 Kar Beyaz Kuzu Gülüyor
Kar Beyaz Kuzu Gülüyor
Yüce dag başında vardım pınara;
Altın saçlı peri kızı gülüyor.
Ne şirin yanaklar kar düşmüş nara
Berrak su dogrusu özü gülüyor.
Bülbüller şakıyıp güle naz eder,
Ceylanlar koşarak yolda toz eder,
Türlü mahlukatla içten söz eder
Koynunda kar beyaz kuzu gülüyor.
Kekik kokar kekik çevresi kekik,
Ugur böcekleri sunuyor akık,
Lale - sümbül der ki, "Bu güzel aşık"
Aglarken gönülden gözü gülüyor.
Yanmiştı yüregim muhtaçtı suya,
İstedim, su verdi gül koya koya,
Zannettim cennettir, ya da bir rüyâ
"Buyur" diyen dilde sözü gülüyor.
Çok yoruldum yüce daglar aşarken;
Sayılmak, sevilmek ne hoş yaşarken,
"Mutluluk" arzumdur ömür düşerken
Bana bakan güzel yüzü gülüyor.
İçimden geçeni anladı bu kız,
Ressam Halil, durma, nefis şiir yaz!
Saadet istersen bil ki zaman az
Kalp yakan dudakta közü gülüyor.
Düsseldorf - 24.11.1999
Halil Gülel |