 Kaldırımlar
Kaldırımlar
Kaldırımlar sokağa atılan ilk adımdır
Kaldırımlar uzayan yolların arkadaşı
Kaldırımlar umuda açılan bir kapıdır
Kaldırımlar yollarda kalanların gözyaşı
Kaldırımlar tekdüze bir hayatın törpüsü
Kaldırımlar çilesi yaşlanan bedenlerin
Kaldırımlar sefilce geçen ömrün öyküsü
Kaldırımlar şahidi en umutsuz günlerin
Kaldırımlar tükenmek bilmeyen yolun adı
Kaldırımlar gecesi, sabahı bahtsızların
Kaldırımlar sokakta dolan ömrün miadı
Kaldırımlar yatağı, yastığı yurtsuzların
Kaldırımlar kucaklar sokakta kalanları
Kaldırımlar barınak evsiz, ocaksızlara
Kaldırımlar doyurur aç, muhtaç olanları
Kaldırımlar götürür uçsuz bucaksızlara
Kaldırımlar selamlar evvela sabahları
Kaldırımlar yolcular insanları evine
Kaldırımlar kapatır her akşam kapıları
Kaldırımlar karşılar insanı yeni güne
Kaldırımlar haykırır isyanın avazını
Kaldırımlar parlatır yüreklerin pasını
Kaldırımlar ısıtır gecenin ayazını
Kaldırımlar işitir dertlinin niyazını
Kaldırımlar hamalı binlerce dert yükünün
Kaldırımlar feryadı tükenmeyen sürgünün
Kaldırımlar tanığı yüz binlerce öykünün
Kaldırımlar taşıyor yorgunluğunu günün
Kaldırımlar çilekeş bir ömrün yoldaşıdır
Kaldırımlar acının, sefaletin sırdaşı
Kaldırımlar yetmeyen bir günün telaşıdır
Kaldırımlar tükenmiş umudun sabır taşı.
Mehmet Demir |