 Paraname
Paraname
Para öyle bir şey ki, geçmesin ele
Gözün tok bile olsa şaşarsın dostum
Ne kadar inkar etsen, yok desen bile
Değişirsin mutlaka, beşersin dostum
Elinde olmayınca taşımaz değer
Bulunca, sen de dersin: doğruymuş meğer
Ceplerin de, kasan da dolunca eğer
Saydıkça paraları coşarsın dostum
Paran varsa düşmezsin kedere, gama
Hiç aldırış etmezsin gelecek zamma
Bakma bugün incesin, narinsin ama
Yarın paran olunca şişersin dostum
Geçilmez artık masan börekten, baldan
Her lafını açarsın paradan, maldan
Düşe kalka yürüyüp geçtiğin yoldan
Artık dev adımlarla koşarsın dostum
Senden medet beklese yalvaran gözler
Ne için burkulur, ne yüreğin sızlar
Günahına girince onbeşlik kızlar
Kırk yıllık karını da boşarsın dostum
İmkansız kelimesi sökmez paraya
İlaçtır, iyileşmez her tür yaraya
Hangi işte girerse ismi araya
Aşılmaz tepeleri aşarsın dostum
Sadece emret yeter, hemen masanda
Sekreterin, müdürün hemen odanda
Bir şeyden çakmasan da, anlamasan da
Tez zamanda hepsinde pişersin dostum
Söyletme artık beni paran var gibi
Herhal böyle olmamız biraz zor gibi
Ağalar, beyler gibi, krallar gibi
Ancak paran olursa yaşarsın dostum.
Mehmet Demir |