 Bir Kadını Çoğalmak
Bir Kadını Çoğalmak
at başı kaçırıyoruz birbirimizi
her akşam
kıyamete kırılıyoruz
gözlerimiz ardına kadar açık
kulaklarımız asılı son-bahara
bir kadını yürüyoruz
hiç durmadan
istasyonları yaslanıyoruz
yağmur alabildiğine yağmıyor
akşamdan kalma bir bulut gerneşiyor
denize
kadını ağlıyoruz
kıyı boyunca
kadın buluta gülüyor bizi
göz kenarlarında
çocuk (g)izi
öpülmüş yanakları kan revân
onlar
bakımsız çoğalma kara-köyde
bizse
kendini fesheden anlaşmayız
kelimeleri yontma
taş devrinden kalma.
Ankara - Mart 1988
Kaynak: ayarsız
Osman Aktaş |