 Arz-ı Hâl
Arz-ı Hâl
Bir özür beyanı değilse de bu
Sen yine de affet!
Simsiyah gecenin orta yerinde
Parlak bir yıldız olup,
Sipsivri geliyorsan üstüme!
Ve açılıyorsa gözlerim,
Kapanmayasıya..
Dur orda, insaf et!
Bunca hıncına rağmen
Yine de affet!
”Biz bir taneyiz” zirvelerinde
Kayıp gitmişsem ellerinden;
Buz kalıbı gibi!
Sensizliğin ateşiyle yaklaşma
Mecbura şartlanmış,
Özür beyanı ile eritme de
Sevgi sıcağınla yok et
Gör güzelliğini,
Affet!
Hasretinden
Her gün ayakta karşılıyorsam
Güneşin doğuşunu
Ancak senli zamanların yadı
Ayak uydurabiliyorsa
Sabahların aydınlığına
Yüzüme çarptığım buz gibi sular
Hemen de kuruyorsa
Ve acıkmışlığım sadece sensen
Özür beyanı olmasın
Kahvaltı fidyem
Güçlü sensin, idrak et
Sen yine de aç koma
Affet!
İş, güç, talim..
En meşgul vakitlerimde
Geçmişten ve duygulardan
En uzak olduğum zamanlar
Bir cümle, bir kelime, bir mimikle
Geliyorsan yanıma kadar
Ve ben taş taşısam bile
Tebessüm edebiliyorsam
Al birazını sırtımdan,
Yükümü hafiflet
Gençsin;
Durdur zamanı özür olmadan
Sen yine affet!
Denemekle varılmıyor her yere
Yaklaşsam bile
Dışlayamamışsam seni benliğimden
Olanlara rağmen
Zulmüm geri tepti herhalde
Ve sen hala dipdiri
İçimdeysen..
Gayrı hüküm sana geçti muhakkak
Sür saltanatını, devam et
İster vur yerlere burnum üstüne,
İstersen öldürmeye kıyam et
Özür beyanıyla sevgi alınmaz
Bil ki sen sensin
Ya seversin, ya seversin!
Ya da yırt kalbini inkar et
Sevmesen bile
Affet!
Hünkâr Dağlı |