 Arlanırım
Arlanırım
Esef-i ahvalimi demeye arlanırım
Dide-giryan olmuşum, gülmeye arlanırım
Bunca aç bî-çârenin gözüne bakıp bakıp
Rabbimin nimetinden yemeye arlanırım
Belâ-yı nâgâhından korkarım yaratanın
Na-zekât servetimle ölmeye arlanırım
Halk şetve-i şitada da’s-ı irtiaddayken
Ben hırkatın içinde kalmaya arlanırım
Bi-çâreler taşlarda secde ediyor iken
Postların üzerinde kılmaya arlanırım
Bi-hâne harab olup şükrederken garipler
Ar eder, huzuruna gelmeye arlanırım
Azaptayken muhtaçlar acz-i hûcud içinde
Asûde-i kera’ya dalmaya arlanırım
Perişanlık içinde hamd ederken kulların
Bense isnak içinde olmaya arlanırım
Âlem fakr-ü sefalet, bezm-i perişân iken
Huzur içinde nefes almaya arlanırım
Hakikat nârı ile yanıyorken yürekler
Ben cehennem harıyla yanmaya arlanırım
Allah’ın aşkı ile dil-teşneyken gönüller
Ben meta-ul gurura kanmaya arlanırım
Tahayyürdeyim hâlâ, demeye arlanırım
Humret-i hicabımdan gülmeye arlanırım.
Mehmet Demir |