 Hiç Bitmedi Kışım Benim
Hiç Bitmedi Kışım Benim
Ala karlı bir dag idim
Hiç bitmedi kışım benim
Dogruldugum günden beri
Dumanlıdır başım benim
Taşlarımı söktü seller
Çiçegimi derdi eller
Yıllarımı çaldı kullar
Unutuldu yaşım benim
Agaçlarım yaprak döktü
Ceylanlarım boynun büktü
Bir şimşek bagrımı yaktı
Yaralıdır döşüm benim
Gariplere el veririm
Şaşkınlara yol veririm
Güzellere gül veririm
Pay etmektir işim benim
Yakarırım göge dogru
Akranımdır Ilgaz, Agrı
Yanar kafkasların bagrı
Yagmalanır düşüm benim
Çavlanlarım çeker zikir
Bülbüllerim türkü okur
İçimde lavlar birikir
Buza keser dişim benim
Dolularım ak incidir
Fırtınalarım kincidir
Adım dostun sevincidir
Düşmanıma hışım benim
Ogul verdim arık oldu
Meyve verdim koruk oldu
Güz ayı pek buruk oldu
Agulandı aşım benim
Dört mevsim de yara aldım
Gençligimi yere çaldım
Orta yaşta ölüp kaldım
Taşa geçti dişim benim
"... Gözelerim ilaç artık
Yagmurlarım kırbaç artık
Tek duaya muhtaç artık
Yosun tutmuş taşım benim..."
Orhan Seyfi Şirin |