 Hasbıhâl
Hasbıhâl
İclâlinin âhengi her bucakta nümâyân!
Gönüllerde o tecellinin bir gölgesi var...
Bunu duyan ruh gezer her yerde Seni arar,
Gözlerinde tüllenir en tatlı hatıralar;
Her ses, her renk, her desende varlığın ayân...
Hep yollardayım, bak yüzümün rengi sararmış!
İçimde buğu buğu hüzün, gözlerim nemli,
Neyimden yükselen ses hüznümden de elemli,
Tarife ne hacet, içim belli-dışım belli!
Ama duydum ki mücrimlere affın da varmış...
Gönlümde derin bir acı, ruhumda hafakan,
Ağlar gezerim her gün bu biten mecâlimle,
Kaddimi büken o bağrımdaki melâlimle;
Hep düşe-kalkayım şu iki büklüm halimle
Bir gün şâd olsam da, her gün ayrı bir heyecan...
Anar Seni bu dertli sinem her seherinde,
Gel gönlümde konakla, ızdırâbımla konuş!
Enîsim ol ki, derûnum yalnızlıkla dolmuş;
Dünkü yamaçlarımda güllerim bir bir solmuş,
Hazan nağmeleri duyulur bestelerinde.
Tattır ruhuma aşkının ilâhî tadını!
Ferhat gibi hep hıçkırsın, Mecnûn gibi yansın;
İkliminin zümrütten renklerine uyansın,
Tüllenen güzelliklerinin şiirine kansın,
Bu kırık kalbime armağan et muradını..!
Sende buldu bulanlar vuslatın neş’esini,
Yıllardır yollardayım hâlim Sana emanet;
Senin yolunda olmak bile en büyük devlet,
Ey Yüce Sevgili, sevginle beni de şâd et!
Göreyim ruhumda Cemâlin gölgesini.
Kaynak: Sızıntı, Ekim 1996
M. Fethullah Gülen |