 Yüzün
Yüzün
Eskimiş bir konsolun
Çatlak aynasında durmadan,
Bir buluttur mehtabı inatla kovalayan.
Bir hüznü yansıtan alnının ortasında,
Yüzün müdür acaba yolumu dolaştıran?
Acının bu solgun haritasında,
Kendime yeni duraklar buldugum.
Ulaştıgım ıssız dag doruklarında
Yüzün müdür hep sorular sordugum,
Bakışının titrek aydınlıgında?
Aslında ne bulunur bir gezginin yanında
Kendi yüzünden başka,
Hüzünle bileyen direncini.
Bir suyun ürpermiş aynasında
Apansız gözgöze geldigim.
Ayakları ayaklarıma bitişik
Kımıltısız bir gövdeyle rüzgârın sildigi.
Bir bulup bir kaybettigim
Yani bir gezginin hep gittigi,
Senin yüzün benim yüzüm degil mi?
Metin Altıok |