 Esintiden Uzakta
Esintiden Uzakta
Çarpmış olarak, tanımadan, havaya, biliyorum,
şimdi, güne doğru inmeyi.
Bir ses gibi, tam da dudaklarında,
parıltıyı kurutacak.
Kıskaçları bu alanın,
bizim için kayıp,
ama buraya dek.
Ağzımıza varmayan bu araziye ulaşıyorum,
çiye sarılan araziye.
Üzerinde yürüdüğüm yer değiştirmiyor,
alan büyüyor.
Andre Du Bouchet |