 Andre Du Bouchet Şiirleri
Buzul
I
Rüzgar
büyük yüz
donmuş
kıpırdanan
taş
ya da doruk
rüzgar.
II
Kapı, beyaz hava.
III
Yanmayı sürdürdüğüm sıkı toprak üzerinde, hava
öldüresiye sıkarken bizi, tanımıyoruz artık
duvarı. Birdenbire kaplıyorum sende önceki şu
boşluğu.
IV
İkinci dönemeçte, kör eden dalgası bir
buzulun, birkaç tutam hava.
V
Besleniyorum bir taşlar ateşiyle
vazgeçiyorum
bir el var
uzanmış
havada
ona bakıyorsun
onu benden edinmiş gibi
her yerde çizgilerimiz
parıldıyorlar.
Andre Du Bouchet |