 Hoşgeldin!
Hoşgeldin!
Esrarlı bir camın ardında olan
Yepyeni bir dünya aklımı çeldi
Bundan daha gerçek olamaz yalan
Adı var kendi yok bir güzel geldi
Hoş geldin!
Yedi renge boyadın ufuktaki karayı
Güneş ülkesinden olmalı yükün
Tavan arasından sızıp, incecik
Sonra büyüyerek sardın burayı
Belli oldu mülkümdeki köhnelik
Açığa çıktı gönlümün tozlanmışlığı
İn-cin top oynar ya salonlarında
Sükûnet ağırlayan gönlüm sarayı
Seni konuk edecek artık
Umulmadık misafirdin
Hoş geldin!
Hayal mi, gerçek mi anlaması zor
Orda biliyorum, hemen yakında
Belki yutar beni, bu bir anafor
Ve bir haz bırakır sonra ardında
Hoş geldin!
Kucağında bir yığın çiçek
Üstüne sinmiş elhak, mis gibi kokuyorsun
Meylediyorum o yana doğru
Cezbediyor beni bu esrarlı buğu
Başımdan bir sevda mı geçecek
Bu zafiyeti gözlerimden mi okuyorsun
Onardı usarelerin gönül kırıklarımı
Nasıl yetişiyorsa o maharetli eller
Gönül tezgâhına aşk dokuyorsun
Hayret, nasıl becerdin
Hoş geldin!
Dağın arkasından ay doğar gibi
Gizeme sarınmış güzel manzara
Ey bu resmin bilinmeyen sahibi
Beni yanına al, koyma kenara
Hoş geldin!
Elinde nadide bir fırça
Boyamaktasın usul usul ve renk renk
Kararmış duvarlarını gönlümün
Sözcükler uçuşuyor pırıltılarla
Kalkıyor ufku kapatan yeisden kepenk
Çok yakında can atarım
Yüreğimi ayaklarına sermeye
Ve başlar hüzünle, yeniden bir cenk
Belki de beklediğim ihtiyat sendin
Ne iyi ettin de geldin
Sevgiden muştu getirdin
Yaşantıma renk verdin
Ab-ı hayat içirdin
Hoş geldin canım,
Hoş geldin!
Hünkâr Dağlı |