 Evde Yoklar
Evde Yoklar
Durmadan avuçlarım terliyor,
inildiyor ardımdan
Girdigim çıktıgım kapılar.
Trenim gecikmeli, yüregim bungun,
Bir bir uzaklaşıyor sevdigim insanlar.
Ne zaman bir dosta gitsem,
Evde yoklar.
Dolanıp duruyorum ortalıkta.
Kedim hımbıl, yaprak döküyor çiçegim,
Rakım bir türlü beyazlaşmıyor.
Anahtarım güç dönüyor kilidinde,
Nemli aldıgım sigaralar.
Ne zaman bir dosta gitsem
Evde yoklar.
Kimi zaman çocugum,
Bir müzik kutusu başucumda
Ve ayımın gözleri saydam.
Kimi zaman gardayım
Yanımda bavulum, yılgın ve ihtiyar.
Ne zaman bir dosta gitsem,
Evde yoklar.
Bekliyorum bir kapının önünde,
Cebimde yazılmamış bir mektupla.
Bana karşı ben vardım
Çaldıgım kapıların ardında,
Ben açtım, ben girdim
Selamlaştık ilk defa...
Metin Altıok |