınağıysa yalnızlığın
Artık her sabah ağlasın Üsküdar...
Refik Durbaş |