 Sus!..
Sus!..
Sustuğum gün
Sen konuşma
Bozulmasın büyüsü sessizliğin...
Sustuğum gün
Suskunluğumdan sanma,
Hele dil bizmezliğimden hiç değil;
Konuşmak neye yarar kimi zaman...
Sustuğum gün
Konuşacak sözüm olmadığı
Ya da kalmadığı
Ya da sözlerin
Hiç bir anlam taşımadığı demek değil...
Kimi zaman
Konuşmamak,
Susmak,
Hele de konuşmaya susayacak kadar
Susmak gerek.
Sustuğum gün
Sen konuşma
Sakın konuşma!..
Bir susmak, bin konuşmaktan
Daha çok şeyler söyler yerinde...
Yerinde,
Bin söylemden daha etkilidir bir susmak.
Sustuğum gün bil ki
Suskunluğum konuşmaktadır
Hatta haykırmaktadır avaz avaz
Öyle bir sus, öyle bir sus ki
Duysun herkes sessizliğinin sesini
Duysun herkes suskunluğunun avazını
Sadece konuşmak anlatmaz ki niyazını
Bir sus ki
Duyulsun suskunluğun!..
Öyle bir susalım ki hep birden
Suskunluğumuzun nidası yükselsin gökyüzüne
Sarsın yeryüzünü sessizliğimiz
İşitsin duymayan kulaklar sessizliğimizi
Öyle bir işitsin ki
Yürekleri hoplasın suskunluğumuzdan
Sanmasınlar ki sessizliğimiz
Duyarsızlığımızdan
Aman bir sus!..
Binlerce sus!..
Sus!..
Mehmet Demir |