 Temanna!
Temanna!
Köroğlu yurdundan bir güzel sevdim
Dağ başında açmış gonca gül gibi
Saçların taramış dökmüş omzuna
Hare hare ipek gibi, tül gibi
Suskun gençliğimi maziye tıktım
Yalnızlıktan bıkıp seyrana çıktım
Karşımda görünce boynumu büktüm
Titredi benliğim, tozdu kül gibi
Sevgiye bilenmiş yürek bıçağım
Aşk damlatır oldu gönül saçağım
Senin ile doldu köşe bucağım
Lâkin bakışların hâlâ el gibi
Gül yüzünle biraz cesaret versen
Gülşenimden ümid gülleri dersen
Himmet edip canım kabul edersen
Varlığım senindir köle, kul gibi.
Hünkâr Dağlı |